του Βασίλη Παπαστεργίου* (από ανάρτησή του στο facebook)
Προφανώς θέλω πολύ να επιστρέψουν ελεύθεροι στην πατρίδα και στις οικογένειές τους οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί, τους οποίους ο Ερντογάν μεταχειρίζεται – είναι φανερό πλέον – ως όμηρους. Δίκιο έχει δηλαδή επ’αυτού ο Καμμένος, αλλά είναι ανεύθυνο να το λέει από την θέση που κατέχει, όπως είναι ανεύθυνο και να κλιμακώνει την ένταση.
Από αυτή την σκοπιά είναι σωστές και καλοδεχούμενες όλες οι πρωτοβουλίες για να διεθνοποιηθεί το ζήτημα και να πιεστεί κάπως η Τουρκία. Έκανε και ο ΔΣΑ μια σχετική παρέμβαση στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Δικηγορικών Συλλόγων, προφανώς πολύ σωστά.
Να γυρίσουν λοιπόν οι άνθρωποι στα σπίτια τους το ταχύτερο δυνατό, είναι μια αυτονόητη ευχή για κάθε λογικό άνθρωπο, ιδίως τέτοιες μέρες.
Υπάρχει όμως μια ενοχλητική λεπτομέρεια σε αυτή την υπόθεση, που δεν αφορά βέβαια προσωπικά τους δύο στρατιωτικούς, και που νομίζω ότι κάπως αποσιωπάται, ίσως γιατί θα απειλούσε το πλαίσιο της γενικής ομοφωνίας.
Οι δύο στρατιωτικοί αναφέρουν ότι διέσχισαν κατά λάθος τα σύνορα ακολουθώντας τα ίχνη στο χιόνι κάποιων που ορίζουν σαν “παράνομους μετανάστες”. Για όσους έχουμε κάνει θητεία στα σύνορα, αυτό είναι κάπως οικείο. Όπως έχει καταγγελθεί από πολλές πλευρές, ιδίως από την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, στον Έβρο γίνονται από την Ελληνική Αστυνομία (προφανώς με την συνδρομή και του στρατού) παράνομες επαναπροωθήσεις Τούρκων και προσφύγων άλλων εθνικοτήτων που καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα. Έχει γίνει και σχετική αναφορά στον Άρειο Πάγο, φοβάμαι χωρίς συνέχεια.
Οι καταγγελίες είναι με ονοματεπώνυμο και αφορούν ανθρώπους που από τα αστυνομικά τμήματα και τα φυλάκια του Έβρου βρέθηκαν πίσω στα μπουντρούμια του Ερντογάν. Θα ήταν καλό να γίνει κάποτε από κάποιον (μια και όπως φαίνεται ο Άρειος Πάγος και η Ελληνική δικαιοσύνη έχουν άλλες ασχολίες) μια ανεξάρτητη έρευνα για αυτό το ζήτημα, έτσι ώστε η ΕΛΑΣ και ο Ελληνικός στρατός να πάψουν να παραβιάζουν τις διεθνείς συνθήκες για τα δικαιώματα των προσφύγων και να ασχοληθούν με κάτι πιο χρήσιμο.
Επί πλέον, διαβάζω στην Καθημερινή ότι η περιπολία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και το πέρασμα του ελληνικοτουρκικού συνόρου έγινε από το μόνο σημείο στην περιοχή που δεν υψώνεται ο φράχτης του Έβρου. Είναι μια μικρή λωρίδα γης 500 μέτρων που – για λόγους που δεν γνωρίζω – δεν υπάρχει φράχτης.
Ο φράχτης των 10 χιλιομέτρων, όπως ίσως θυμάστε, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2012 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Σαμαράς δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτε άλλο από το να το εγκαινιάσει, είχαν φροντίσει οι εταίροι του να κάνουν όλη την βρώμικη δουλειά. Θυμάμαι ότι η τότε δραστήρια Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα των Μεταναστών και των Προσφύγων είχαμε μαζέψει κάποιες υπογραφές διαμαρτυρίας από συναδέλφους
Και αν από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένας καμία απαίτηση, είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι μετά από 3 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο φράχτης μένει στην θέση του. Μάλιστα η τοπική βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Έβρου ανακάλυψε – κάπως όψιμα – την αναγκαιότητά του, ενώ ο πρώην Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής χαρακτήρισε άσχετους τους επικριτές του.
Κατά μια έννοια είχε δίκιο. Πράγματι, ο φράχτης παράγει έργο. Πριν 1-2 μήνες μια οικογένεια Τούρκων (ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, γκιουλενιστές ή το καθεστώς Ερντογάν τους θεωρούσε γκιουλενιστές τέλος πάντων) προσπάθησε να περάσει στην Ελλάδα. Λόγω του φράχτη, προσπάθησαν να περάσουν από το ποτάμι. Η βάρκα τους ανατράπηκε και πνίγηκε όλη η οικογένεια.
Διαβάζω σήμερα, Μεγάλο Σάββατο πρωί, ότι στο ποτάμι αγνοούνται τρία παιδιά και μια γυναίκα. Κατά τα άλλα, “δος μοι τούτον τον ξένον” και κολοκύθια με ρίγανη.
Στην Αμερική ο Τραμπ χαρακτηρίζεται ως ακροδεξιός (και δικαίως) για την πρόθεσή του να κατασκευάσει το τείχος στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού. Πως θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε εδώ όσους το κατασκεύασαν και όσους το διατηρούν;
Να μην ξεχάσουμε τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς λοιπόν και να ενταθούν όλες οι προσπάθειες για να αφεθούν ελεύθεροι και να επιστρέψουν στους ανθρώπους που τους αγαπούν.
Ναι, συμφωνώ απολύτως.Αλλά να μην ξεχάσουμε και όλες τις καθημερινές τραγωδίες στον Έβρο και να απαιτήσουμε σαν πολίτες απόλυτη διαφάνεια και έλεγχο για την δραστηριότητα του Ελληνικού στρατού και της Ελληνικής Αστυνομίας.
Να μην ξεχάσουμε δηλαδή και όλα τα υπόλοιπα.
* Ο Βασίλης Παπαστεργίου είναι δικηγόρος και μέλος ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.