Βγαίνω από την πολυκατοικία. Πάλι την ψάχνω. Είναι τρεις το βράδυ. Ξέρω κάποια από τα στέκια που συχνάζει, θα πάω εκεί να την βρω. Είμαι μόνος χωρίς αυτή. Είμαι άρρωστος χωρίς αυτή.
Πριν την γνωρίσω, ήμουν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Εγκλωβισμένος μέσα στη μίζερη καθημερινότητα μου. Έμενα με τους γονείς μου, πήγαινα στη δουλειά μου και το βράδυ έπινα μια- δυο μπύρες μπροστά στην τηλεόραση, πριν με πάρει ο ύπνος. Και ξαφνικά, εμφανίστηκε στη ζωή μου εκείνη…
Δεν τη βρήκα εγώ. Αυτή με πλησίασε. Ήταν ανάμεσα σε μια παρέα γνωστών. Στην αρχή, ήμουν διστακτικός. Εκείνη ήταν, όμως, τόσο γοητευτική, τόσο σαγηνευτική, τόσο λευκή και όμορφη. Υποσχόταν πολλά.
Και τα πραγματοποίησε, από την πρώτη μας φορά. Όταν την ένιωσα μέσα μου, κατάλαβα ότι κάτι μου έλειπε τόσα χρόνια. Μετά, όλο το βράδυ, τριγυρνούσαμε μαζί στην άδεια πόλη, χέρι- χέρι. Κάναμε όνειρα. Όχι σαν τα όνειρα, που κάνουν οι άνθρωποι της καθημερινότητας, για λεφτά, σπίτια και καριέρες. Με ταξίδεψε σε μέρη, που μέχρι τότε δεν είχα φανταστεί. Τόσα χρόνια ήμουν δειλός, εγκλωβισμένος και εκείνη μου έδειξε τι σημαίνει να ζεις για σένα μόνο, χωρίς ντροπή.
Οι γονείς μου και οι φίλοι μου δεν την συμπαθούσαν. Μάλλον την μισούσαν. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πόσο ευτυχισμένο με έκανε. Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι μόνο μ’ αυτή αισθανόμουν ζωντανός. «Σ’ έχει αλλάξει», μου έλεγαν. Έτσι, ακριβώς είναι το πάθος, σε απελευθερώνει, σε αλλάζει.
Αλλά, δεν περίμενα να με καταλάβουν. Ποτέ δε με κατάλαβαν. Τόσα χρόνια ζούσα παγιδευμένος σε ένα πηγάδι και ενώ ούρλιαζα για βοήθεια, ούτε ένα χέρι δε βρέθηκε να με τραβήξει πάνω. Δεν μπορούσαν, δεν ήθελαν; Όμως, εκείνη κατέβηκε στο πηγάδι και το φώτισε με την λάμψη της. Κουλουριαστήκαμε εκεί κάτω μαζί, και όλοι οι άλλοι μας ζήλεψαν τόσο πολύ, που αποφάσισαν να σφραγίσουν το πηγάδι για να μην μας βλέπουν.
Αυτή η όμορφη φάση μας δεν κράτησε πολύ. Σύντομα, έγινε απαιτητική, κτητική. Δε με άφηνε λεπτό σε ησυχία, και εγώ τη ζητούσα συνέχεια. Το παραδέχομαι: έκανα άσχημα πράγματα για να μπορώ να είμαι μαζί της. Αλλά, δε μετανιώνω.
Επιτέλους, τη βρήκα και απόψε. Η καρδιά μου πάει να σπάσει από λαχτάρα. Είναι εδώ μπροστά μου, τόσο λευκή, τόσο όμορφη, πάνω στο κουτάλι μου. Τη λιώνω. Παίρνω μια χρησιμοποιημένη σύριγγα, και τη βάζω μέσα μου. Επιτέλους, αγαπημένη μου, ξανά μαζί…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.