Για τον βετεράνο μηχανικό ήχου John Kurlander, αυτή η εβδομάδα, με τους εορτασμούς για την 50η επέτειο της κυκλοφορίας του Abbey Road –συμπεριλαμβανομένης και της έκδοσης ενός μεγάλου box set- είναι ιδιαίτερα γλυκιά. Ο εξηνταοχτάχρονος πλέον Kurlander ήταν ο βασικός δεύτερος ηχολήπτης στο άλμπουμ, στην εξαιρετικά νεαρή ηλικία των 18 ετών. Αλλά αντίκρισε για πρώτη φορά το κτήριο από το οποίο ονομάστηκε άλμπουμ (τότε γνωστό απλώς σαν EMI Studios) κάποια χρόνια νωρίτερα.

«Όταν ήμουν δεκατριών, η τάξη μου και εγώ πήγαμε στα στούντιο για να ηχογραφήσουμε κάποια ηχητικά εφέ για το θεατρικό που ετοιμάζαμε», θυμάται ο ίδιος. «Και νομίζω πως μπορεί τότε οι Beatles να ηχογραφούσαν το Help. Είχαν εγκαταστήσει όλον τον εξοπλισμό τους στο Στούντιο 2 και [βλέποντάς τον] σκέφτηκα ότι αυτό είναι το μόνο που θέλω να κάνω». Αποφοιτώντας από το σχολείο στα 16, έκανε αίτηση για δουλειά στο επίμαχο στούντιο και προσλήφθηκε λίγες μέρες αφού πέρασε από συνέντευξη.

Ξεκίνησε να δουλεύει σε ηχογραφήσεις των Beatles από τις αρχές του 1969, κατόπιν αιτήματος του βασικού μηχανικού ήχου Geoff Emerick. Η πρώτη σχετική δουλειά του ήταν στο single “The Ballad of John and Yoko”, για το οποίο πολλοί δεν γνωρίζουν ότι έχει ηχογραφηθεί αποκλειστικά από τους John Lennon (φωνητικά, πιάνο, κιθάρα) και Paul McCartney (φωνητικά, μπάσο, ντραμς). Ο Lennon βιαζόταν και οι Ringo Starr και George Harrison βρίσκονταν εκτός Λονδίνου.

«Ήταν αρκετά ασυνήθιστο», λέει ο Kurlander, «αλλά σχεδόν δεν είχες την αίσθηση μιας ηχογράφησης των Beatles, μιας και ήταν μόνο οι δυο τους».

Οι φαν του συγκροτήματος θα ακούσουν μια διαφορετική εκδοχή του Oh Darling, ανάμεσα στις διάφορες ηχογραφήσεις από εκείνη την περίοδο, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στο καινούριο box set του Abbey Road. Ο Kurlander αναφέρει ότι ο McCartney, που τότε ζούσε κοντά στο στούντιο, ερχόταν καθημερινά από νωρίς, και, χωρίς ζέσταμα, ηχογραφούσε δοκιμαστικά φωνητικά.

«Το έκανε αυτό για μια ολόκληρη εβδομάδα και μετά είπε ‘Εντάξει, ας τα παίξουμε από την αρχή και να τα ακούσουμε όλα’. Έπειτα διάλεξε εκείνο που του άρεσε περισσότερο. Δεν θυμάμαι να συζητήσαμε πολύ γιατί του άρεσε το συγκεκριμένο, απλώς του φαινόταν μια ενδιαφέρουσα ιδέα το να πειραματιστεί πάνω στο πώς ηχογραφούσε και στο πώς επέλεγε τελικά τι θα κρατούσε και τι όχι».

Μεταξύ των εναλλακτικών ηχογραφήσεων γνωστών τραγουδιών που υπάρχουν στο box set περιλαμβάνεται και το αρχικό demo του George Harrison για το “Something”, τραγούδι που διασκευάστηκε μετέπειτα από αναρίθμητους καλλιτέχνες, όπως ο Frank Sinatra. «Δεν νομίζω ότι άνθρωποι σαν τον Sinatra θα γοητεύονταν από το τραγούδι, αν άκουγαν απλώς το demo», λέει ο Kurlander. Αποδίδει στο στούντιο το ότι το τραγούδι αυτό έτυχε τέτοιας αναγνώρισης στη δουλειά που έριξε ο Harrison, καθώς «η διαδικασία της παραγωγής ήταν που το έφερε στην τελική του μορφή».

Μία εναλλακτική εκδοχή που είναι ριζικά διαφορετική από την «επίσημη» είναι το “The Long One”, η αρχική ηχογράφηση του medley που υπάρχει στη δεύτερη πλευρά του Abbey Road. Εδώ, το τραγούδι “Her Majesty”, που κλείνει το αυθεντικό άλμπουμ, ακούγεται πριν από το “Polythene Pam”. Ακούγοντας την αρχική σειρά των τραγουδιών, ο McCartney αποφάσισε να ξεφορτωθεί το “Her Majesty”, αλλά επενέβη η μοίρα –και ο Kurlander.

«Εκείνη τη μέρα ανακάλυψα ότι το όλο πράγμα επρόκειτο να παρουσιαστεί σαν medley», θυμάται ο ίδιος. «Το ενώσαμε όλο μαζί. Ήταν περίπου δύο ή τρεις τα ξημερώματα και μετά από πολλές ώρες δουλειάς κατά τη διάρκεια της ημέρας, παίξαμε για πρώτη φορά όλες τις συνθέσεις μαζί στη σειρά. ‘Κοίτα’, μου είπε ο Paul. ‘Δεν νομίζω ότι λειτουργεί το ‘Her Majesty’, οπότε απλά πέτα το’. Μετά έφυγε και πήγε σπίτι».

«Οπότε είχα μείνει μόνος μου και ήταν η δουλειά μου να καθαρίσω το στούντιο. Και στο πάτωμα υπήρχε ένα κομμάτι μαγνητοταινίας που είχε διάρκεια μόλις 20 δευτερόλεπτα και περιείχε το “Her Majesty”. Υπήρχε τότε ένας κανόνας στην EMI που έλεγε ότι αν αφαιρέσεις κάτι από το master tape αυτό θα πρέπει να συγκολληθεί στο τέλος, μετά από ένα μεγάλο κομμάτι κόκκινης ταινίας. Όλοι είχαν πάει σπίτι, οπότε αποφάσισα να κολλήσω το “Her Majesty” στο τέλος. Έπειτα, ο [βοηθός των Beatles] Mal Evans πήρε την ταινία και το επόμενο πρωί ο Malcolm Davis, ο μηχανικός κοπής της EMI, έκοψε την αρχικό acetate αναφοράς».

Ο Davis άφησε μέσα το Her Majesty, έκοψε την αναφορά στο medley, και έφερε το acetate στο διάλειμμα για φαγητό, την επόμενη μέρα.

«Και σκάει αυτό το Her Majesty, μετά το crossfade», λέει ο Kurlander. «Ο Paul εξεπλάγη περισσότερο απ’ όλους, γιατί η υποτίθεται οριστική απόφασή του ήταν ‘Ξεφορτώσου το’».

Στη συνέχεια της πορείας του, ο Kurlander δούλεψε σε αρκετά από τα solo albums των Beatles, σε ηχογραφήσεις των Badfinger, Mary Hopkin, Peter Noone, Fela Kuti, Renaissance, καθώς και σε soundtrack για video games. Έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία, μεταξύ των οποίων τρία Grammy για τη δουλειά του στα soundtrack της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Αλλά μια ανάμνηση που δεν λέει να σβήσει από τις ηχογραφήσεις του Abbey Road δεν έχει να κάνει με τις ώρες που καθόταν πίσω από την κονσόλα.

«Ήταν αργά το βράδυ», θυμάται. «Και ο Paul με πλησίασε και μπορούσε να δει πως ήμουν εξαντλημένος. Και λέει: ‘Ποιο είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ;’. Και ίσως να νόμιζε πως θα έλεγα το Sgt. Pepper ή το Revolver».

Αλλά ο δεκαοχτάχρονος τότε Kurlander του είπε ότι ήταν το αριστούργημα των Beach Boys Pet Sounds, του 1966. Ο McCartney, που έχει δηλώσει ότι το εν λόγω άλμπουμ αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το Sgt. Pepper, ενέκρινε την απάντηση του Kurlander. Αλλά ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, ο Kurlander αδυνατεί να πιστέψει το εφηβικό του θράσος.

Γελώντας, λέει: «Πώς μπόρεσα να πω κάτι τέτοιο;»

 

Πηγή: Steve Marinucci – Variety

Φωτογραφία The Beatles: Apple Corps Ltd.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στο Χολαργό το 1980 και σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στη μουσικολογία, στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τον Απρίλιο του 2013 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Ελληνική Ασφυξία» (Εκδόσεις των Συναδέλφων), υπό το ψευδώνυμο Ηλίας Νίσαρης. Κείμενά του, είτε με το πραγματικό του όνομα είτε με το ψευδώνυμο, έχουν δημοσιευτεί επίσης σε διάφορα περιοδικά του ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου (3pointmagazine.gr, να ένα μήλο, Metropolis Free Press, Fractal Press, thecricket.gr, mixtape.gr, bibliotheque.gr, To Παράθυρο, Ποιητική, HUMBA! κ.ά.) Διατηρεί το blog www.eliasnisaris.blogspot.gr , ενώ κάθε Δευτέρα, από τις 12 έως τις δύο το μεσημέρι, παρουσιάζει την εκπομπή Wax Trash στον ιντερνετικό σταθμό www.indiegroundradio.com. Το βιβλίο του με τίτλο “Το Ορφανό Αριστούργημα”, υπό το πραγματικό του όνομα, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εύμαρος.

Related Posts