«Μοναξιά, φτάνεις κάποτε μοιραία, μοναξιά, είσαι η πιο σκληρή παρέα, κι όποιος πει, η ζωή πως είναι ωραία, δε θα `τυχε να ζει, με σένανε μαζί».

Σαν σήμερα, στις 7 Νοεμβρίου 1913, γεννήθηκε ο Αλέκος Σακελλάριος, ένας απ’ τους σπουδαιότερους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, στιχουργούς  και σκηνοθέτες. Η παραγωγικότητα του στο χώρο του σινεμά, του θεάτρου και του ελληνικού πενταγράμμου τον καθιέρωσε σε εξέχουσα μορφή, που αποτυπώνει το πολιτιστικό στίγμα της μεταπολεμικής Ελλάδας και της κωμωδίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, ενώ σπούδασε στη Νομική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από νεαρός καταπιάστηκε με το δημοσιογραφικό έργο, όντας εκδότης της πιο μεγάλης κυκλοφορίας μαθητικής εφημερίδας της εποχής, του «του «Μαθητή». Ως μάχιμος δημοσιογράφος αρθρογράφησε στην εφημερίδα «Καθημερινής», στη φιλολογική της στήλη της, ενώ εργάστηκε σε πολλές μεγάλες εφημερίδες της εποχής, όπως η «Ελεύθερη Ελλάδα», η «Ακρόπολις», η «Απογευματινή», ο «Ελεύθερος Τύπος» κ.ά., ως ρεπόρτερ, ως χρονογράφος και ως ευθυμογράφος.

Το 1935 έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου της περιόδου, Πέτρου Κυριακού, το πρώτο θεατρικό του έργο, την μουσική ηθογραφία «Ο βασιλιάς του Χαλβά», σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη, με συνθέτη τον Νίκο Χατζηαποστόλου. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και καθιέρωσε κατ’ευθείαν τον νεαρό συγγραφέα.

Η συνεργασία, όμως με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, ξεκινώντας από την επιθεώρηση Παύσατε Πυρ, ήταν αυτή που έμελλε να γράψει πραγματικά ιστορία. Οι «Διόσκουροι του ελληνικού θεάτρου», κατά την έκφραση του γνωστού θεατρικού κριτικού Αχιλλέα Μαμάκη, εκτός από πολυγραφότατοι, υπήρξαν και εξαιρετικά πετυχημένοι.

Εξαιρετικά μεγάλη ήταν η επιτυχία του και στον κινηματογράφο, όπου ξεκίνησε μετά από παρότρυνση του παραγωγού Φιλοποίμενος Φίνου, που διέκρινε εξαρχής το ταλέντο του Σακελλάριου. Οι ταινίες του σημείωναν ρεκόρ εισπράξεων και οι περισσότερες απ’ αυτές έδειξαν και ιδιαίτερη αντοχή στο χρόνο, μέσω της τηλεόρασης.

Εξάλλου, δούλεψε και με τους περισσότερους-αν όχι όλους- τους επιθεωρησιακούς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε μόνος ή συνεργαζόμενος περίπου 200 θεατρικά έργα και 60 κινηματογραφικά σενάρια, με γνωστότερα τα «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ένας ήρως με παντούφλες», «Ένα βότσαλο στη λίμνη», «Ούτε γάτα, ούτε ζημιά», «Η θεία απ’ το Σικάγο», «Ο Ηλίας του 16ου», «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο», «Τα κίτρινα γάντια», «Η Αλίκη στο ναυτικό», «Χτυποκάρδια στο θρανίο».

Έγραψε επίσης τους στίχους -μόνος, με τον Γιαννακόπουλο ή με άλλους- σε περίπου 2.000 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω μια φορά είν’ τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» , «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που ‘βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», “Έχω ένα μυστικό”, “Υπομονή”, “Σήκω χόρεψε συρτάκι” και πολλά άλλα. Συνεργάστηκε με ευρεία γκάμα συνθετών ,από τον Νίκο Χατζηαποστόλου και τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη, ως τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Γιάννη Σπανό, ενώ σπουδαία ήταν και τα τραγούδια που έγραψε με τον Μάνο Χατζιδάκι.

Πέθανε στις 28 Αυγούστου 1991 στην Αθήνα.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]