Του Γιάννη Κέμμου
Τον τελευταίο καιρό με αφορμή τις διαδηλώσεις και τις συμπλοκες που ακολούθησαν την 17η Νοέμβρη και την 6η Δεκέμβρη ξεκίνησε πάλι η γνωστή κουβέντα περι ανοχής στα φαινόμενα βίας ανομίας κλπ.
Λοιπόν ακούστε κάτι.
Είμαι στη δουλειά αυτή από το 1997. Και από το 2008 βρίσκομαι κάθε μέρα στους δρόμους και καλύπτω τα πάντα.
Εχω καλύψει 10 συνεχόμενες φορές την ημέρα του Πολυτεχενίου και και άλλες τόσες την ημέρα του Γρηγορόπουλου.
Οπότε επιτρέψτε μου να ξέρω πολύ καλύτερα από τον κάθε πολιτικό που ζεί στη γυάλα του και από τον οποιονδήποτε άλλο παρακολουθεί την επικαιρότητα από ένα γραφείο, στο κατα πόσο η αστυνομία δείχνει ανοχή ή όχι.
Εχθές (6.12) λοιπόν το τελευταίο που υπήρχε στις διαδηλώσεις για τον Γρηγορόπουλο είναι ανοχή. Και μιλάω για εχθές γιατί παρά τα όσα έγιναν από πλευράς αστυνομίας, βγήκαν ακόμα και σήμερα άνθρωποι να μιλήσουν για ανοχή.
Εχθές ό,τι ηταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί για καταστολή και στην μεσημεριανή και στην βραδινή συγκέντρωση, χρησιμοποιήθηκε.
Δακρυγόνα, κρότου λάμψης, γκλοπ, ασπίδες, μπουνιές κλωτσιές, δακρυγόνα με εκτόξευση από καραμπίνες, ντροουν, και θωρακισμένα οχήματα για ρίψεις νερού υπό πίεση.
Όσοι λοιπόν επιμένετε να μιλάτε για ανοχή θα πρέπει να μας εξηγήσετε τι εννοείτε.
Γιατί το επόμενο στάδιο από αυτό είναι να αρχίσει η αστυνομία να χρησιμοποιεί πλαστικές ή και αληθινές σφαίρες. Αυτό ζητάτε;
Που σταματά για σας η χρήση βίας για την κιαταστολή και αντιμετώπιση ταραχών.
Τι παραπάνω θα φέρει η επόμενη κυβέρνηση για να επιβάλει την τάξη;
Άρματα μάχης; Στρατό;
Στη Γαλλία δεν σας ενόχλησε η εικόνα των ελεύθερων σκοπευτών στις ταράτσες;
Αυτό ζητάτε; Αυτό είναι για εσάς η λύση στις ταραχές.
Και πως μπορείτε κάποιοι να βλέπετε ανοχή στη χθεσινή στάση της αστυνομίας και να μην σας ενοχλεί η ανοχή σε ότι άλλο συμβαίνει γύρω μας;
Το να δίνουν κάποιοι δημόσιο λόγο στους φασίστες δεν είναι ανοχή;
Το να βγάζουν κόσμο από τα σπίτια του οι τράπεζες δεν είναι ανοχή;
Το να δέρνουν εργοδότες τους υπαλλήλους τους δεν είναι ανοχή;
Το να σκοτώνουν στο ξύλο καταστηματάρχες ανθρώπους στο δρόμο δεν είναι ανοχή;
Το να βιάζουν και να σκοτώνουν γυναίκες γιατί αρνήθηκαν να τους κάτσουν και να ψάχνουν δικαιολογίες για το πως και το γιατί δεν είναι ανοχή;
Το να υπάρχουν άνθρωποι στο δρόμο ξυπόλητοι και άστεγοι δεν είναι ανοχή;
Το να κόβουν το ρεύμα σε ανέργους δεν είναι ανοχή;
Το να κόβουν μισθούς, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα δεν ειναι ανοχή;
Η καταστροφή του τρόπου ζωής μας δεν είναι ανοχή;
Εκεί δεν σας ενοχλεί τίποτα;
Εκεί δεν δείχνετε όλοι εσείς ανοχή;
Εκεί γιατι δεν μιλάτε; Γιατί δεν βγαίνετε ο από τα ρούχα σας;
Που ειναι οι πολιτικοί τότε να κράξουν για τη να ανοχή που δείχνει η κοινωνία και το κράτος σε όλα αυτά;
Που είναι οι δημοσιογράφοι να τα καυτηριάσουν. Όχι ένας δύο. Ολοι. Σύσσωμοι.
Η «ανοχή» υπάρχει αλλά ειναι αλλού και χρειάζεται μεγάλη κουβέντα αυτό.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.