Στην πόλη Χουάρες του Μεξικού, την οποία το οργανωμένο έγκλημα και τα καρτέλ των εμπόρων ναρκωτικών έχουν μετατρέψει σε νεκρή ζώνη, οι δολοφονίες αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Η ποδοσφαιρική ομάδα των Ίντιος, η οποία κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να φτάσει στην πρώτη κατηγορία, προσπάθησε να προσφέρει μία διαφορετική προοπτική. Ωστόσο, σύντομα έπεσε και η ίδια δολοφονημένη…
Η Σιουδάδ Χουάρες βρίσκεται στις όχθες του Ρίο Γκράντε, νότια από το Ελ Πάσο του Τέξας και αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, με 2.1 εκατομμύρια κάτοικους. Αποκαλείται ως «η πιο βίαιη ζώνη εκτός πολεμικών ζωνών». Από το ξεκίνημα της δεκαετίας του 1990 και την άνοδο των «Maquiladoras», των εργοστασίων δηλαδή, η εγκληματική δραστηριότητα έχει αυξηθεί κατά κόρον ενώ ο πόλεμος των καρτέλ που ξέσπασε το 2005 έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Τα περισσότερα θύματα είναι γυναίκες, με ροζ σταυρούς να τοποθετούνται στα σημεία που πέφτουν νεκρές ως μορφή διαμαρτυρίας. Η έρευνα για την Χουάρες και τους Ίντιος δημοσιεύτηκε στο περιοδικό FourFourTwo από τον Ρόμπερτ Άντριου, συγγραφέα του: «This Love is Not for Cowards: Salvation An Soccer In Ciudad Juarez», ο οποίος έζησε στην πόλη και έψαξε το θέμα για τις ανάγκες του βιβλίου του.
Η ομάδα των Ίντιος έκανε ντεμπούτο στις χαμηλότερες κατηγορίες εκείνη ακριβώς τη χρονιά, το 2005, όπου η επιδημία των δολοφονιών ήταν ακόμα στο ξεκίνημά της. Πίσω από το σύλλογο βρισκόταν ο Φρανσίσκο Ιμπάρα. Υιός πλούσιας οικογένειας της πόλης, ήθελε να φέρει στην πατρίδα του το ποδόσφαιρο. Αφού δημιούργησε έναν επιτυχημένο ραδιοφωνικό σταθμό, στη συνέχεια στράφηκε στο όνειρό του. Με την Χουάρες να αναπτύσσεται ταχύτατα και αρκετό κόσμο να μεταναστεύει για να πιάσει δουλειά στις maquiladoras, ο χάρτης άλλαζε και η περιοχή εξελισσόταν σε μία κανονική μεγαλούπολη. Η πι κοντινή ποδοσφαιρική ομάδα όμως βρισκόταν στο Μοντερέι, 16 ώρες με το αυτοκίνητο.
Ο Ιμπάρα έτσι απέκτησε τη μικρή Πατσούκα Τζούνιορς, άλλαξε την έδρα της και την μετονόμασε σε Ίντιος, μετά από επιθυμία των ανθρώπων της Χουάρες, όπου και κάθε αθλητικός σύλλογος φέρει τη συγκεκριμένη ονομασία. «Θα ανεβούμε στην πρώτη κατηγορία», έλεγε ο Ιμπάρα, με τους δημοσιογράφους να γελούν. Τρία χρόνια μετά, το γέλιο θα τους έβγαινε… ξινό, αφού οι Ίντιος είχαν ταράξει τα νερά στο μεξικάνικο πρωτάθλημα, παίζοντας πλέον στην Primera! Επόμενος στόχος ήταν ένα υπερσύγχρονο, 40.000 θέσεων γήπεδο. Βρέθηκε ο χώρος, έγιναν τα σχέδια και όλα ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν. Μέχρι που πήγαν στράφι…
Μέχρι το τέλος του 2008, περίπου 1600 άνθρωποι στη Χουάρες είχαν χάσει τη ζωή τους, περίπου πενταπλάσιοι από ό,τι πριν δύο χρόνια. Την επόμενη διετία, ο αριθμός των νεκρών ανέβηκε στις 2.700. Ο πόλεμος στα καρτέλ των ναρκωτικών μαινόταν για τα καλά, αφού η περιοχή θεωρούταν κομβική για την είσοδο στις ΗΠΑ. Στην πόλη επικρατούσαν συνθήκες πολέμου. Γίνονταν μακελειά σε καφετέριες, πλατείες, ακόμα και έξω από το δημαρχείο. Αρκετά πτώματα έμειναν στα αζήτητα, δείχνοντας ότι στη μάχη είχαν μπλεχτεί και άτομα εκτός πόλης. Η πολιτεία απάντησε στέλνοντας 10.000 στρατιώτες και ομοσπονδιακούς αστυνομικούς, καταφέρνοντας μόνο να ανεβάσει τον αριθμό των νεκρών. Ο κόσμος άρχισε να εγκαταλείπει μαζικά την πόλη (μεταξύ των οποίων και η οικογένεια του δημάρχου), ενώ μικρότερα εγκλήματα, όπως οι εκβιασμοί και οι απαγωγές περνούσαν χωρίς να ασχολείται κανείς μαζί τους.
Ο Ιμπάρα ήταν σε αυτός που έφυγαν. Πήγε στο Ελ Πάσο αναζητώντας άδεια διαμονής στις ΗΠΑ, την ώρα που η ομάδα του συνέχιζε κανονικά τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις. Οι σύμβουλοί του έλεγαν να πουλήσει, έτσι ώστε να μην έχει καμία σχέση με τις βιαιότητες και επίσης να βάλει στην τσέπη του ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Ο ίδιος αρνήθηκε, θεωρώντας ότι το ποδόσφαιρο μέσω των Ίντιος μπορεί να προσφέρει μια διαφορετική προοπτική στον κόσμο. Το 2009 ωστόσο, η ομάδα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και έχοντας μία κακή πορεία στο πρωτάθλημα Κλαουσούρα της άνοιξης, ήθελαν οκτώ νίκες σε 17 ματς του Απερτούρα προκειμένου να σωθεί. Η διαφορά επιπέδου ωστόσο ήταν τεράστια, καθώς κανείς παίκτης δεν δεχόταν να ρισκάρει τη μετακόμισή του στην Χουάρες.
Προτιμούσαν ακόμα και ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών από τους Ίντιος. Η υπόσχεση ότι στις καλές συνοικίες δεν κινδύνευαν ήταν ένα ψέμα που γρήγορα το διέλυσαν τα περιστατικά. Δολοφονίες παντού, χωρίς σχεδόν ποτέ να αποδίδονται ευθύνες. Η εγκληματικότητα άγγιξε τους Ίντιος και άμεσα. Ο Πέδρο Πικάσο, προπονητής της ομάδας Νέων, βρέθηκε νεκρός στο κατάστημα κινητής τηλεφωνίας του θείου του. Οι δράστες ζήτησαν χρήματα από τον ιδιοκτήτη και όταν πήγαν να εισπράξουν, ο Πικάσο έτυχε να τον είχε επισκεφτεί. Χρήματα να του δώσουν δεν είχαν και πλήρωσαν το τίμημα αλλιώς… Το πιο ανησυχητικό όμως ήταν ότι οι παίκτες και γενικώς στην ομάδα, αντιμετώπισαν τον θάνατό του σαν ένα απλό, καθημερινό περιστατικό. Το όλο σκηνικό της βίας τους είχε αλλάξει περισσότερο από ότι και οι ίδιοι είχαν καταλάβει.
Εν τέλει, η ομάδα δεν γλίτωσε τον υποβιβασμό. Και κάπου εκεί εντοπίζεται η αρχή του τέλους. Ο κόσμος δεν την εγκατέλειψε, έμεινε δίπλα της σε όσα ματς απέμειναν και με το άγχος να έχει φύγει, εκείνη ξεκίνησε να κερδίζει. Ακόμα και μετά τον υποβιβασμό, οι οπαδοί στήριξαν την ομάδα και παρότι οι πληρωμές των παικτών έγιναν σπάνιο φαινόμενο, εκείνοι συνέχισαν να παίζουν και να συνεχίζουν το κοινωνικό τους έργο. Ο Αμερικανός Βιντάλ, ο οποίος με δική του επιλογή έμεινε στην πόλη του θανάτου, παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Χουάρες. Oι ultras του συλλόγου με αίσθηση αυτοσαρκασμού ονομάστηκαν «Καρτέλ», κάνοντας τα πάντα ώστε τα μέλη τους να μείνουν μακριά από ναρκωτικά και δολοφονίες.
Η πόλη στις όχθες του Ρίο Γκράντε κάποια στιγμή ξεκίνησε να τα πηγαίνει καλύτερα. Για τα δικά της δεδομένα φυσικά. Οι δολοφονίες έπεσαν κατά 40%, ωστόσο συνεχίζουν να βρίσκονται σε δυσθεώρητα επίπεδα ενώ στο 98% των περιπτώσεων δεν απαγγέλλονται καν κατηγορίες! Περίπου 10.000 φόνοι παραμένουν ανεξιχνίαστοι. Οι Ίντιος δεν κατάφεραν να επιβιώσουν, παρά τη θέληση των οπαδών. Έπεσαν πάνω τους κατηγορίες για ξέπλυμα χρήματος που προέρχεται διακίνηση ναρκωτικών. Ο Ιμπάρα αρνήθηκε τις κατηγορίες, αλλά πούλησε το σύλλογο, σε αντίθεση με τα όσα έλεγε.. Η ομάδα πέρασε στα χέρια αγνώστων τοπικών φορέων, οι οποίοι βγήκαν προς τα έξω απλά ως «τοπικοί επιχειρηματίες». Τον Δεκέμβριο του 2011, ο σύλλογος οδηγήθηκε στην καταστροφή. Από τότε, δεν έχει διεξαχθεί στην πόλη ούτε ένα ματς επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Οι Ίντιος ενσάρκωσαν την ελπίδα πολλών για μια διαφορετική προοπτική για τους νέους και όχι μόνο στην πόλη του θανάτου. Ο Ιμπάρα έλεγε συχνά ότι τα παιχνίδια για την πρώτη κατηγορία ήταν οι μοναδικές περιπτώσεις που οι ειδήσεις ανέφεραν το όνομα της χωρίς να υπάρχει δίπλα της η λέξη φόνος. Το ποδόσφαιρο όμως αυτή τη φορά δεν νίκησε. Έπεσε δολοφονημένο, όπως τόσοι και τόσοι κάτοικοι της Χουάρες…
Aναδημοσίευση από το www.othersidefootball.com
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.