Μια από τις εφημερίδες με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία διαχρονικά στην ιστορία ήταν η «Πράβντα», η επίσημη ουσιαστικά εφημερίδα της Σοβιετικής Ενωσης. Σε μια εποχή μάλιστα, που τα μέσα ενημέρωσης σε μια αχανή χώρα όπως η συγκεκριμένη ήταν εξαιρετικά περιορισμένα, η εφημερίδα του καθεστώτος προπαγάνδιζε τις θέσεις του κόμματος και ήταν ουσιαστικά η μόνη διέξοδος ενημέρωσης για τους πολίτες. Οσα γράφονταν εκεί (μετά από άμεση ή έμμεση λογοκρισία) αποτελούσαν τη μοναδική αλήθεια για τους πολίτες. Εξ ου και το όνομα της (Πράβντα=αλήθεια).
Αρκετά όμως, με την ιστορική αναδρομή. Γιατί όλα αυτά συμβαίνουν και στη σημερινή εποχή. Που δεν υπάρχουν μόνο οι εφημερίδες, αλλά και τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικοί σταθμοί και ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οχι κάπου μακριά, σε κάποια απομακρυσμένη χώρα της Αφρικής ή της Ασίας ή σε ένα κράτος που υπάρχει απολυταρχικό καθεστώς. Οχι. Στη δημοκρατική Ελλάδα του 2012 υπάρχουν πολλές μικρές αλήθειες, πολλές «πράβντα» που κυκλοφορoύν μάλιστα, υπό την κάλυψη της αντικειμενικής και αδέσμευτης ενημέρωσης. Οχι μόνο, στα περίπτερα, όπου η επιλογή αν θα αγοράσει κανείς μια εφημερίδα είναι περισσότερο συνειδητή, αλλά και στην τηλεόραση, όπου για πολλούς είναι η εύκολη, ανέξοδη και κυρίως αναγκαστική (για όσους είναι μεγαλύτερης ηλικίας) λύση για ενημέρωση.
Στην Ελλάδα του τρίτου μνημονίου λοιπόν, όλα όσα συμβαίνουν στην πολιτική ζωής της χώρας καλύπτονται από την συντριπτική πλειοψηφία των μέσων υπό τη λογική των δημοσιογράφων της «Πράβντα». Εξαιρώντας φυσικά τις δυο εφημερίδες που είναι ταυτισμένες με δυο συγκεκριμένα κόμματα, την Αυγή και τον Ριζοσπάστη, ποια άλλη εφημερίδα, τηλεοπτικός ή ραδιοφωνικός σταθμός έχει σταθερά αντιμνημονιακές θέσεις; Πως είναι δυνατόν οι Ελληνες πολίτες να ψηφίζουν κατά 46% «όχι» (το άθροισμα των κομμάτων που μπήκαν στη Βουλή, αλλά δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση) σε αυτή την πολιτική και η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων να μην εκφράζει τις θέσεις του; Ο κόσμος είναι εκτός πραγματικότητας ή τα μέσα ενημέρωσης που έχουν μείνει ακόμα γαντζωμένα σαν βδέλλες στην εξουσία προπαγανδίζοντας θέσεις που προκαλούν γέλιο;
Το πλέον εξοργιστικό μάλιστα, δεν είναι οι θέσεις των μέσων ενημέρωσης, αλλά ο τρόπος άσκησης έμμεσης εξουσίας στο μυαλό του κόσμου που πιστεύει ότι παρακολουθεί μια «αντικειμενκή» ενημέρωση, αλλά υποβάλλεται σε «πλύση εγκεφάλου» για τα καλά που κομίζει κάθε νέο πακέτο μέτρων, για τις άριστες διαπραγματεύσεις της ελληνικής πλευράς, για τους κακούς ξένους εταίρους, για τα μακροπρόθεσμα οφέλη που θα έχει ο λαός και για τους κινδύνους που θα προκύψουν από τη ζωή χωρίς την τρόικα.
Οταν βγαίνεις και λες «είμαι αυτός και στηρίζω εκείνον» είσαι ντόμπρος και ξεκάθαρος προς το κοινό σου. Οπως κάνουν δηλαδή οι κομματικές εφημερίδες –ακόμα και το Βήμα όταν ξεκίνησε την κυκλοφορία του πριν από έναν αιώνα σχεδόν ανέφερε στο πρώτο του φύλλο «θέσεις μας, οι θέσεις του κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου».
Σε αντίθετη περίπτωση, είσαι ένας κοινός προπαγανδιστής θέσεων, τις οποίες περνάς συνήθως υπογείως στο κοινό σου.
Η πρόσφατη κυκλοφορία εντύπων που δεν υποτάσσονται στις βουλές της εξουσίας και προσπαθούν να παρουσιάσουν μια άλλη αλήθεια είναι ένα θετικό σημάδι, αλλά απαιτείται και συνέχεια. Και κυρίως αγκάλιασμα και στήριξη από τον κόσμο.
Αυτός είναι ο δέκτης. Αυτός πάει στο περίπτερο. Αυτός έχει το τηλεκοντρόλ στο χέρι του. Αυτός κρατά το ραδιόφωνο. Και όπως λέει και μια παλιά θυμοσοφία: «Τα μυαλά λειτουργούν καλύτερα όταν είναι ανοικτά». Turn on!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.