30 Οκτωβρίου 2013. Ο Δημήτρης Δρόσσος και ο Βασίλης Σπυρόπουλος συλλαμβάνονται ενώ κάνουν πρόβα στο θέατρο Εμπρός. Γιατί τα κανονικά παιδιά δεν κάνουν τέχνη σε χώρους δημόσιους και εγκαταλελειμμένους.
19 Ιουνίου 2014. Ο Δημήτρης Δρόσσος και ο Βασίλης Σπυρόπουλος δικάζονται με την κατηγορία παραβίασης « σφραγίδων , διατάραξης οικιακής ειρήνης και κατ’ εξακολούθηση κατάληψης δημοσίου κτιρίου». Γιατί οι κανονικοί ηθοποιοί παίζουν σε κανονικές παραστάσεις για να περνάνε κανονικά μηνύματα στους κανονικούς τους θεατές.
«Πες μου όμως, τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά που αν και γεννιούνται κανονικά»… δεν «υποκρίνονται» κανονικά…;
Το θέατρο Εμπρός ( που στεγάζεται στη Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή) λειτουργεί από το 2011 ως αυτοδιαχειριζόμενος χώρος που φιλοξενεί τη διαφορετικότητα μιας πόλης που η κανονικότητα παλεύει να εξαγνίσει. Κάτω από τη στέγη μιας φαντασίας που δεν οριοθετείται από συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό, καταγωγή ή ταμπέλες, αριθμεί μία σειρά από προβολές ταινιών, θεατρικές παραστάσεις, διαδραστικές εκδηλώσεις ,συζητήσεις, συνελεύσεις, ανάγνωση ποιημάτων, ακόμη και μια ομιλία του Giorgio Agamben.
Αποτελώντας έναν από τους πιο ζωντανούς εναντιωματικούς πυρήνες της Αθήνας και αποδεχόμενο την ισότητα έμπρακτα, παλεύει να ενώσει και να συνδιαλέξει διαφορετικές πραγματικότητες, διαφορετικές απόψεις και ανάγκες που πρέπει να συζητηθούν, προβλήματα που πρέπει να εξωτερικευτούν. Παλεύει να εδραιώσει έναν αστικό πλουραλισμό τη στιγμή που τα κυρίαρχα μέσα επιτάσσουν την κοινωνική ομοιογένεια. Ζητώντας να σπάσει τα μικροαστικά κατάλοιπα και τα στερεότυπα μέσα από τους πιο απλούς διαύλους, όπως είναι ο διάλογος και η τέχνη, αναλαμβάνει έναν ρόλο διαφορετικό από αυτόν του κοινού όρου «θέατρο».
Αρνείται να διαφημιστεί, αρνείται να χρηματιστεί ή να φορέσει τις πολύχρωμες περούκες του θεάματος. Αρνείται να παίξει το ρόλο του ψυχαγωγού, της προέκτασης της τηλεόρασης. Αντιθέτως, αναλαμβάνει έναν πιο δύσκολο μα πιο κοντά στην ανάγκη της εποχής μας ρόλο. Αυτόν της κρίσης, του θεάτρου που τα νοήματα δεν κλείνονται στα καμαρίνια με τις ακριβές φορεσιές, μα στη βλεμματική επαφή και την αμεσότητα , στη δυνατότητα της συν-διαμόρφωσης. Εκεί που δεν υπάρχει πομπός και δέκτης αλλά αλληλοεπηρεάζονται , ο ένας από τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του άλλου.
Ζώντας στην εποχή της εμπορευματοποίησης των πάντων και της ανάγκης μας για απόδραση, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την ανάγκη της τέχνης για τη δική της απόδραση και χειραφέτηση από τον έλεγχο ενός κοινωνικού και πολιτισμικού κατεστημένου. Μα αν πάμε έστω και μια φορά στο «Εμπρός» θα κατανοήσουμε πως υπάρχει ένας χώρος για να αναπαράγει όχι μόνο το αυτιστικό γέλιο της κωμωδίας μα και κάθε χαρμολύπη που βιώνει ο καθένας μας διαφορετικά στην Ελλάδα του 2014.
Για να στηρίξουμε αυτή τη δράση, των μη κανονικών παιδιών που καταλαβαίνουν και αναζωπυρώνουν όλα τα μη κανονικά μας συναισθήματα , υπογράφουμε εδώ κάνουμε like εδώ και πηγαίνουμε αύριο στις 19:00 να στηρίξουμε τη συνέλευση!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.