Ποιος είναι ο Ρομπέρτο Τσούκο;
Το έργο του Bernard Marie Koltes έχει σαν αφορμή την πραγματική ιστορία του κατά συρροήν νεαρού δολοφόνου που σκότωσε τους γονείς του, έναν επιθεωρητή, ένα παιδί και πολλούς άλλους όπως ο ίδιος ομολογεί στο τέλος…
Ακολουθεί ο ωμός και σχεδόν καθηλωτικός μονόλογος του Ρομπέρτο Τσούκο που τον οδηγεί από την απελπισία στην κάθαρση, από το σκοτάδι στο τραγούδι, στο νόημα της ζωής, ή τουλάχιστον, αυτό που ο ίδιος ο Κολτές, μέσα από το μυαλό και την ψυχή του Τσούκο, πίστευε πως είναι το νόημα της ζωής.
“Θέλω να φύγω. Πρέπει να φύγω αμέσως. Κάνει πολλή ζέστη σ’ αυτή τη γαμημένη πόλη. Θέλω να πάω στην Αφρική, κάτω απ’ το χιόνι. Πρέπει να φύγω γιατί πρόκειται να πεθάνω. Έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν ενδιαφέρεται για κανέναν. Κανείς. Οι άντρες έχουν ανάγκη τις γυναίκες κι οι γυναίκες έχουν ανάγκη τους άντρες.
Αγάπη όμως, αγάπη δεν υπάρχει. Με τις γυναίκες εμένα μου σηκώνεται από οίκτο.
Θα ‘θελα να ξαναγεννηθώ σκύλος για να είμαι λιγότερο δυστυχισμένος. Αδέσποτο σκυλί, που σκαλίζει στα σκουπίδια· κανείς δεν θα με πρόσεχε. Θα ‘θελα να ‘μαι ένα κίτρινο σκυλί, φαγωμένο απ’ την ψώρα, που θα φεύγαν μακριά του χωρίς να του δώσουν προσοχή. Θα ήθελα να είμ’ ένας που σκαλίζει στα σκουπίδια μια αιωνιότητα.
Πιστεύω πως δεν υπάρχουν λέξεις, δεν υπάρχει τίποτα να πούμε. Πρέπει να σταματήσουμε να διδάσκουμε τις λέξεις. Πρέπει να κλείσουμε τα σχολεία και να μεγαλώσουμε τα νεκροταφεία. Έτσι κι αλλιώς, ένας χρόνος, εκατό χρόνια, το ίδιο κάνει· αργά ή γρήγορα όλοι θα πεθάνουμε, όλοι. Κι αυτό, αυτό κάνει τα πουλιά να τραγουδούν, αυτό κάνει τα πουλιά να γελούν.”
“Το όνομά του ήταν Roberto Succo: είχε σκοτώσει τους γονείς του σε ηλικία δεκαπέντε ετών, έπειτα ‘λογικεύτηκε’ πάλι ώς τα εικοσιπέντε του, απότομα για άλλη μια φορά ‘εκτροχιάζεται’, σκοτώνει έναν αστυνομικό, επί πολλούς μήνες επιδίδεται σε πράξεις βίας, με συλλήψεις ομήρων, φόνους, εξαφανίσεις μέσα στη φύση, χωρίς κανείς να ξέρει ποιος ήταν ακριβώς ο δράστης.
Μετά, ύστερα από την παράσταση που έδωσε πάνω στις στέγες των φυλακών, κλείνεται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο και αυτοκτονεί με τον ίδιο τρόπο που είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Μια απίστευτη διαδρομή, ένα μυθικό πρόσωπο, ένας ήρωας σαν τον Σαμψών ή τον Γολιάθ, τέρατα δυνάμεων, που τελικά σωριάζεται καταγής από ένα πετραδάκι ή από μια γυναίκα· είναι η πρώτη φορά που εμπνέομαι απ’ αυτό που ονομάζουμε γεγονός του αστυνομικού δελτίου όμως αυτό εδώ δεν είναι τέτοιο γεγονός”.
B.-M. Koltes
Ο Bernard-Marie Koltes, γάλλος θεατρικός συγγραφέας γεννήθηκε στο Μετζ το 1948. Νεαρός ακόμα έκανε μια πρώτη απόπειρα να ασχοληθεί με τη συγγραφή, αλλά τα εγκατέλειψε. Δεν πάτησε μάλιστα ούτε μια φορά στο θέατρο μέχρι τα είκοσι. Ταξιδεύει στον Καναδά και στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη). Μια παράσταση θα τον κάνει να δεθεί για πάντα με τη θεατρική σκηνή : η Μήδεια, που ερμηνεύει η μεγάλη γαλλίδα ηθοποιός Μαρία Καζαρές το 1970, σε σκηνοθεσία Χόρχε Λαβελί.
Αρχίζει έτσι να γράφει σχεδόν αποκλειστικά για το θέατρο και παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα σκηνοθεσίας στην Σχολή του Εθνικού Θεάτρου του Στρασβούργου (1970-71). Έκτοτε η συγγραφική του δραστηριότητα διακόπτεται μόνο από μεγάλα ταξίδια, Ρωσία, ΗΠΑ, Γουατεμάλα, αλλά κυρίως στις χώρες της Αφρικής. Από το 1983 αρχίζει η μεγάλη και στενή του συνεργασία με τον σκηνοθέτη Patrice Chereau, που θα ανεβάσει τα σπουδαιότερα έργα του στο Theatre des Amandiers του παρισινού προάστειου Nanterre : Combat de negre et des chiens [Αγώνας νέγρου και σκύλων] (1983), Quai Ouest [Δυτική αποβάθρα] (1986), Dans la solitude des champs de coton [Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι] (1987), Retour au desert [Επιστροφή στη έρημο] (1988).
Ο Bernard-Marie Koltes πέθανε το 1989.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.