Εικόνες από τα δικά μας κινήματα και τις δικές μας προσπάθειες, που αυθόρμητα γεννήθηκαν εν μέσω κρίσης, συνάντησα στις απαντήσεις του Νόαμ Τσόμσκι σε συνομιλίες με τους συμμετέχοντες στα κινήματα της άλλης όχθης του Ατλαντικού, οι οποίες περιλαμβάνονται στο νέο βιβλίο που φέρει την υπογραφή του: «Σκέψεις πάνω στην ταξική πάλη, στην επανάσταση και στην αλληλεγγύη».

Είναι γλυκιά η αίσθηση να βλέπεις ότι από άκρη σ’ άκρη στον κόσμο, δεν υπάρχει μόνο αυτός που καταπιέζει, αλλά και αυτός που αντιστέκεται.

Στο βιβλίο γίνονται εκτενείς αναφορές στο κίνημα Occupy, που παραμένει ακόμη ζωντανό και ξεχωρίζει για τις πολύμορφες δράσεις του. Βασικά του χαρακτηριστικά στην προσπάθεια για αντίσταση είναι η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση. Είναι οι δύο βασικές αρχές που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την στρατηγική της παγκόσμιας ελίτ ή αλλιώς του 0,1% που κατέχει τον απόλυτο πλούτο και την οποία περιγράφει ο Τσόμσκι επικαλούμενος τον Χιουμ: «Αν καταφέρεις να ελέγξεις τις θέσεις και τις πεποιθήσεις τους και να αποκόψεις τον έναν από τον άλλον, τότε δεν θα ξεσηκωθούν να σε ανατρέψουν». Αυτό συμβαίνει διότι «σε όλες τις κοινωνίες από τις πιο βάναυσες έως τις πιο ελεύθερες, οι κυβερνώμενοι μπορούν να τιθασευτούν μέσω του ελέγχου της κοινής γνώμης».

Ο Τσόμσκι πιστεύει ότι οι τακτικές, όπως το κίνημα Occupy, δεδομένου ότι «δεν είναι στρατηγικές αφού έχουν ημερομηνία λήξης και φθίνουσα απόδοση», πρέπει να αναθεωρούνται. Και μέσα από αυτή τη μακρά διαδικασία θα μπορέσει να «απαντηθεί” κάποτε το διαχρονικό ερώτημα, που έθεσε ο Χιουμ και ποιος ξέρει ίσως να μη χρειαστεί να τεθεί ξανά: «Γιατί δεν χρησιμοποιούν τη δύναμη που έχουν οι κυβερνώμενοι ώστε να ανατρέψουν τους κυβερνώντες και να αναλάβουν οι ίδιοι τον έλεγχο;».

Σε αυτό το σημείο έχει αξία να μη ξεχνάμε τις νίκες που επιτυγχάνονται και συχνά δεν βλέπουμε. «Οι επιχειρήσεις παρακολούθησης και καταστολής από τα κρατικά όργανα αποτελούν ένδειξη της επιτυχίας των λαϊκών κινητοποιήσεων», αναφέρει ο Τσόμσκι.

Ποιος είναι όμως ο λόγος που δεν βλέπουμε όσα κατακτάμε; Αυτό που προσωπικά διαπιστώνω σε πολλά αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, είναι από τη μία η επιθυμία για γρήγορες επιτυχίες, από την άλλη ότι η απουσία αφοσίωσης και επιμονής σε συνδυασμό με τη θεωρητική μόνο αναγνώριση ότι ζούμε μέσα στον καπιταλισμό (χωρίς την αντίστοιχη συναίσθηση που έχει το συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό μοντέλο πρακτικά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας), οδηγούν στην ματαίωση πολλών ωραίων ιδεών και στην παραίτηση πολλών σκεπτόμενων ανθρώπων. Τα χαρακτηριστικά όσων απαρτίζουν τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και το πώς λειτουργούν, διαμορφώνονται και επηρεάζονται καθοριστικά από το περιβάλλον που ζούμε. Ένα περιβάλλον που απαιτεί γρήγορες επιτυχίες και αναδεικνύει τον ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα να μιλάμε συνεχώς για καλύτερους και χειρότερους, ενώ το ιδανικό θα ήταν ο ένας να δημιουργεί δίπλα στον άλλο.

Μια λύση θα ήταν να κλείσουμε τον κόσμο στο τρελοκομείο όπως μας έλεγε ο Χαΐνης. Η προτιμότερη ωστόσο είναι να επιμείνουμε πάνω σε αυτά που ποθούμε ενδόμυχα και συχνά κατορθώνουν να διασώζονται αναλλοίωτα.

Για παράδειγμα ακούω συχνά παράπονα, από φίλους και γνωστούς για τις δουλειές τους. Θα ήθελαν να εργάζονται λιγότερες ώρες, να είναι πιο δημιουργικοί και να πληρώνονται καλύτερα. Πρέπει να φτάσουμε στο βαθμό συνειδητότητας ως κοινωνία που θα αντιλαμβάνεται  όπως λέει ο Τσόμσκι ότι «κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα για μας». Ενώ όπως έλεγε η φεμινίστρια, την οποία επικαλείται ο Τσομσκι, Τζουν Τζόρνταν «Εγώ είμαι εκείνη την οποία πάντα περίμενα να έρθει να με σώσει».

Αν περάσουμε από το παράπονο και τη γκρίνια, που αποτελούν περισσότερο ένδειξη συμβιβασμού παρά διάθεση για να αλλάξει πραγματικά κάτι, σε απλές καθημερινές πράξεις που δεν κάναμε πριν, θα κατακτάμε από μέρα σε μέρα περισσότερες νίκες, τις οποίες θα πρέπει να αναγνωρίζουμε για να παίρνουμε δύναμη ώστε να φτάσουμε στις επόμενες.

Μόνο στο δικό μας τομέα, των media, σκέφτομαι πόσα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, αρκετά από αυτά επιβιώνουν και μεγαλώνουν. Καταφέρνουν και γίνονται περισσότερο παρεμβατικά και συνιστούν ένα ισχυρό αντίβαρο πληροφόρησης στην κίτρινη δημοσιογραφία. Η μεγαλύτερη εξωστρέφεια και καλύτερη δικτύωσή τους, όπως και η συνολική δικτύωση των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων σε όλους τους τομείς, από τη ΒΙΟΜΕ, μέχρι ένα συνεταιριστικό καφενείο, είναι ένα από τα επόμενα απαραίτητα βήματα. Αν οι μεγάλες εταιρείες μπορούν να ενωθούν στο όνομα της απόλυτης κυριαρχίας τους, με την εξαφάνιση των μικρών, για να τσακωθούν μετά μεταξύ τους ποιος θα έχει το πάνω χέρι, δεν μπορεί οι μικροί να παλεύουν μόνοι.

Αυτό μπορεί να συμβεί με πολλούς τρόπους, που ξεκινούν από την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου μέσα από τη συνδιοργάνωση φεστιβάλ,  μέχρι την καθημερινή αλληλουποστήριξη. Θα ‘ρθω και θα πιω καφέ στο μαγαζί σου, θα διαδόσεις ένα δημοσίευμα που σ΄αρέσει από το περιοδικό μου κ.ο.κ. Ανταλλακτική -κοινωνική- οικονομία που αν καταφέρει να μη γίνεται επί σκοπού ανταλλακτική, αλλά αποτελεί αυθόρμητο αποτέλεσμα, ως αποτέλεσμα των σχέσεων που έχουμε καλλιεργήσει, θα φτάσουμε εκεί που ο ένας θα συμπληρώνει τον άλλο και η εξαίρεση θα γίνει κανόνας. Ή με άλλα λόγια τα Mall θα κλείνουν και τα καλόγουστα μαγαζάκια γωνία θα είναι η πρώτη μας προτεραιότητα.

«Ας κάνουμε κατάληψη στο όνειρο».

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts