Βγαίνοντας από το Spindle Vinyl Records (Διδότου 49, Εξάρχεια) με τον Βασίλη Μπαμπούνη, κρατώντας ο ένας βινύλιο κι ο άλλος cd, αισθάνθηκα ότι γυρίσαμε πίσω στο χρόνο. Δεν το συνηθίζουν πολλοί πια να ψωνίζουν από δισκοπωλεία. Ο κόσμος κατεβάζει μουσική ή την ακούει από το youtube. Άλλαξε δραματικά η κατάσταση τα τελευταία χρόνια. “Βλέπεις έξω; Ερημιά. Κάποτε εδώ γινόταν πανικός, ήταν από τους πιο ζωντανούς δρόμους”, λέει ο Μάκης ιδιοκτήτης του Spindle. Άνοιξε δισκάδικο το 2006. Τον ρώτησα γιατί; Κι απάντησε αφοπλιστικά: “Αυτό έχουμε μάθει να κάνουμε, αυτό κάνουμε”. Κάποιοι άνθρωποι έμαθαν αλλιώς. Έμαθαν ν’ ακούν μουσική από το δίσκο κι όχι από το laptop. Να βάζουν με προσοχή το βινύλιο στο πικάπ, να ακουμπούν τη βελόνα με υπομονή και ν’ ακούν μουσική μαζί με φίλους. Κάποιοι άνθρωποι επίσης έμαθαν να φροντίζουν γι’ αυτούς φέρνοντας τις καλύτερες κυκλοφορίες, όπως ο Μάκης.
“Έχουμε ξεχάσει να δίνουμε χρόνο σ’ αυτά που μας αρέσουν”, λέει ο Βασίλης. Περιεργάζεται τους δίσκους, κοιτάζει με ενδιαφέρον τα εξώφυλλα τους.”Οι δίσκοι είναι σαν τα βιβλία. Το εξώφυλλό τους έχει κάτι να σου πει και ένα αισθητικό αποτέλεσμα που δεν βγαίνει με το digital single”. Ο Βασίλης Μπαμπούνης είναι μουσικός που θέλει κι αυτός τον χρόνο του. Πριν κανονίσουμε να βρεθούμε στο Spindle, άκουσα ξανά τα κομμάτια του. Διάλεξα ως αγαπημένο την “Πρώτη αναπνοή”. “Αλήθεια; Πολλοί μου λένε για την μεγάλη εισαγωγή και ότι δεν υπάρχει ρεφρέν”, το σχόλιό του.
Ο «Εγώκερως» (2ο άλμπουμ του), μου θύμισε κάτι από τον ήχο του Κωνσταντίνου Βήτα και η χροιά του τον Αντώνη Μπακαούκα. Ο Βασίλης βέβαια έχει καθαρά και ξάστερα τη δική του ματιά απέναντι στα πράγματα. “Σαν το τέλος στην αρχή, σαν τη σφαίρα που κλείνει μια πληγή”, από τους δύο πρώτους στίχους έρχεσαι απέναντι με αντίθετα νοήματα, αντίστροφες διαδικασίες από αυτές που μάθαμε, οι οποίες αποτελούν και την αφετηρία για μια διαφορετική πραγματικότητα, όπως τη φαντάζεται ο καθένας. Αξίζει να τον ανακαλύψεις, αξίζει να επιμείνεις.
“Δεν είναι απλή υπόθεση να βγάλεις σήμερα δίσκο. Αν θες να έχεις τον ήχο που άκουγες κάποτε, αυτή την ατμόσφαιρα, θέλει πολύ προσεκτική παραγωγή”, απαντά όταν τον ρωτάω για τη στροφή αρκετών καλλιτεχνών στα παλιά κι αν θα τον ενδιέφερε τον ίδιο να πειραματιστεί με το βινύλιο.
“Ψωνίζει ο κόσμος ακόμα;” η επόμενη ερώτηση, προς τον ιδιοκτήτη του Vindle. “Παλιά έπαιρναν 4-5 το μήνα, τώρα με την κρίση 1, αλλά έχουμε κόσμο. Βλέπεις από 16χρονους μέχρι 60άρηδες”, λέει ο Μάκης. Ταξιδεύει κάθε χρόνο στην Αγγλία για να ψαρέψει σπάνια ξεχωριστά βινύλια. “Μαθαίνω από κύκλους που έχω εκεί ποιος πουλάει τους δίσκους του κι έρχομαι σ’ επαφή μαζί του”. Στο Spindle βλέπεις σπάνιους δίσκους. Βλέπει όμως και σπάνιες αφίσες, από συναυλίες που όσοι έζησαν τους σημάδεψαν. Ακούς συγκροτήματα που αν δεν είσαι παλιός, δεν ξέρεις, αλλά σε τραβάνε όπως οι Japan και βέβαια σκαλώνεις για ώρες, γιατί πίσω από ένα δίσκο που σου περνά αδιάφορος, σίγουρα θα είναι κάποιος άλλος που γουστάρεις ν΄ ακούσεις.
Το Spindle είναι δισκάδικο γειτονιάς κι από αυτά που γουστάρουν όσοι δεν βλέπουν τη μουσική σα… ζαμπόν. “Είχαμε παλιά τα METROPOLIS, έμπαινες μέσα, άκουγες τη μουσική στο τέρμα κι ένιωθες σαν να ‘σαι στα Goodys”, λέει ο Βασίλης. “Δεν είμαι νοσταλγικός”, ξεκαθαρίζει. “Κι εγώ πια από το mp3οφωνο ακούω. Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να φτιάξω το πικάπ και ν’ ακούσω μουσική όπως παλιά”.
Καθώς τσεκάρουμε ένα ακόμα συρτάρι με δίσκους, σκοντάφτουμε σε κασέτες – πορτοφολάκια. “Εγώ μ’ αυτές μεγάλωσα. Απίστευτό έγιναν τώρα… σουβενίρ”. Το “κόλλημα” του ήταν ο Frank Zappa, αλλά και η Jazz. “Έπαιζα ντραμς, οπότε οι ρυθμοί της ήταν αυτοί που με τράβηξαν”.
Λίγο πριν φύγουμε, μου λέει για μια μπάντα που δεν ξέρω, για να του δείξω στη συνέχεια το ιστορικό “Morning glory” των Oasis (1995). “Γι αυτό δεν τους ξέρεις”, μου κάνει γελώντας. Ο λόγος για τους Echo & the Bunnymen. Ακούγοντας το “Killing Moon”, έμαθα επιτέλους ποιοι το λένε. Ο Βασίλης πήρε ένα single τους. Ίσως τώρα, είναι μια καλή ευκαιρία να πάει να φτιάξει και το πικάπ του.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.