ΙΙ Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω; Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις. Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό … Συνεχίστε να διαβάζετε το Τέλος του καλοκαιριού, του Τίτου Πατρίκιου.