Άκουγα την εκπομπή των παιδιών χθες. Αγαπημένη συνήθεια κάθε Τρίτη. Η Ηλέκτρα και ο Κώστας αφιέρωσαν δύο ώρες στην ποίηση. Ποιήματα που έγιναν τραγούδια από σπουδαίους συνθέτες. Θα μείνω σε μια αποκάλυψη της Ηλέκτρας ότι έμαθε τον Καβάφη στα χρόνια του δημοτικού. Ακούς ένα όνομα, διαβάζεις δυο λέξεις εκείνου του ανθρώπου σε μια σχολική γιορτή και χρόνια αργότερα αντιλαμβάνεσαι την ουσία των πραγμάτων.

Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε, δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω (Βρεττάκος Νικηφόρος)

Η ιδέα ήταν του Νικόλα. Πρώτη λυκείου τότε. «Θέλεις να πάμε σε μια εκδήλωση; Τραγουδούν δυο συμμαθητές μου. Είναι πολύ καλοί.» Δε θα του χαλούσα χατίρι. Στα παιδιά να λες πάντα «ναι»! Και στις τρέλες και στα σοβαρά και στα μυστικά!

Στη σκηνή ανέβηκαν δύο έφηβοι. Αδέρφια και μάλιστα δίδυμοι. Παντελής και Μιχάλης Καλογεράκης. Στην ηλικία του Νικόλα. Είχαν μελοποιήσει Μηνά Δημάκη. Φωνές καθαρές, νότες που χάιδευαν απαλά τις λέξεις, σιγουριά στη σκηνική τους παρουσία. Μια κιθάρα και δυο φωνές! Έκλεισα τα μάτια και άφησα το ηχόχρωμα τους να με ταξιδέψει.

Είναι δρόμοι που φέρνουν σ’ απάτητα δάση,

κι είναι ανθρώποι σε μαύρα δωμάτια κλεισμένοι,

ένας δρόμος μια θάλασσα δεν τους προσμένει,

κι οι θεοί πια τους έχουν ξεχάσει. (Μηνάς Δημάκης)

Από τότε πέρασαν χρόνια. Τα Καλογεράκια μεγάλωσαν. Μελοποίησαν κι άλλους ποιητές. Πριν λίγους μήνες η «Μικρή Άρκτος» παρουσίασε τον πρώτο προσωπικό δίσκο τους με τίτλο «Προσωπικό». Μελοποιώντας ποιήματα των: Μιχάλη Γκανά, Γκρέγκορυ Κόρσο, Παντελή Καλογεράκη, Μηνά Δημάκη, Γιάννη Ευθυμιάδη, Πάμπλο Νερούδα, Ντίνου Σιώτη, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Πάουλ Τσέλαν, Φερνάντο Πεσσόα, Τζελαλαντίν Ρουμί.

Όταν εικοσάχρονα παιδιά διαβάζουν και γράφουν ποίηση έχουμε μια ελπίδα! Γιατί « η ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος». (Ελύτης Οδυσσέας)

Η ποίηση μιλάει αλλιώς. Έχει εκείνη τη μαγική ικανότητα να σε κάνει να θες να ζήσεις, να μιλήσεις, να ονειρευτείς, να ερωτευτείς. Να είναι νύχτα και μέσα σου να λάμπει ένα φως αλλιώτικο, ολόφωτο, παντοτινό. Ανοίγει δρόμο στα εσώτερα σκοτάδια μας κι αφήνει μια χαραμάδα να δούμε την εικόνα ενός καλύτερου κόσμου! Εκείνου του κόσμου για τον οποίο θα θέλουμε να παλέψουμε! «Αφού μ’ αρέσει να σε αποθεώνω όσο ζω έχοντας πάνω σου αιώνες δέσει». (Γιάννης Ευθυμιάδης)

Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης! Τα αδέρφια Τάδε! Να θυμάστε τα ονόματα τους. Να αφουγκραστείτε το έργο τους. Είναι σπουδαία παιδιά!

«Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες, όπου η ζωή χορεύει…» (Ασλάνογλου Ν.)

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Ζει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία – Αρχαιολογία και Συντήρηση Έργων Τέχνης αλλά εργάζεται στην εκπαίδευση. Πιστεύει στην αυτοδιάθεση των ανθρώπων και στην ελευθερία. Ονειρεύεται ακόμα σαν παιδί κι ελπίζει πως κάποτε θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Γράφει όταν οι σκέψεις στριμώχνονται και διεκδικούν χώρο στο κεφάλι της. Έχει πια την πεποίθηση ότι όλοι είμαστε περαστικοί κι έχουμε την ανάγκη να βρούμε άξιους συνταξιδιώτες που θα λέμε μόνο αλήθειες. Αγαπημένες της λέξεις η ουτοπία και η χαρμολύπη. Ίσως γιατί έχει καταλάβει πως αυτό είναι η ζωή.

Related Posts