Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ για νάβρω τα παράθυρα. – Οταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. – Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τά βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω. Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία. Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα … Συνεχίστε να διαβάζετε το Τα παράθυρα, του Κωνσταντίνου Καβάφη.