Ο λαός αποφάσισε για το μέλλον του δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα δημοκρατίας, αποδεικνύοντας ότι η δημοκρατία μπορεί να νικήσει την ολιγαρχία του εκφοβισμού και της καταστροφολογίας. Η σαρωτική επικράτηση του ΌΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής κατοχυρώνεται ως ιστορικό γεγονός μιας σημαντικής απόφασης που πήρε ο ίδιος ο λαός.
Κάθε τόπος έχει μια ιστορία να σου διηγηθεί από το παρελθόν, ένα τραγούδι να σου ψελίσσει για τους ανθρώπους που στάθηκαν όρθιοι, που φύτεψαν στην κοινωνία σπόρους ανθηρούς και έθρεψαν το ηθικό μιας ολόκληρης γενιάς που ακολούθησε. Η ιστορία γράφεται και ξανά γράφεται με κόπο και αγώνες. Όπως και στο δικό μας.
Η κατακλείδα αυτής της γενιάς και κάθε γενιάς που έμαθε να μην υποτάσσεται να μην σκύβει το κεφάλι μπροστά στο τείχος που υψώνεται μπροστά της, αλλά αντιθέτως με πείσμα και κόντρα σε κάθε κατάλυση του δικαιώματος της για δημοκρατία αντιστάθηκε γράφοντας τα δικά της συνθήματα στους τοίχους της ιστορίας.
“ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ” – “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” – “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
Δεν σταμάτησαν ποτέ να αποτελούν σημείο αναφοράς και αφετηρίας μέσα στο χρόνο από την γενιά της μεταπολιτευτικής περιόδου μέχρι σήμερα.
“Η γενιά της αμφισβήτησης”, “Η γενιά που λοιδορήθηκε” είναι ορισμένοι από τους τίτλους που γράφτηκαν για τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου που είχαν τα κότσια να τα βάλουν με την χούντα των συνταγματαρχών το Νοέμβριο του 1973. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ή κορυφαία αντιδικτατορική αντίδραση και ουσιαστικά επέφερε την πτώση της χούντας.
Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος για να καταστείλουν το κίνημα ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια. Το πάθος για ελευθερία ήταν πιο δυνατό από κάθε ζυγό δουλείας, τσάκισαν το φασισμό , αλλάξαν την ιστορία του τόπου.
Θυμάμαι ακόμα τους φοιτητές στους δρόμους να φωνάζουν με μια φωνή “ΨΩΜΙ” ‘ΠΑΙΔΙΑ’ ‘ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’ ,τα τραγούδια της φωτιάς το 1974 μου έσπερναν το φως και την ελπίδα για τον αγώνα της κοινωνίας κατά της χούντας. Οι καλλιτέχνες ερμήνευσαν εκείνη τηννύχτα “Che Guevara»· o κόσμος χειροκροτούσε. Θυμάμαι τον Νίκο Ξυλούρη να τραγουδά «Πόσα χρόνια δίσεκτα», τους Χαλκιά -Γαργανουράκη να λένε «Τα μαλαματένια Λόγια», δεν μπορώ να ξεχάσω τη φλόγα του κόσμου για ελευθερία και την συγκίνηση τους όταν ο Καλογιάννης άρχισε να τραγούδα “Το Σφαγείο”, την Μαρίζα Κώχ να ξεφεύγει με το “Στο’πα και στο ξαναλέω”.
Όπως διψά το χώμα για νερό έτσι θα διψούν και οι κοινωνίες για δημοκρατία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.