Χρειάστηκαν 15 ολόκληρα χρόνια, ούτως ώστε η… εξέγερση του Ολυμπιακού να αποφέρει καρπούς. Τι και αν ο πολεμικός του εξοπλισμός ανανεωνόταν ποικιλοτρόπως και συνοδευόμενος από ένα πακτωλό χρημάτων, τι και αν ο ένας στρατηγός διέθετε περισσότερες περγαμηνές από τον προηγούμενο, τι και αν εξασφάλιζε τις μάχες στο δικό του οχυρό; Ο Παναθηναϊκός ως άλλος… Τσακ Νόρις δεν παρέδιδε με κανέναν τρόπο τα σκήπτρα του. Μέχρι χθες…

 

Το πράσινο ολοκληρωτικό καθεστώς ανετράπη και μάλιστα αποκαθηλώθηκε, επί της ουσίας πολύ νωρίτερα εκτός συνόρων και με την πολύτιμη ρωσική βοήθεια. Αν ο Παναθηναϊκός είχε μπορέσει να βρει ένα σουτ στα 9 εναπομείναντα δευτερόλεπτα του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ, πιθανότατα σήμερα, ή λίγο νωρίτερα, θα μιλούσαμε για το τρίτο του τριπλ κράουν. Αυτό όμως ουδέποτε έγινε, ο Διαμαντίδης εγκλωβίστηκε στις ρομποτικές συμπληγάδες της ομάδα τους Καζλάουσκας και σπαταλήθηκε η δυνατότητα της τελευταίας ευκαιρίας.

 

Ο Ολυμπιακός δεν μιμήθηκε το… έτερον του ήμισυ, σκότωσε με τον Πρίντεζη την αρκούδα και αυτόματα φόρεσε το αλεξίσφαιρο που του έλειπε. Πλέον τίποτα δεν μπορούσε να τον καταβάλλει, την ίδια στιγμή, που ο Παναθηναϊκός από την ημιτελικό της 11ης Μαΐου άρχισε να ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι.

 

Κάθε σουτ, είτε γινόταν από τον Λο, είτε από τον Μάντζαρη, είτε από τον Σλούκα, είτε από τον Άντιτς, είτε από τον οποιοδήποτε, είχε υπογράψει συμβόλαιο με το διχτάκι. Η ψυχολογία άλλαξε για πρώτη φορά στην πραγματικότητα στρατόπεδο. Η αυτοπεποίθηση βρέθηκε σε ερυθρόλευκα χέρια και μετουσιώθηκε σε 13 έναντι 7 νικηφόρων δεκάλεπτων του αντιπάλου του και κατ’ επέκταση σε μία υπεροχή που στάθηκε αρκετή για την κατάκτηση του μεγαλύτερου στόχου της ομάδας. Αποτέλεσε το συστατικό που τόσα χρόνια έλειπε και αν είχε έρθει λίγο νωρίτερα θα ζούσαμε την επανάληψη του έπους του ’97.

 

Διότι αν ο Παναθηναϊκός δικαιούται να μιλάει για ένα καλάθι, που θα μπορούσε να είχε οδηγήσει σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια τη φετινή χρονιά, τότε ο Ολυμπιακός έχει κάθε λόγο να παραπονιέται για το γεγονός ότι έχασε το δεύτερο τριπλ κράουν της ιστορίας του για έναν μόλις πόντο!

 

Αν και είχε την τύχη στα χέρια του, το Τριφύλλι διαφύλαξε σωστά τα νώτα του και έσπασε τη μίνι παράδοση των ερυθρολεύκων στο θεσμό του Κυπέλλου. Τότε όμως τα πατήματα των παικτών του Ντούντα δεν ακούγονταν μέχρι το… προαύλιο του γηπέδου. Ήταν ακόμα διστακτικά. Δύο αποτελέσματα με τον ίδιο αντίπαλο, ήταν αρκετά για να έρθουν όλα τούμπα!

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts