Έχουν περάσει 25 χρόνια από τον θάνατο του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, αλλά οι στίχοι από τα ποιήματά του γράφονται ακόμα σε τοίχους, θρανία, βιβλία, γράμματα ακόμη και στα social media. Ο έρωτας, ο πόνος, το πάθος για τη ζωή αλλά και για την αλλαγή αποτελούν κύρια έμπνευση του ποιητή.

Η διεισδυτική ματιά, η ανθρωπιστική του οπτική και το πάθος για τη ζωή και τον έρωτα κυριαρχούν στα ποιήματά του. Τα διαχρονικά θέματα και το αριστερό του προφίλ τον έχουν καθιερώσει ως έναν ποιητή της επανάστασης μα και του έρωτα που γι’ αυτόν και τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Ο Τάσος Λειβαδίτης είναι ο ποιητής που προσπαθεί να δει την ουτοπία που όλοι ονειρευόμαστε και μέσα από τα ποιήματά του να την κάνει πιο απτή.

leivaditis2

Οι ερωτικοί αλλά και αγωνιστικοί του στίχοι υπήρξαν πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες και πρώτα απ’ όλα για τον Μίκη Θεοδωράκη, που ήταν ο πρώτος που κατάφερε να βάλει την ποίηση στο στόμα του απλού κόσμου μελοποιώντας Έλληνες ποιητές, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Οδυσσέας Ελύτης. Εκτός όμως από την απλή μελοποίηση έργων του αγαπημένου ποιητή, ο Θεοδωράκης συνεργάστηκε με τον Τάσο Λειβαδίτη για να γράψει στίχους σε πολλές μουσικές του συνθέσεις.

Οι στίχοι του Λειβαδίτη έχουν εμπνεύσει πολλούς μουσικούς οι οποίοι καταπιάστηκαν με την μελοποίηση ποιημάτων του και χάρισαν τραγούδια που έχουν αντέξει στο χρόνο μέσα από το δυνατό τους στίχο και τη διαχρονικότητα των θεμάτων τους.

Το 3pointmagazine.gr  θυμάται πέντε τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου που περιέχουν στίχους γραμμένους από τον Τάσο Λειβαδίτη ή από ποιήματά του. Πολλά από αυτά τα έχουμε τραγουδήσει πολλές φορές, χωρίς να ξέρουμε ότι είναι στίχοι του γνωστού ποιητή.

Βρέχει στη φτωχογειτονιά

 Ένα τραγούδι γραμμένο για τον πόνο της φτώχειας και της αδικίας που πνίγει την ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του ’50 και του ’60. Πρωτοακούστηκε στην ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη Συνοικία το Όνειρο από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Τη μουσική έχει γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης ενώ οι στίχοι είναι του Τάσου Λειβαδίτη, ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο της ταινίας. Η ταινία λογοκρίθηκε όσο λίγες από την δεξιά κυβέρνηση της εποχής με τη δικαιολογία ότι δυσφημούσε την εικόνα της τότε ευημερούσας Ελλάδας. Η ερμηνεία του τραγουδιού από τον Μπιθικώτση έχει μείνει αξέχαστη και έγινε ο ύμνος της «φτωχολογιάς», καθώς αποτύπωνε τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης της εποχής εκείνης.

Δραπετσώνα

Άλλο ένα τραγούδι σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη που διηγείται τη δύσκολη εποχή του ’60, όταν η ελληνική κοινωνία προσπαθούσε να στηριχθεί στα πόδια της μεταπολεμικά και μετεμφυλιακά. Είναι εμπνευσμένο από την επικαιρότητα της εποχής, όταν η κυβέρνηση ήθελε να διώξει τους πρόσφυγες απ’ τις παράγκες τους, στη Δραπετσώνα, χωρίς να τους δώσει αποζημίωση, έτσι ώστε να χτίσει πολυκατοικίες. Έτσι γράφτηκε αυτό το τραγούδι με το βλέμμα στραμμένο στους ανθρώπους αυτής της εργατικής και προσφυγικής  γειτονιάς της Αθήνας.

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

Ένα ίσως όχι τόσο γνωστό τραγούδι αλλά από ένα αγαπημένο συγκρότημα της εναλλακτικής ελληνικής σκηνής, τους Όναρ. Ο Λευτέρης Πλιάτσικας μελοποιεί στίχους του Τάσου Λειβαδίτη από το ποίημα με τον ομώνυμο τίτλο που το έγραψε κατά τη διάρκεια της εξορίας του λόγω της πολιτικής του δράσης και της αριστερής του ιδεολογίας. Ο ποιητής περιγράφει όσο πιο γλαφυρά και έντονα γίνεται το μεταπολεμικό και μετεμφυλιακό κλίμα επικεντρώνοντας την προσοχή του στους άθλιους, άνεργους, προλετάριους, φτωχούς και στην επανάσταση που θα έρθει.

Γερνάς και σκοτεινιάζει

 Tο 1980 ο Μάνος Λοΐζος μελοποιεί στίχους του Τάσου Λειβαδίτη στον τελευταίο εν ζωή δίσκο που κυκλοφόρησε Για μια μέρα ζωής. Η πρώτη εκτέλεση ανήκει στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου αλλά εδώ επιλέξαμε την επανεκτέλεση από τους  Πάνο και Χάρη Κατσιμίχα. Οι στίχοι αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση για τον χρόνο που έρχεται αλλά και γι’ αυτόν που χάθηκε ή που δεν θα έρθει,  χαρακτηριστικά μοτίβα της ποίησης του Λειβαδίτη με υπαρξιακούς προβληματισμούς.

Για να σε συναντήσω

 Μία από τις πιο πρόσφατες μελοποιήσεις ποιημάτων του Λειβαδίτη αποτελεί και το τραγούδι Για να σε συναντήσω σε μουσική του Κώστα Λειβαδά και πρώτη εκτέλεση από τον Μανώλη Λιδάκη. Εμείς επιλέξαμε τη μοναδική και σπάνια ερμηνεία του Μίλτου Πασχαλίδη από συναυλία του. Ο Κώστας Λειβαδάς παίρνει στίχους από το ερωτικό ποίημα της συλλογής Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας του Τάσου Λειβαδίτη που αφιέρωσε στη γυναίκα του και φτιάχνει το ρεφρέν του γνωστού αυτού τραγουδιού. Ο ποιητής υμνεί τον έρωτα και αφιερώνει στη γυναίκα που του στάθηκε όλα τα δύσκολα χρόνια της ζωής του πιο πολύ από τον καθένα.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε όμως σε δύο πόλεις, σε πολύ μικρή ηλικία στη Λαμία-και τα καλοκαίρια στο χωριό-και ύστερα μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Όταν τέλειωσε το σχολείο και δήλωνε τη σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, έβλεπε όπως τα περισσότερα παιδιά πιο ρομαντικά την ιδέα της δημοσιογραφίας. Αργότερα, δουλεύοντας, συνειδητοποίησε ότι η δουλειά είναι πάντα δουλειά και για ένα τόνο διαφέρει από τη δουλεία. Πέρασε από διάφορα διαδικτυακά μέσα μέχρι να καταλήξει να την κερδίσει η διεθνής επικαιρότητα και το ραδιόφωνο. Στην ομάδα του 3point όμως και την αυτοδιαχείριση βρήκε αυτό που έλειπε από την δημοσιογραφική της καθημερινότητα, το πάθος για κάτι συλλογικό, γράφοντας ελεύθερα χωρίς αφεντικά πάνω από το κεφάλι της για όσα αλλού δεν θα μπορούσε να εκφράσει.

Related Posts