Στις 23 Ιουλίου του 2011, ενώ επέστρεφα από κάποια καλοκαιρινή εξόρμηση, πληροφορούμαι τον θάνατο της Amy Winehouse. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια, σκέφτηκα. Μάλιστα, καθώς έκανε περιοδεία, είχα ακούσει πως θα ερχόταν και στην Ελλάδα και δεν έβλεπα την ώρα να την δω από κοντά. Ανάβω νευρικά ένα τσιγάρο και αρχίζω να δακρύζω. Η Amy για εμένα δεν ήταν απλώς μια τραγουδίστρια. Δεν ήταν ότι είχα απλώς ακούσει ένα-δυο τραγουδια της.
Όσο φοιτούσα στο λύκειο και αφότου την ανακάλυψα, η μουσική της με είχε συνεπάρει. Οι στίχοι της μιλούσαν μέσα στην ψυχή μου. Είχα προσπαθήσει να μιμηθώ μέχρι και την εξωτερική της εμφάνιση, το ατημέλητο λουκ της στα μαλλιά, τύπου “σφηκοφωλιά”, το ιδιαίτερό ντύσιμό της, το έντονο eyeliner στα μάτια της.
Η Amy δεν αποτέλεσε όμως για εμένα ολοκληρωτικά πρότυπο μίμησης. Πέρα απ’ αυτά που αναφέρθηκαν και πέρα από τις λαμπερές εμφανίσεις της γεμάτες χειροκροτήματα και επιτυχία υπήρχαν και πολλά σκοτεινά σημεία στη ζωή της. Η Amy δεν μπόρεσε να ισορροπήσει. Ήταν ευαίσθητη, όπως όλοι οι καλλιτέχνες. Έγραφε στους στίχους της όσα συναισθήματα ήθελε να εκφράσει. Ερωτεύτηκε, πληγώθηκε, χώρισε και στο τέλος κατέρρευσε. Μάλιστα το πολύ γνωστό της άλμπουμ «Βack to Black» ήταν εμπνευσμένο από τη σχέση της με τον Blake Fielder-Civil η οποία ήταν ταραχώδης και καταστροφική για την ζωή της.
Με την μεγάλη της επιτυχία ήρθε και η μεγάλη της αποτυχία ως προς την διαχείριση της ζωής της. Είχε μια ιδιόρρυθμη και παρανοϊκή ζωή και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε γίνει πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες και περιοδικά εξαιτίας της παραβατικής της συμπεριφοράς.
Η Amy είχε το μεγάλο ταλέντο της μοναδικής αυτής φωνής που σε μάγευε και είχε το χάρισμα να γράφει μουσική και στίχους που άγγιξαν στη μικρή της μουσική καριέρα εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η ζυγαριά τής ζωής της όμως έγερνε δυστυχώς προς την αρνητική πλευρά του χαρακτήρα της.
Τα ναρκωτικά σκοτείνιασαν τα πάντα, της πήραν την νιότη της πρώτα απ’ όλα, της πήραν το ταλέντο, την ισοπέδωσαν ψυχολογικά και σωματικά.
Η Amy στην τελευταία της συναυλία, ήταν στη σκηνή αλλά ένιωθες πως δεν ήταν πλέον αυτή που ήξερες, η φωνή της δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου, η ίδια βρισκόταν σε άρνηση, δεν ήθελε να είναι εκεί, πιεζόταν, είχε κουραστεί από την δημοσιότητα, από την συνεχή έκθεση και το κυνήγι των παπαράτσι σε κάθε της βήμα. Αλλά κυρίως, τα ναρκωτικά σε συνδυασμό με το αλκοολ την οδηγούσαν με βεβαιότητα στον θάνατο.
Μετά το θάνατό της πλήθος fans της Amy παρέμεναν έξω από το σπίτι της για μέρες, τιμώντας το είδωλό τους, ανάβοντας κεριά, αφήνοντας λουλούδια και μιμούμενοι το στιλ και το χτένισμά της. Στην επέτειο των 31ων γενεθλίων της, έγιναν τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος προς τιμήν της στο Camden (στο βόρειο Λονδίνο) όπου ζούσε.
Ο θάνατός της στην ηλικία των 27 ετών, την ενέταξε στο Club των 27 το οποίο περιλαμβάνει μουσικούς που έχουν πεθάνει στην ηλικία αυτή. Γνωστά μέλη της ομάδας αυτής είναι οι: Jimi Hendrix, Janis Joplin, Kurt Cobain, Jim Morrison.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.