Γιασεμί Κηλαηδόνη: “Τα θαύματα τα δημιουργούμε εμείς”

Η Γιασεμί Κηλαηδόνη μίλησε στο 3pointmagazine για τη νέα παράσταση στην οποία ενσαρκώνει την ηρωίδα του Γουίλιαμ Γκίμπσον, Άννυ Σάλιβαν

Πρωταγωνιστείτε στο έργο του Γουίλιαμ Γκίμπσον, «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν». Ποια είναι η δική σας προσέγγιση ως προς το ρόλο της Άννυ; 

Είναι η πρώτη φόρα που ενσαρκώνω ένα υπαρκτό πρόσωπο στο θέατρο και αυτό έχει εξαιρετικό υποκριτικό ενδιαφέρον. Η Άννυ Σάλιβαν υπήρξε μια γυναίκα – πρότυπο θέλησης, δύναμης και αφοσίωσης. Πάνω σε αυτούς του άξονες κινηθήκαμε και εμείς με την σκηνοθέτιδά μας, κ. Νικαίτη Κοντούρη, για ν’ αποδώσουμε και να προσεγγίσουμε τον ρόλο αυτό.

Υπάρχει κάποιο κομβικό σημείο στο έργο που βλέπουμε την πρώτη μεγάλη πρόοδο της μικρής Έλεν; Πώς θα χαρακτηρίζατε τις εκπαιδευτικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η Σάλιβαν;

Κάποια στιγμή η Άννυ Σάλιβαν απαιτεί από τους γονείς της μικρής να της παραχωρήσουν ένα σπιτάκι για να δουλέψει αναπόσπαστη και ανενόχλητη με την μικρή ‘Ελεν. Αυτές οι δύο βδομάδες αδιάκοπης και ακούραστης εκπαίδευσης, νομίζω, υπήρξαν καθοριστικές στην εξέλιξη του παιδιού.

Εκεί η Άννυ προσάρμοσε τις μεθόδους που είχε διδαχθεί και η ίδια και τις εξέλιξε σεβόμενη την προσωπικότητα της μικρής και αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και το νόημα της ουσιαστικής παιδείας.

Το 1986 βγήκε στο σινεμά μια ταινία που είχε τεράστια απήχηση στο κοινό λόγω του θέματος και ο τίτλος ήταν «Παιδιά ενός κατώτερου θεού». Πιστεύετε ότι έχουμε απομακρυνθεί πλέον από τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς και οπτικές;

Δυστυχώς πιστεύω ότι ως κοινωνία παραμένουμε συντηρητικοί και ότι δεν έχουμε κάνει βήματα, ώστε να εντάξουμε τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες ως ισότιμα μέλη στο κοινωνικό μας σύνολο.

Ποια είναι η αίσθησή σας για τη σημερινή αντιμετώπιση της χώρας μας απέναντι σε άτομα με κάποια αναπηρία; Πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί;

Πιστεύω ότι μόνο αν εκπαιδεύσουμε τη νέα γενιά και την ευαισθητοποιήσουμε στο θέμα των ατόμων με αναπηρία θα βελτιωθεί σταδιακά στο μέλλον η ποιότητα ζωής των ανθρώπων αυτών.

Το θέατρο Μεταξουργείο συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια λειτουργίας με περισσότερες από 30 επιλεγμένες παραστάσεις στο ενεργητικό του. Έχετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιο έντονο βίωμα δικό σας από όλα αυτά τα χρόνια σε σχέση με τον χώρο αυτό;

Έχω δεκάδες υπέροχες αναμνήσεις από τα 20 χρόνια αυτά. Δεν θα μπορούσα να επιλέξω κάποια, θέλω όμως να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μας για την θαυμάσια αυτή πορεία και φυσικά το κοινό που μας στηρίζει και μας ακολουθεί πιστά!

Οι άνθρωποι λέμε ότι χρειαζόμαστε τα «θαύματα» στη ζωή μας. Πιστεύετε στα θαύματα; Πώς η παραπάνω πρόταση έχει ενδεχομένως εφαρμογή στη δική σας ζωή;

Δανείζομαι μια φράση από το κείμενο που με εκφράζει απόλυτα για να απαντήσω στην ερώτησή σας:

          “Μην πιστεύεις στα θαύματα.

          Δεν γίνονται πια στην εποχή μας.

         Απλώς τα δημιουργούμε. Εμείς!”

Όλοι γνωρίζουμε ότι προέρχεστε από μια οικογένεια με δύο γονείς, ιδιαίτερα αγαπητούς στον κόσμο. Είστε κι εσείς μητέρα ενός μικρού κοριτσιού. Πόσο σημαντικά είναι για την ανάπτυξη και την εξέλιξη ενός παιδιού τα πρότυπα που παίρνει από την οικογένεια του;

Το οικογενειακό μας περιβάλλον μας διαμορφώνει και μας καθορίζει, ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Προσπαθούμε λοιπόν, σαν γονείς της μικρής Μαρίνας, να μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη που έκαναν οι δικοί μας, να γινόμαστε καλύτεροι και να μεγαλώνουμε με τις αξίες, που εμείς πιστεύουμε σωστές και ηθικές, το παιδί μας.

“Η ζωή, το πιο δυνατό σενάριο”

credit φωτογράφου: Ανδρέας Σιμόπουλος

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ