Οι ζωές των άλλων

Ελλείψει φαντασίας να πρωταγωνιστήσει τη ζωή της όπως εκείνη ήθελε, έψαχνε μανιωδώς για σκηνοθέτη. Μια νουβέλα του Προυστ, μία σκοτεινή εξομολόγηση του Ντοστογιέφσκι, ένα απαγορευμένο πάθος στον Ουγκώ, μια πολυτάραχη ερωτική ζωή στον Κούντερα, ένα βαθύ ερωτικό ταξίδι στο Μπαρρίκο, ένα απρόσμενο τέλος στο Μουρακάμι και στο Μπάρνς. Όλες οι ζωές περνούσαν μπροστά στα μάτια της.

Κρύες σκέψεις σαν χειμώνας

Ήταν Γενάρης. Καθόταν σε ένα παγκάκι μες την παγωνιά προσπαθώντας να καταλάβει τι τον παγώνει πιο πολύ. Το κρύο παγκάκι ή η μοναξιά του; Πριν δυο χρόνια νόμιζε ότι είχε περάσει τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής του. Ήταν καλεσμένος στο εξοχικό του διευθυντή του για ρεβεγιόν.

«…Εκείνα που μένουν»

Αγαπητό μου ημερολόγιο, οι εποχές αλλάζουν και ο χρόνος ξεφτίζει τις στιγμές μας όπως τα χρώματα ξεθωριάζουν στον ήλιο. Η μνήμη ασθενεί και όσα ζήσαμε είναι πια ένα παρελθόν που προσπαθεί να μάθει κολύμπι στο χείμαρρο της καθημερινότητάς μας. Αποφεύγω να βάζω θετικά ή αρνητικά πρόσημα στην κάθε εποχή.

Ο τοίχος έχει τη δική του ιστορία

Οι σχολικές αίθουσες, τα θρανία, οι τοίχοι του σχολείου έχουν γεμίσει με συνθήματα της Χρυσής Αυγής. Ο σπόρος του εθνικισμού έχει ήδη φυτευτεί και σκορπάει σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας. Στο διαδίκτυο, υπάρχουν πολλές φωτογραφίες για το τι ''μήνυμα'' μας στέλνουν οι μαθητές

Χαμένες Ζωές

Είναι μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν πως αν κατηγορήσουν πρώτα από όλα τον εαυτό τους, απαλλάσσουν τους άλλους από την τάση τους να κριτικάρουν. Νομίζουν πως έτσι έκαναν ένα βήμα παραπέρα, για να μείνουν τελικά στάσιμοι και βολεμένοι στην συνείδηση τους που μοιάζει με σπασμένο παράθυρο: μπάζει από παντού.

Το μαχαίρι

Γύρισε εξουθενωμένη από τη δουλειά. Χωρίς να σκέφτεται, βγάζει τα τακούνια της, και τακτοποιεί μηχανικά το παλτό της. Βγάζει το στενό πουκάμισο για να μπορέσει να ανασάνει. Είναι εκπληκτικό πώς ένα ρούχο είναι επιφορτισμένο με τόση κούραση. Αέρας.