Οι ιστορίες του Β. Μαρκαντώνη

article placeholder

Τo CD

Δεν έχω να πω πολλά ακόμα. Λίγες μέρες μετά την έξοδό μου από το νοσοκομείο πήγα στο συνεργείο και πήρα το αυτοκίνητό μου που ήταν κι εκείνο έτοιμο. Το ανταλλακτικό του είχε έρθει, η επισκευή είχε γίνει, και τώρα θα κυκλοφορούσαμε και οι δύο με καινούρια καρδιά.

Ο καρδιολόγος

Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στον γιατρό μου και ήμουν πολύ ήρεμος σε όλη την πορεία της θεραπείας καθώς και πριν και μετά την επέμβαση. Όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν και πουθενά δεν παρουσιάστηκε κάποιο απρόοπτο.

O φύλακας

Η καρδιά αυτή σταμάτησε να πονάει και εγώ σταμάτησα να είμαι εγώ. Έγινα ένας φορέας των αναμνήσεών μου και έτσι το παρόν έγινε ένα πεδίο διεκπεραίωσης στοιχειωδών ζωτικών λειτουργιών
article placeholder

Η Θεραπεία

Αυτό που χρειαζόταν να γίνει ήταν να αλλάξω εκείνο που είχε χαλάσει και δεν μπορούσε πια να επισκευαστεί.Ούτε η συνειδητοποίηση της αλήθειας και η λήψη της οριστικής απόφασης, ούτε οι μικρές καθημερινές μάχες μπορούσαν να διορθώσουν τη ζημιά που είχε γίνει

Ο Ήλιος

Ένιωσα μια περίεργη απειλή. Κοίταξα τα πόδια μου, τα χέρια μου, τις γραμμές στις παλάμες μου, έπιασα το αυτί μου και έφερα το χέρι μου μπροστά στο στόμα μου για να νιώσω την ανάσα μου. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι όλα ήταν εκεί

Η ταινία

Αίφνης εκείνη τη στιγμή μια ανεξήγητη παρόρμηση με οδήγησε να γυρίσω αμέσως προς τα πίσω να πάρω ένα ταξί και να επιστρέψω στο σπίτι μου. Μια ξαφνική ανησυχία πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όχι ότι είχα ξεχάσει κάποιο μάτι ανοιχτό ούτε τον θερμοσίφωνα με τον χαλασμένο θερμοστάτη.

Η διάγνωση μέρος 2ο

Ήμουν πια έρμαιο της απαράδεκτης διάγνωσής του. Από τη στιγμή που δεν είχα σηκωθεί να φύγω αμέσως μόλις άκουσα τη λέξη μάγια, ήταν πια αργά. Όχι μόνο είχα επιτρέψει στ’ αυτιά μου να ακούσουν όλους αυτούς τους παραλογισμούς που προσέβαλλαν τη νοημοσύνη μου και την εμπιστοσύνη μου στην επιστήμη, αλλά

Η διάγνωση

Στ’ αλήθεια μου είχε πει ένας παθολόγος με πτυχίο «καλώς» ότι μου έχουν κάνει μάγια, ή μήπως εγώ είχα αρχίσει πια να τα χάνω και όλο αυτό ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου ή κάποιο τεράστιο όνειρο από αυτά που έβλεπα τα καλοκαίρια του γυμνασίου;
article placeholder

Οι δύο πίνακες

Η ιδέα για τον γιατρό μου είχε μπει πιο νωρίς, τότε ήταν όμως που υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι μόλις ένιωθα λίγο καλύτερα θα πήγαινα να πω στον γιατρό πόσο άσχημα νιώθω μήπως μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό

“20 ζωές” part 3 & 4

Άρχισα να νιώθω άσχημα που ένιωθα ωραία, και τότε η διάθεσή μου χάλασε που δεν μπορούσα να χαρώ και μετά προσπάθησα να θυμηθώ γιατί θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος και δεν το έβρισκα,και τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει από τον κατήφορο… Ποιος είμαι, που πάω, τι κάνω… Με ποιο δικαίωμα νιώθω ωραία;
//