Οι ιστορίες του Β. Μαρκαντώνη

Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στον γιατρό μου και ήμουν πολύ ήρεμος σε όλη την πορεία της θεραπείας καθώς και πριν και μετά την επέμβαση. Όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν και πουθενά δεν παρουσιάστηκε κάποιο απρόοπτο.

Η καρδιά αυτή σταμάτησε να πονάει και εγώ σταμάτησα να είμαι εγώ. Έγινα ένας φορέας των αναμνήσεών μου και έτσι το παρόν έγινε ένα πεδίο διεκπεραίωσης στοιχειωδών ζωτικών λειτουργιών

Ένιωσα μια περίεργη απειλή. Κοίταξα τα πόδια μου, τα χέρια μου, τις γραμμές στις παλάμες μου, έπιασα το αυτί μου και έφερα το χέρι μου μπροστά στο στόμα μου για να νιώσω την ανάσα μου. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι όλα ήταν εκεί

Φοβόμουν μήπως θα ανακάλυπτα αυτόν που τραυμάτισε με μάγια το αιθερικό μου σώμα ακόμη κι αν αυτός δεν υπήρχε. Ήταν το μόνο που δε χρειαζόμουν. Ένας εχθρός

Αίφνης εκείνη τη στιγμή μια ανεξήγητη παρόρμηση με οδήγησε να γυρίσω αμέσως προς τα πίσω να πάρω ένα ταξί και να επιστρέψω στο σπίτι μου. Μια ξαφνική ανησυχία πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όχι ότι είχα ξεχάσει κάποιο μάτι ανοιχτό ούτε τον θερμοσίφωνα με τον χαλασμένο θερμοστάτη.

Ήμουν πια έρμαιο της απαράδεκτης διάγνωσής του. Από τη στιγμή που δεν είχα σηκωθεί να φύγω αμέσως μόλις άκουσα τη λέξη μάγια, ήταν πια αργά. Όχι μόνο είχα επιτρέψει στ’ αυτιά μου να ακούσουν όλους αυτούς τους παραλογισμούς που προσέβαλλαν τη νοημοσύνη μου και την εμπιστοσύνη μου στην επιστήμη, αλλά

Στ’ αλήθεια μου είχε πει ένας παθολόγος με πτυχίο «καλώς» ότι μου έχουν κάνει μάγια, ή μήπως εγώ είχα αρχίσει πια να τα χάνω και όλο αυτό ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου ή κάποιο τεράστιο όνειρο από αυτά που έβλεπα τα καλοκαίρια του γυμνασίου;

Άρχισα να νιώθω άσχημα που ένιωθα ωραία, και τότε η διάθεσή μου χάλασε που δεν μπορούσα να χαρώ και μετά προσπάθησα να θυμηθώ γιατί θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος και δεν το έβρισκα,και τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει από τον κατήφορο… Ποιος είμαι, που πάω, τι κάνω… Με ποιο δικαίωμα νιώθω ωραία;

Μπροστά στην είσοδο της απέναντι πολυκατοικίας όμως με περίμενε ένα πιάνο. Ένα πιάνο… Η κατάστασή του ήταν άσχημη, χειρότερη από τη δική μου. Εγώ τουλάχιστον λειτουργούσα ακόμα…