Σπάστε τις ταμπέλες!

Η “Ζηλιάρα”

Αυτή: Μην με πλησιάζεις γιατί θα πέσω από το μπαλκόνι! Σε είδα πως την κοίταζες! Αυτός: Έλα μέσα, Μαρία μου, τρελάθηκες; Αυτή: Ναι τρελάθηκα. Μη δει γυναικεία φούστα ο κύριος… Σου είπα μην πλησιάζεις. Θα πέσω! Αυτός: Μα είμαστε στον πρώτο όροφο. Αυτή: Ε, και τι θες για να ευχαριστηθείς ν' ανέβω στον πέμπτο; Αυτός: Μαρία, έλα μέσα και σταμάτα να κάνεις σα μπέμπα γιατί…

Χωρίς Ταμπέλα

Θέλω να εξελιχθείς στο καλύτερο που θα μπορούσες. Και δεν περιμένω τίποτα άλλο από εσένα παρά να είσαι ο εαυτός σου και να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή. Και όταν νιώσεις ότι έχεις ζήσει αρκετά και έχεις την επιθυμία να μεταμορφωθείς σε κάτι διαφορετικό, θέλω να πιάσεις το χέρι μου και σιωπηλά να με αποχαιρετήσεις.

Βρες την Ταμπέλα Σου! (μόνο για γυναίκες)

Βαρέθηκες να μην ξέρεις ποια πραγματικά είσαι; Τριγυρνάς χαμένη στους δρόμους της ζωής σου, σαν να πρωταγωνιστείς σε ασπρόμαυρο video clip; Απελπίζεσαι, όταν είσαι "κάπως", και ως μόνη εξήγηση λαμβάνεις έναν ανάδρομο Ερμή; Τέλος πάντων, απάντησε τις ερωτήσεις του παρακάτω απλού τεστ και θα ανακαλύψεις ποια είναι η δική σου "προσωπική" ταμπέλα!

Ο “Φασίστας”

Ως εδώ τα ελαφρυντικά για σένα… Δεν ήξερα πώς μοιάζεις, ούτε καν μπορούσα να σε φανταστώ να ανεβαίνεις στο λεωφορείο για να πας στη δουλειά σου, να παίρνεις τσιγάρα από το περίπτερο, να φιλάς τα παιδιά σου πριν κοιμηθούν. Ώσπου σε γνώρισα.

Ο “Ζωάρας”

Ωραία, την έκανες τη ζωάρα και τώρα; Δουλειά μ’ αυτό το πτυχίο δε θα βρεις. Στο συνεργείο δίπλα στον πατέρα σου, δε θες να πας να μάθεις τη δουλειά. Τι θα κάνεις για να ‘χουμε καλό ρώτημα; Τι με κοιτάς σα χάνος σε ρωτάω; Γι αυτό, βρε πουλάκι μου, σου το ξαναλέω και σκέψου το: πήγαινε να βρεις τον Κώστα, το συγχωριανό του πατέρα σου, που είναι εκεί χωμένος πασοκτζής

Η “Κουκλίτσα”

Το ότι κάποιοι προσπαθούν να σου κολλήσουν την ταμπέλα του "ξοφλημένου θηλυκού" δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Μοιράσου το με τον ψυχαναλυτή σου, με τον παπά που σε εξομολογεί, με τις κολλητές σου ή τη μαμά σου, που είμαι σίγουρη ότι σε διαβεβαιώνει ότι είσαι μια "πανέμορφη κουκλίτσα" και ταυτόχρονα μια "χειραφετημένη γυναίκα".

Η “Μάνα”

Δε λέω, δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός. Πάρε παράδειγμα τους γονείς μας: και εκείνοι έκαναν λάθη. Και οι δικοί τους γονείς έκαναν άλλα λάθη. Πρέπει να ψάξεις να βρεις τον τρόπο, δοκιμάζοντας μέσα από τα λάθη, να γίνεις καλός γονιός. Είναι και αυτό μια τέχνη. Μια τέχνη που δε διδάσκεται, εμπειρικά τη μαθαίνεις.

Ο “Θεός”

Θα σε παρακολουθώ στενά. Θα επιβλέπω αν τηρείς το πρόγραμμα μου, το πρόγραμμα της ευτυχίας σου. Σε περίπτωση ανακολουθίας ή και ανταρσίας, η τιμωρία που προβλέπεται είναι η δυστυχία σου.» Νιώθω ένα αίσθημα ανακούφισης. Επιτέλους, όλα μπήκαν σε μια τάξη. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου! Σ’ ευχαριστώ που μου έδειξες το δρόμο της ευτυχίας!

Ο “Εξαρτημένος”

Πριν την γνωρίσω, ήμουν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Εγκλωβισμένος μέσα στη μίζερη καθημερινότητα μου. Έμενα με τους γονείς μου, πήγαινα στη δουλειά μου και το βράδυ έπινα μια- δυο μπύρες μπροστά στην τηλεόραση, πριν με πάρει ο ύπνος. Και ξαφνικά, εμφανίστηκε στη ζωή μου εκείνη…

Η “Απεργοσπάστρια”

Συγχωρέστε με που σας χαλάω την “απεργία” σας. Γιατί, όσοι έχετε ακόμα το δικαίωμα να “απεργείτε”, πίνοντας τον καφέ σας ή κάνοντας τα ψώνια σας, εκμεταλλεύεστε την υπεραξία μιας σερβιτόρας ή μιας πωλήτριας, που δουλεύει ανασφάλιστη τουλάχιστον ένα δεκάωρο.

Ο “Φιλόδοξος”

Γνωρίζετε, βέβαια, ότι έχω φτάσει στην ηλικία των τριάντα τριών ετών. Σ’ αυτήν την ηλικία, κάθε υπεύθυνος άνδρας καλείται να πάρει σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή του. Ή θα σταυρωθεί με αποτέλεσμα να θεοποιηθεί μετά θάνατο, ή θα φροντίσει να διοριστεί στο δημόσιο με μέσο, εξασφαλίζοντας τα προς το ζην

Το “κοριτσάκι”

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι…Αυτό το κοριτσάκι δεν το έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα, γιατί δεν φορούσε κόκκινο σκούφο. Ούτε Σταχτοπούτα το έλεγαν, γιατί δεν καθάριζε κάθε μέρα τις στάχτες από το τζάκι. Αυτό το κοριτσάκι δε μας νοιάζει πως το έλεγαν. Δε θα ήταν σωστό να μάθουμε το όνομά του.