Σπάστε τις ταμπέλες!

35 ευρώ μεροκάματο… Κατεβαίνω τα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας και νιώθω ακόμα μεθυσμένη από χτες το βράδυ. Θα ξυπνήσω άραγε κάποια μέρα ξεμέθυστη; 35 ευρώ μεροκάματο… Δεν γίνεται να ακυρώσω το ραντεβού στο κομμωτήριο.

Πάνε πολλά χρόνια, όμως θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια την πιο μεγάλη ιστορία αγάπης που έζησα…

Γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται μια ιδιότητα, ή αλλιώς ταμπέλα, για να τον χαρακτηρίζει; Προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από αυτή; Και αν μια ταμπέλα αποτελεί ενοποιητικό δεσμό για μια ομάδα ανθρώπων, άνθρωποι προσδιοριζόμενοι από αντιθετικές ταμπέλες, μπορούν να επικοινωνήσουν; Πρεμιέρα για τη νέα στήλη "Σπάστε τις ταμπέλες", της Νίκης Μαυροειδή.

Όχι, όμως, δε με νοιάζει που δε δίνω αυτόγραφα στο δρόμο και ότι δεν έχω λεφτά να πάω μέχρι το Λονδίνο για ψώνια. Με νοιάζει που έχω παγιδευτεί στον αποτυχημένο εαυτό μου. Δε μου δίνουν πια καμία παραπληγική- κωφάλαλη, καμία διευθύντρια πολυεθνικής για να ονειρευτώ, να ξεφύγω από αυτό που είμαι. Τόσοι ρόλοι, τόσες διαφορετικές ζωές, είναι σα να ξεγελάς την πραγματικότητα…

Κατέληξε ιδεολογικά και έτσι ένα απόγευμα Τρίτης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να μην πάω στη δουλειά το βράδυ και ότι δε θα με ξαναχρειαστεί. "Ρε Μ.", του λέω, "μέχρι και η Τρόικα, αυτό το τερατώδες καπιταλιστικό μέσο του διαβόλου, δέχτηκε τη ρύθμιση στα εργασιακά. Ο εργαζόμενος πρέπει να προειδοποιείται 4 μήνες πριν, για την επικείμενη απόλυση του", αλλά ο Μ. ήταν ανένδοτος.