Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη

Home
Αρχείο

«Δεν κλαίμε, δεν συμπονούμε»

Χρύσα Βαϊνανίδη
Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη
Παρά την υποκριτική συμπεριφορά των ανθρώπων στον τρόπο που ζουν και συμπεριφέρονται, τα πρωτόγονα συναισθήματα μένουν πάντα τέτοια: δεν μπορείς να τα επεξεργαστείς, να τα διαχειριστείς, είσαι ανίκανος να τους επιβληθείς, είναι αδύνατον να τα κρύψεις, αδύνατον να υποκριθείς. Ο έρωτας, η πείνα και ο πόνος, διατηρούν ευτυχώς ακόμα κάτι από το «ανεξίτηλο» μέσα μας.

Καζάνι που βράζει

Χρύσα Βαϊνανίδη
Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη
Της άρεσε να παρομοιάζει και τους άλλους ανθρώπους με καζάνια που βράζουν. Όχι επειδή κάποιος ανάβει μια φωτιά και καίγεται ο κώλος τους, αλλά πάνω από όλα γιατί είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους σαν καζάνια: είναι δυσκίνητοι, δύσκαμπτοι, δυσκοίλιοι, δυσλειτουργικοί. Και πολλές φορές γκρι.

Ο άνθρωπος που δεν μπορούσε να νιώσει

3pointmagazine
Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη
Ήταν απελπιστικά μόνος. Είχε πείσει τόσο πολύ τον εαυτό του πως δεν χρειάζεται άλλους ανθρώπους γύρω του, που έφτασε στο σημείο να μην τους χρειάζεται πράγματι. Δεν τους άντεχε. Του φαίνονταν αποκρουστικοί. Η απομόνωση από τον κόσμο γύρω σου, αναγκαστικά καταλήγει σε υπερβολική ενασχόληση με τον εαυτό σου και μόνο.

Παιδεία… αγάπη μου!

3pointmagazine
Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη
Μία εκπαίδευση στα χακί, μια προληπτική πολιτική επιστράτευση, μια επίθεση στους εκπαιδευτικούς, αιτήματα και απαντήσεις σε εκκρεμότητα, κλάδοι σε διάσπαση μεταξύ τους και μια πρόταση για απεργία, που μπορεί να μην υλοποιήθηκε, αλλά που σπέρνει, θερίζει και γεννά ερωτηματικά.

Έρωτας με προϋποθέσεις

Χρύσα Βαϊνανίδη
Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη
Μη με κοιτάς με απορία. Για σκέψου την τέχνη και τους παθιασμένους, τραγικούς, έρωτες της. Αυτοί οι έρωτες, μικρή μου, δεν προέκυψαν μέσα από «φυσιολογικές» συνθήκες, ούτε ευδοκιμήσαν μέσα σε ένα ομαλό περιβάλλον. Οι μεγάλοι έρωτες δεν γεννήθηκαν με τις πυτζάμες, αλλά με τη γύμνια και την έκθεση.

…Έτσι απλά για να μη σιωπούμε

Χρύσα Βαϊνανίδη
Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη
Μέσα σε ένα κόσμο που μιλάει συνεχώς, και που τίποτα δεν λέει, ένα βουητό φτάνει στα αυτιά μου και με αποσυντονίζει. Κάτι βράζει μέσα μου. Φοβάμαι πως αν δεν το βρω σύντομα θα εξατμιστεί. Ό,τι και να ‘ναι.
2012 - 2020
//