Απόψεις

Με αυτά τα λόγια ξεκινά το βίντεο που δημιούργησαν γυναίκες πρεσβευτών από την Βρετανία και τη Γερμανία και απευθύνεται στην πρώτη κυρία της Συρίας, Άσμα αλ Ασάντ.

Αυτό που δεν θα καταλάβουν για σένα είναι ότι δεν πιστεύεις ότι ο Στάλιν σκότωνε καλύτερα από τους άλλους δεν είσαι με κανέναν άλλωστε, δεν πιστεύεις σε κανέναν, παρά μόνο σε μια ΙΔΕΑ, στην ιδέα ενός άλλου κόσμου.

Για πολλούς μία σοβαρή και κατά κύριο λόγο θανατηφόρα ασθένεια αποτελεί την αρχή του τέλους. Για άλλους είναι απλά το έναυσμα για να την... αμφισβητήσουν!

Ο κόσμος μετά από ένα κύμα μεμψιμοιρίας, κινείται σε διαφορετικά ύδατα λογικής. Στα καφένεια οι συζητήσεις ξέφυγαν επιτέλους από τη μονοτονία της μπάλας, οι συλλογικές δράσεις αυξήθηκαν κατά κόρον. Η ανθρωπιά έκανε και πάλι την εμφάνιση της.

Έχουμε πάντα δύο ηθικές: Μία που την διακηρύσσουμε, αλλά δεν τη χρησιμοποιούμε και μία που την χρησιμοποιούμε, αλλά δεν την διακηρύσσουμε.» Τοιουτοτρόπως συμβαίνει και στον αθλητισμό.

Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε χρησιμοποιήσει έστω μία φορά στη ζωή μας ατάκα από κάποια διαφήμιση.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτόχειρας ένας άνθρωπος που εξαιτίας των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης της χώρας του οδηγείται στην φτώχεια και την εξαθλίωση, στο αδιέξοδο που μόνη πόρτα έχει τον θάνατο

Η ανεργία αγγίζει το ποσοστό του 60 % ανάμεσα στους 25.000 κατοίκους,οι οποίοι επιβιώνουν χάρη στα επιδόματα ενώ οι ουρές στα συσσίτια και στα κοινωνικές υπηρεσίες φαντάζουν ατελείωτες. Το Πέραμα όμως, δεν κατέχει το μονοπώλιο της εξαθλίωσης...

Ο αποδιοπομπαίος τράγος βρέθηκε, το σκηνικό στήθηκε, η επίθεση άρχισε… αλλά γιατί;