«Κλοτσιά» στα γεράματα
Μπορεί να μην έχει την ηλικία ενός μικρού παιδιού, αλλά σίγουρα έχει το χαμόγελό του την ώρα που το παιχνίδι «φουντώνει». Μάλλον γιατί το παιχνίδι δεν σταματά ποτέ.
Λεωφόρος Almirante Reis: η πορτογαλική Πατησίων
Την λεωφόρο Almirante Reis δεν την «αγάπησα» μόνο επειδή εκεί έκανα το πρώτο μου περίπατο σαν τουρίστας ή επειδή αναγκάζομαι να τη διασχίσω πολλές φορές καθημερινά, αλλά γιατί κάθε φορά που την περπατάω νιώθω σαν να βρίσκομαι πάλι πίσω στην Αθήνα και στην πολύβουη Πατησίων.
Κι όλο περισσότερο, αυτή η πόλη γίνεται μπουντρούμι
Τα πεζούλια μπροστά από τις πολυκατοικίες λιγοστεύουν. Τη θέση τους παίρνουν καγκελόπορτες. Μια ακόμα θλιβερή εικόνα μέσα στην πόλη.
«Ασφαλής μόνο στα Εξάρχεια»
Γι' αρκετό κόσμο τα Εξάρχεια είναι το «άβατο», ως πεδίο μάχης μεταξύ αναρχικών κι αστυνομίας. Για τον Αμπντούλ, μετανάστη, που τα περπατά ώρες κάθε μέρα, είναι το μέρος που τον αγαπάνε. «Εδώ οι άνθρωποι είναι καλοί και χαμογελαστοί», εξηγεί.
Περιμένοντας για το επόμενο ψιλό με τον Νίκο
Στη Βαλτετσίου, με τον Νίκο, 44 ετών, ναρκομανή, περιμέναμε μαζί του για το επόμενο ψιλό...
“Βοήθεια” από μια ηλικιωμένη στην ΕΡΤ
Η Μελίνα Κοτσάκη, συνταξιούχος της Ολυμπιακής ήταν η γυναίκα που κρατούσε το χαρτόνι "Βοήθεια" μπροστά από τα ΜΑΤ για ώρες. Στα 69 της όπως λέει, θέλει μέσα από την παρουσία της στο δρόμο να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει και τους υπόλοιπους.
«Σχεδιάζοντας» τη ζωή της από την αρχή
H Bάσω Μπαφατάκη είχε κάποτε μια άνετη σχετικά ζωή, υπολογίσιμο εισόδημα και δεν ανησυχούσε ποτέ για τον επόμενο λογαριασμό. Πλέον τα προς το ζην βγαίνουν στο δρόμο.
Το παιδί με το λευκό μπαλόνι
Το παιδί με το λευκό μπαλόνι τρέχει στο πεζοδρόμιο της Ακαδημίας. Ο γονιός το 'χει πάρει στο κατόπι για να μη του φύγει. Σαν να 'βλέπα τα μούτρα μας να κυνηγούν την αθωότητα. Τελικά αν τη βρίσκαμε ίσως να χαμπαριάζαμε και λιγάκι από ζωή…
Γέλ(ο)ιο-γράφοντας
Άλλοι θα γελάσουν, άλλοι θα προβληματιστούν, άλλοι ίσως θυμώσουν. Ο γελοιογράφος Μιχάλης Κουντούρης, με πυκνές εικόνες και ευφυείς συμβολισμούς ασκεί κριτική. Ποιος φταίει για την οικονομία; Τί γίνεται με το περιβάλλον; Ποιες οι προτεραιτότητες των πολιτικών;
Θα αλλάξει επιτέλους αυτή η πόλη;
Ίδιο αίτημα, διαφορετικές προσεγγίσεις. Ανακαλύπτουμε εκατέρωθεν της οδού Ακαδημίας πως είτε "από τα πάνω", είτε "από τα κάτω", υπάρχει το αίτημα για να αλλάξει το περιβάλλον όπου ζούμε καθημερινά.
«Μας ενοχλεί η περιφρόνηση»
Ο Βλάντι κι ο Γκέντσι έβγαζαν κάποτε το μεροκάματο σε σκυλάδικα. Τώρα ομορφαίνουν την πόλη με δημοτικά κι ηπειρώτικα, παίζοντας σε δρόμους και πλατείες. Το μόνο πους ενοχλεί, η υποτίμηση που αντικρίζουν συχνά στα μάτια του κόσμου.
Οι αναμνήσεις στα σκουπίδια
Κάποια πράγματα φαίνονται εκτός τόπου. “Γιατί αυτός ο αρκούδος κατέληξε εδώ;” Ένας άστεγος ο οποίος είχε περισσότερα να πει ακόμη και χωρίς φωνή.