Ψιλο-λόγια

Το μόνο που ελπίζω, είναι να μην γίνω ποτές σαν αυτούς. Ψεύτικοι και εγωιστές με οφθαλμαπάτες και θυμό, έχουν ανακυρήξει το χρήμα ως τη μεγαλύτερη αξία στη ζωή τους και ξεχνάνε να αγαπούν.

Πού βρίσκεται άραγε η μαγεία του καλοκαιριού;

Η μαύρη πέτρα είναι για την τσέπη. Πάντα κρυφοκοιτάμε πίσω και ας μην το λέμε.

Αν κάποιος ξεφύγει, βρίσκουμε τη δύναμη για να τον αρπάξουμε, αλλά όχι για να φύγουμε μαζί του.

Είμαστε αληθινοί μεταξύ μας, γιατί από μικροί... κλωτσούσαμε ένα τόπι, κλέβαμε σταφύλια, βιώναμε την μεγαλύτερη καταδίκη μας.

Αλλά αν θες να μάθεις την αλήθεια ρώτα τα χείλη Αυτά ξέρουν το πότε, το πώς, το γιατί.

Η νοσταλγία της στιγμής, στην επόμενη. Πριν προλάβεις να ανασάνεις, για να βουτήξεις πάλι.

Όταν ήμουν μικρή ονειρευόμουν να γίνω χτίστης. Δεν μπορούσα όμως να περιμένω πότε θα μεγαλώσω. Έπαιρνα λοιπόν κουτάκια σπίρτα από τους γονείς μου, μερικές πέτρες από διακοπές που διακοσμούσαν τις γλάστρες στο μπαλκόνι μου, τα έβαζα στη σχολική μου τσάντα και πήγαινα σχολείο περιμένοντας πως και πως την ώρα που θα χτυπούσε το κουδούνι.

Που επιστρέφει λίγα λεπτά πριν πέσεις για ύπνο, μόλις κλείσουν τα φώτα και βυθιστείς πλήρως σε όποιες σκέψεις είχες καταφέρει να απωθήσεις στην ακρούλα του μυαλού σου κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Δεν το κρύβω. Οι επίλογοι ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου. Ένιωθα πως όλα όσα ήθελα να πω, είχαν εκφραστεί νωρίτερα, οπότε αναρωτιόμουν σχετικά με την χρησιμότητα της ανακεφαλαίωσης. Άλλωστε, έλεγα από μέσα μου "δεν γράφω κάποιου είδους εκπαιδευτικό βιβλίο. Εκεί μάλιστα, η επανάληψη κρίνεται επιβεβλημένη".