Μετά την επίθεση και τη δολοφονία των συντακτών του περιοδικού Charlie Hebdo στα γραφεία του στο Παρίσι, η Γαλλία βγήκε στο δρόμο με το σύνθημα JE SUIS CHARLIE, σύνθημα αλληλεγγύης, ελευθερίας και ανοιχτού πνεύματος. Όλη η πολιτική ηγεσία της χώρας μίλησε για επίθεση κατά των ιδανικών της Γαλλικής Δημοκρατίας με τη Le Monde στο πρωτοσέλιδό της να γράφει: «Ελεύθεροι, Ορθιοι, Μαζί». Ο Πρόεδρος της Γαλλίας François Hollande ανακοίνωσε τριήμερο πένθος, εξαίροντας τη δουλειά των συντακτών του Charlie Hebdo, χαρακτηρίζοντάς τους «ελεύθερους».
Ωραία και θεμιτά όλα αυτά για την ανύψωση του ηθικού της χώρας, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα προς επίλυση είναι η αντιμετώπιση όσων προκύψουν στη συνέχεια. Σαν να μην έφταναν τα προβλήματα των ήδη ρατσιστικά αντιμετωπιζομένων μουσουλμάνων στη Γαλλία, ήρθε κι αυτό για να ενταθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση. Ηδη καταγράφονται επιθέσεις σε πολλά τζαμιά της χώρας, ενώ η μουσουλμανική κοινότητα σπεύδει να καταδικάσει το γεγονός, με το οποίο προφανώς δεν έχει καμία σχέση, για να αποφύγει τα χειρότερα.
Η Γαλλία δέχτηκε με αυτόν τον τρόπο αντίποινα για τις στρατιωτικές επεμβάσεις στο Μαλί, το Ιράκ και τη Συρία, με πρόσχημα την απελευθέρωσή τους από τους ισλαμιστές, με τραγικά ειρωνικούς αποδέκτες ανθρώπους οι οποίοι τις καταδίκαζαν. Ανθρώπους οι οποίοι ήταν προκλητικά ανοιχτόμυαλοι, με αποτέλεσμα οι απειλές οι οποίες δεχόντουσαν, όπως έλεγαν, για χρόνια, να πραγματοποιηθούν.
Τώρα, η χώρα καλείται να το διαχειριστεί. Το 1995, μετά από μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, αποφασίστηκε η παρουσία αστυνομικών με παραλλαγή, οι οποίοι υπάγονται στο στρατό (gendarmes), σε κάθε μεγάλο σταθμό της χώρας, με διαταγή να περιφέρονται κρατώντας γεμισμένα αυτόματα όπλα. Η Γαλλική κοινωνία, η οποία εμφανίζεται όλο και περισσότερο συντηρητική και με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης, ζητάει συνεχώς μεγαλύτερη «ασφάλεια». Μένει να δούμε αν η κυβέρνηση θα αποφασίσει να ικανοποιήσει το αίτημα αυτό και να δώσει την ψευδαίσθηση της «σιγουριάς», με τη συνήθη τακτική της μεγαλύτερης αστυνόμευσης, στους όλο και πιο δυσαρεστημένους από την πολιτική ζωή της χώρας πολίτες.
Η επίθεση όμως στα γραφεία του Charlie Hebdo, πέρα από τις επιπτώσεις που θα έχει στην καθημερινότητα της Γαλλίας από εδώ και πέρα, οι οποίες ίσως να είναι αντίθετης κατεύθυνσης από αυτή που θα διάλεγαν οι συντάκτες αν ήταν ακόμη ζωντανοί, αποτελεί πλέον παγκόσμια κληρονομιά. Η ελευθερία της έκφρασης και της διακίνησης ιδεών δεν θεσπίζεται μόνο με νόμους, αποτελεί καθημερινή μάχη για την οποία ο καθένας μας μπορεί να κληθεί να πληρώσει το τίμημα. Αν αυτοί που πάτησαν τη σκανδάλη δεν είχαν υποστεί προπαγάνδα πλύσης εγκεφάλου, πιθανότατα δε θα είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά.
Στο όνομα του ενός αληθινού θεού, άλλωστε, έχουν συμβεί πολλά. Μικρή σημασία έχει το εκάστοτε όνομά του, ο τόπος ή ο χρόνος. Το γεγονός είναι ένα, η ιερή εντολή είναι αδιαμφισβήτητη και η εφαρμογή της χρέος τιμητικό. Πώς να αντιδράσει κανείς και τι να πει σε οποιονδήποτε τον θεωρεί βλάσφημο. Οχι προσβλητικό, ούτε καυστικό, βλάσφημο! Όσο λοιπόν ο όρος αυτός παραμένει επίκαιρος, εξυπηρετώντας τα εκάστοτε γεωπολιτικά, οικονομικά, ή οποιουδήποτε άλλου είδους συμφέροντα, η ελευθερία του λόγου θα παραμένει έννοια ρομαντικού ιδεαλισμού.
Γιάννης Αράπης, δημοσιογράφος στη Γαλλία
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.