Σαν σήμερα, πριν από 52 χρόνια, ο Martin Luther King Jr. ανεβαίνει στο βήμα, με 250 χιλιάδες ανθρώπων να κρέμονται από τα χείλη του, για να εκφωνήσει έναν από τους ιστορικότερους λόγους στην πολιτική ιστορία. Στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, μιλά για το όνειρο του, το οποίο είναι να μπει ένα οριστικό τέλος στο ρατσισμό και μέσα από τα σπλάχνα μιας χώρας που επί χρόνια επικροτούσε τη σκλαβιά να επέλθει η ισότητα και η δικαιοσύνη.
Μισός αιώνας έχει περάσει από την ομιλία που, σύμφωνα με τον Jon Meacham, έβαλε τον King δίπλα στον Jefferson και τον Lincoln στη λίστα με τους ανθρώπους που σχημάτισαν την αμερικανική ιστορία. Τι πραγματικά έχει όμως αλλάξει; Σίγουρα πολλά, πως μπορείς όμως να βγάλεις από τα μυαλά των ανθρώπων τον έμφυτο φόβο προς το διαφορετικό; Η «φωτιά» ακόμη δεν έχει σβήσει στο Φέργκιουσον, μετά τη δολοφονία του 18χρονου Michael Brown ο οποίος, όπως προκύπτει, προσπαθούσε να παραδοθεί όταν 12 σφαίρες διαπέρασαν το κορμί του. Ακόμη και αθλητές, κυρίως του NBA, αγνοώντας τις κυρώσεις στάθηκαν στο πλευρό της οικογένειας του Eric Garner μετά τη βάναυση δολοφονία του από αστυνομικούς. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τον Guardian, τα θύματα της αστυνομίας φέτος ενδέχεται να ξεπεράσουν τα 1.200, με συντριπτικά μεγάλο ποσοστό αυτών να είναι μαύροι.
Ο Michael Brown νεκρός στο δρόμο
Όταν είχε εκλεγεί ο Barrack Obama, όλοι πιστεύαμε πως το φαινόμενο αυτό τουλάχιστον θα μετριαζόταν. Όμως ούτε η «αγάπη» που οφείλουν όλοι οι Αμερικάνοι να έχουν στον πρόεδρο τους, ούτε οι δικές του ομιλίες και παραινέσεις δείχνουν ικανές να σταματήσουν μια νοοτροπία που καλλιεργείται από την αρχή της αμερικανικής ιστορίας. Ενώ πλέον οι περισσότεροι πολίτες δεν νοιάζονται ούτε για το χρώμα, ούτε για τις σεξουαλικές προτιμήσεις, ούτε για οτιδήποτε κάνει το γείτονα τους διαφορετικό από αυτούς, αυτοί οι άνθρωποι, οι «διαφορετικοί», ζουν πάντα με το φόβο, αφού δεν ξέρουν τι θα συναντήσουν στο επόμενο στενό.
Ποιο είναι το έγκλημα όμως που επιτρέπει σε ένα όργανο του κράτους να δολοφονεί; Όταν η δουλειά του είναι η τήρηση της τάξης, πώς μπορεί το ίδιο να αψηφά την τάξη;
Πολλοί θα πουν πως οι περισσότεροι θάνατοι μαύρων συμβαίνουν μετά από συμπλοκές συμμοριών. Πως στην πλειοψηφία τους είναι εγκληματίες. Ποιο είναι το έγκλημα όμως που επιτρέπει σε ένα όργανο του κράτους να δολοφονεί; Όταν η δουλειά του είναι η τήρηση της τάξης, πώς μπορεί το ίδιο να αψηφά την τάξη; Και πάνω απ’ όλα, υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας: Πως μπορεί να διανοηθεί κάποιος να πυροβολήσει έναν άνθρωπο άοπλο, ακόμα και αν αντιστέκεται στη σύλληψη; Ναι, το κείμενο αυτό είναι για όσους πέθαναν άοπλοι, από τα όπλα, τα γκλοπ ή τα χέρια αστυνομικών.
Από τις εξεγέρσεις στο Φέργκιουσον
Άοπλα ήταν και τα εννέα άτομα που μόλις πριν από δυο μήνες ουσιαστικά εκτελέστηκαν, μέσα σε εκκλησία στο Charleston της Βόρειας Καρολίνα. Όχι από αστυνομικούς, αλλά από τον Dylann Roof, έναν «κλασσικό» Redneck. Από αυτούς που υπάρχουν ακόμα και σπέρνουν το ρατσισμό όπου και όπως μπορούν.
Όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, τα λόγια πάντα περισσεύουν. Ιδίως όταν οι ζωές αυτές έχουν χαθεί με πρόσχημα την… εγκληματική τους φύση και πραγματική αιτία το ρατσισμό που, όπως φαίνεται, είναι καλά ριζωμένος στην αστυνομία στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Θα μου πεις, γιατί από την άλλη πλευρά τι γίνεται; Τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θεωρείται λύση η δολοφονία.
Την τελευταία δεκαπενταετία περισσότεροι από 60 μαύροι έχουν πέσει νεκροί από την αστυνομία, άνδρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά. Και αξίζει να θυμόμαστε τα ονόματα τους.
Amadou Diallo, 23 – Malcolm Ferguson, 23 – Patrick Dorismond, 26 – Ronald Beasley, 36 και Earl Murray, 36 – Prince Jones, 25 – Timothy Thomas, 19 – Orlando Barlow, 28 – Ousmane Zongo, 43 – Alberta Spruill, 57 – Timothy Stansbury, 19 – Ronald Madison, 40 και James Brisette, 17 – Henry Glover, 31 – Sean Bell, 23 – DeAunta Terrel Farrow, 12 – Tarika Wilson, 26 – Oscar Grant, 22 – Shem Walker, 49 – Victor Steen, 17 – Kiwane Carrington, 15 – Aaron Campbell, 25 – Steven Eugene Washington, 27 – Aiyana Jones, 7 – Danroy Henry, 20 – Derrick Jones, 37 – Reginald Doucet, 25 – Raheim Brown, 20 – Kenneth Harding, 19 – Alonzo Ashley, 29 – Kenneth Chamberlain, 68
Η 7χρονη Ayiana Jones έπεσε νεκρή από όπλο αστυνομικού, μέσα στο σπίτι της γιαγιάς της
Ramarley Graham, 18 – Sgt. Manuel Loggins, Jr., 31 – Raymond Allen, 34 – Dante Price, 25 – Nehemiah Dillard, 29 – Wendell Allen, 20 – Shereese Francis, 30 – Rekia Boyd, 22 – Kendrec McDade, 19 – Ervin Jefferson, 18 – Tamon Robinson, 27 – Sharmel Edwards, 49 – Shantel Davis, 23 – Chavis Carter, 21 – Reynaldo Cuevas, 20 – Malissa Williams, 30 και Timothy Russell, 43 – Johnnie Kamahi Warren, 43 – Kimani Gray, 16 – Deion Fludd, 17 – Larry Eugene Jackson, Jr., 32 – Jonathan Ferrell, 24 – Miriam Carey, 34 – Jordan Baker, 26 – McKenzie Cochran, 25 – Yvette Smith, 47 – Victor White III, 22 – Eric Garner, 43 – Tyree Woodson, 38 – John Crawford III, 22 – Michael Brown, 18 – Dante Parker, 36 – Ezell Ford, 25 – Kajieme Powell, 25 – Akai Gurley – Tamir Rice, 12 – Rumain Brisbon, 34 – Freddie Gray, 25
σ.σ. Οι μαύροι δεν είναι τα μοναδικά θύματα της αστυνομίας. Αποτελούν όμως το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών, με τις ισπανόφωνες μειονότητες να ακολουθούν.
Το κίνημα Black Lives Matter έχει ξεκινήσει μια καμπάνια ενάντια στο φαινόμενο με τα τελευταία λόγια πολλών από των θυμάτων. Δείτε περισσότερα εδώ.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.