Γενικά ο Σερβετάλης μου άρεσε πολύ σαν ηθοποιός. Και μου αρέσει ακόμα δηλαδή. όχι μόνο από την τιβί. είχε τύχει να τον δω και παλιότερα στο θέατρο, παρότι δεν ειμαι πολύ του θεάτρου. Και μου άρεσε αρκετά και στο σινεμά στα πλαίσια του ελληνικού weirdwave (Άλπεις, waiter, kinetta).
Προφανώς έχω ξενερώσει με την πετριά που έχει φάει εδώ και καιρό (πριν τα εμβόλια), όσον αφορά τον χριστιανισμό. Και κατά βάση με τις απόψεις που εκφράζει δημόσια για την κοινωνική ζωή, από την σκοπιά του συντηρητικού χριστιανού.
Δικαίωμά του φυσικά, αλλά και δικαίωμα δικό μου να ξενερώνω και να θεωρώ φιλοσοφικά, καλλιτεχνικά και πολιτισμικά την φάση του παρακμιακή, βάσει των δικών μου αξιών και απόψεων. Την θεωρώ παρακμιακή ακόμη κι αν δεν ξέρω πραγματικά σε τι βαθμό η φάση αυτή επηρεάζει ή θα επηρεάσει την υποκριτική του ικανότητα και αντίληψη και συνολικά το έργο του. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα γίνει κακός ηθοποιός λόγω αυτού, θέλω να πω. Ούτε εγώ θα σταματήσω να βλέπω έργα στα οποία συμμετέχει. Για παράδειγμα τον “Νεκτάριο” (2021) θα τον δω μονο κατά λάθος, ενώ τα Μήλα (2020) σε σκηνοθεσία Χρήστου Νίκου τα ψάχνω και πιστεύω ότι θα ειναι φουλ ενδιαφέρουσα ταινία. (Βασικά δε νομίζω ότι θα γίνει κακός ηθοποιός, αλλά αυτό ειναι μια άλλη συζήτηση που αφορά την τέχνη και την ιδεολογία και την πνευματικότητα και δεν μπορεί να γίνει εδώ…)
Γιατί τα λέω όλα αυτά; προφανώς επειδή ο Άρης Σερβετάλης ειναι στο επίκεντρο θετικών και αρνητικών επικρίσεων για την απόφασή του να σταματήσει από την παράσταση Ρινόκερος. Και όπως πάντα με τέτοια viral θέματα επικρατεί μια σύγχυση, γενικεύσεις, κατάρες, απλουστεύσεις, ισοπεδωτισμός κλπ. Κάπως έχω κουραστεί πλέον όταν συμβαίνει αυτό και θέλω όσο γίνεται να λέμε τα πράγματα με λεπτομέρειες. (κάτι που συνήθως πιθανόν καταλήγει σε τοποθετήσεις που θεωρούνται κεντρίστικες / ισορροπιστικές και άρα αντιδημοφιλείς γιατί δεν παίρνουν κατευθείαν θέση μέσα στα διπολικά στρατόπεδα, αλλά τέλος πάντων…)
Ο Σερβετάλης λοιπόν ειναι ένας σπουδαίος ηθοποιός κατά τη γνώμη μου. Και το λέω θεωρώντας ότι έχει σημασία. Να μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα σε αυτά που σε ξενερώνουν και αυτά που σου αρέσουν σε έναν άνθρωπο, σε έναν έργο, σε ένα ρεύμα καλλιτεχνικό κλπ κλπ.
Ανεξάρτητα από την σπουδαιότητά του, ο χ Σερβετάλης έχει δικαίωμα να φεύγει από μία παράσταση, είτε αυτό συμβαίνει για προσωπικούς του λόγους, είτε γιατί αθετήθηκαν κάποιοι όροι που είχε θέσει, κάποιοι όροι πάνω στους οποίους είχε συμφωνήσει. Αν αυτοί οι όροι δεν ισχύουν πια και είχε προσυμφωνήσει μάλιστα πάνω σε αυτούς και ενημερώσει ότι αν δεν ισχύουν δεν θα παίξει, τότε έχει το δικαίωμα να την κάνει, όποιος κι αν αθέτησε τους όρους αυτούς (η κυβέρνηση, η παραγωγή, ο επιχειρηματίας του εκάστοτε θεάτρου κλπ.)
Δεν λέω ότι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο αυτός που το πράττει έχει δίκιο. Αλλά λέω ότι έχει το δικάιωμα να το κάνει. Και φυσικά επειδή του συγκεκριμένου το όνομά ειναι βαρύ, πρέπει να σταθμίζει τις κινήσεις του και τις συνέπειες που αυτές μπορούν να έχουν, στον τρόπο που η εκάστοτε παραγωγή μπορεί να φερθεί στους υπόλοιπους συντελεστές.
Θέλω να πω όμως: Το ζήτημα των εργαζομένων / συναδέλφων του Σερβετάλη δεν πρέπει να το θίγουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, όπως βλέπω να γίνεται σε πολλές τοποθετήσεις. Δεν μπορούμε να τα χρεώνουμε όλα στον Σερβετάλη. Ρωτήσαμε τι έκανε η παραγωγή για όλα αυτά; Είχε ενημερώσει ότι η παράσταση ενδέχεται να κατέβει αν υπάρξουν περιορισμοί (στο βαθμό που ο ίδιος ο ηθοποιός το είχε θέσει ως όρο πχ); Είχε λάβει μέτρα πάνω σε αυτό το ενδεχόμενο (πχ αντικαταστάτη);
Δεν μπορεί κατευθείαν η στοχοποίηση από την σκοπιά των εργασιακών δικαιωμάτων να πέφτει στον όποιο Σερβετάλη. Ειδικά όταν ξέρουμε ή φανταζόμαστε ότι οι θεατρικές παραγωγές ειναι κάτεργα για την πλειοψηφία των ηθοποιών και των πολλών, υπόλοιπων εργαζόμενων / τεχνικών που χρειάζονται για να βγουνε οι παραστάσεις. Το ενδιαφέρον και τα ερωτήματα και τα βέλη μας πρέπει να στρέφονται πρώτα προς τα εκεί, σε τέτοιες περιπτώσεις. Διότι διαφορετικά, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, κάπως συναινούμε σε ένα κλίμα , σε ένα παράδειγμα, σε μια λογική που εκ των πραγμάτων καταλήγει στον περιορισμό των κινήσεων του όποιου ηθοποιού (ατομικά), ή ηθοποιών (συλλογικά), ή άλλων συντελεστών που μπορεί να βρεθούν σε τροχιά σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες της τέχνης.
Αυτά, όσον αφροά για την ίδια την κίνηση της αποχώρησης και το πως συζητιέται. Για τους λόγους αυτής της κινησης; Θεωρώ βάσιμα (δες για παράδειγμα τις οικτρές τοποθετήσεις Σερβετάλη για λειτουργία εκκλησιών πέρσι που είχαμε καραντίνα) ότι οι λόγοι αυτοί συνδέονται με την πετριά του χαρντκορ χριστιανού που ανέφερα πιο πάνω. Και τους θεωρώ αντίστοιχα παρακμιακούς. Και δεν θέλω παραπάνω να ασχοληθώ.
Από μια σκοπιά όμως ουσιαστικής, ελευθεριακής / ριζοσπαστικής λογικής, μπορούμε να πούμε ότι και οι μη εμβολιασμένοι αν παίρνουνε μέτρα και κάνουνε rapid πχ, μπορούν να μετέχουν σε μια διαδικασία θεατρικής παράστασης φορώντας μάσκες , τηρώντας αποστάσεις. Και ότι πολλά μέτρα προς τους μη εμβολιασμένους ειναι απλώς τιμωρητικά και επιχειρούν να διχάσουν, να ρευστοποιήσουν συνολικά ελευθερίες και δικαιώματα, να αποποιηθούν των ευθυνών που αντιστοιχούν σε κράτος και κυβέρνηση.
Δηλαδή, το γεγονός ότι θεωρούμε τους ανεμβολίαστους με πολιτικό σκεπτικό (το αντιεμβολιαστικό κίνημα τέλος πάντων) μπετόστοκους (ειδικά αυτούς που δεν εμβολιάζονται οι ίδιοι ως στάση ανυποταξίας, βάζοντας σε κίνδυνο τον ίδιο τους τον εαυτό), δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά τους. Αφού έτσι υπερασπιζόμαστε συνολικά τα δικαιώματα και την ελευθερία. Φυσικά να συγκρουστούμε με τον ανορθολογισμό, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, τον συντηρητισμό και την ψέκα, αλλά να μην κάνουμε εκπτώσεις στα δικαιώματα.
(Kαι να μην ξεχνάμε επίσης το εντελώς απλό: ότι υπάρχουν και αρκετοί άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με τα 5g, τα χερουβειμ και τα ελοχίμ και απλά φοβούνται να εμβολιαστούν.. κάποιοι από αυτούς όχι αβάσιμα όσον αφορά ζητήματα που αντιμετωπίζουν..)
Διαβάστε επίσης:
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.