«Μη γεννήσεις κοριτσάκι»: Έφτιαξα τη σελίδα για να αποδομήσω τα στερεότυπα

Όταν ο ήχος και ο στίχος δεν είναι απλά μια μελωδία στα αυτιά μας και γίνεται ένα μήνυμα ζωής, ανοίγει μια πόρτα που μοιάζει με έναν δρόμο όπου κανείς και καμιά δεν νιώθει μόνος. Γιατί η μουσική, οι άνθρωποι κάνουν την διαφορά, είμαστε όλοι εδώ έτοιμοι να ακούσουμε, να μοιραστούμε γιατί δεν υπάρχει κατάλληλος χρόνος, τον χρόνο τον ορίζουν οι άνθρωποι.

Συναντήσαμε το δημιουργό της σελίδας «Μη γεννήσεις κοριτσάκι» Βασίλη Νανούρη με αφορμή το τραγούδι που δημοσίευσε την ημέρα της γυναίκας «Σπας τη σιωπή», που κάθε στίχος ‘μιλάει’, είναι ένα ισχυρό μήνυμα προς όλους, ένα τραγούδι κοινωνικό. Ο Βασίλης Νανούρης μέσα από την κουβέντα που είχαμε μαζί του μας θύμισε πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να είσαι άνθρωπος σε μια κοινωνία γεμάτη στερεότυπα, όπου ίσως τελικά η ατάκα που λέγαμε παιδιά «θα τον αλλάξουμε το κόσμο», ίσως τελικά να μην είναι ουτοπία ίσως να μπορούμε όλοι μαζί να αλλάξουμε τα πράγματα.

Ποια ήταν η αφορμή που σε οδήγησε να δημιουργήσεις τη σελίδα «μη γεννήσεις κοριτσάκι» και πώς εξελίχθηκε αυτό;

Η σελίδα «μη γεννήσεις κοριτσάκι» δημιουργήθηκε , γιατί αισθάνθηκα ότι δεν μου φτάνει το τραγούδι, που είχα βγάλει τότε, «Μη γεννήσεις κοριτσάκι».

Ήθελα κάτι που να επηρεάζει την καθημερινότητά, να είναι συνεχές, να έχει ροή,  να μην είναι απλά ένα εργαλείο τοποθετημένο στο YouTube που φυσικά και αυτό είναι πολύ χρήσιμο.

Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να αλληλεπιδρά και να συνδιαλέγεται με την καθημερινότητα ανθρώπων. Αυτός είναι ο λόγος που ξεκίνησα τη σελίδα. Ξεκίνησα μέσα από τους δικούς μου προβληματισμούς, που αφορούσαν την επικαιρότητα, σε σχέση με το σεξισμό, την εκπαίδευση και τους έμφυλους διαχωρισμούς από τις μικρές ηλικίες από τη στιγμή που είμαι εκπαιδευτικός, τα έβλεπα από μέσα τα πράγματα. Απλά από το κίνημα «me too» και μετά, πήρε από μόνη της η σελίδα μία ακόμα πιο ουσιαστική τροπή. Μου στέλνουν στο ίνμποξ μηνύματα άνθρωποι που ήθελαν να μιλήσουν, ήθελαν να μοιραστούν πράγματα και γεγονότα που τους είχαν συμβεί. Άρχισα να δημοσιεύω καταγγελίες γυναικών ανώνυμα και επώνυμα, να αναδημοσιεύω στη σελίδα πράγματα, που θεωρούσα ότι ήταν χρήσιμα για να ακουστούν προς τα έξω, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν κάποιον θετικά. Αυτό, που θέλω να πω και δεν θέλω να ξεχάσω να το τονίσω, είναι ότι συνήθως μου λένε είναι δικιά σου η σελίδα. Δεν μου αρέσει, καθώς είναι μεγάλο ψέμα. Είμαι διαχειριστής της σελίδας. Γιατί μία σελίδα κοινωνικής μορφής παύει, από ένα σημείο και μετά, να είναι του δημιουργού της και είναι του κοινού της, του κόσμου, των ανθρώπων, των γυναικών που θέλουν να μιλήσουν, να εκφραστούν, να αλληλεπιδράσουν. Το 2019 δημιουργήθηκε η σελίδα.  Προσωπικά,  σαν Βασίλης, έχω αλλάξει πολύ από τότε μέχρι σήμερα. Χάρη στη σελίδα, είμαι ακόμα πιο αντί- σεξιστής, χάρη στις παρατηρήσεις, στα σχόλια,  που τα περισσότερα είναι θετικά, με μία καλή διάθεση, πχ «ξέρετε, αυτή η λέξη, που χρησιμοποιήσατε,  ίσως ήταν λίγο κακοποιητική». Αυτό ξέρεις πόσο με έχει αλλάξει; Μετράει πολύ η καλή διάθεση. Εγώ οφείλω πολλά στη σελίδα -όχι επειδή εγώ ο μάγκας την έκανα αλλά επειδή οι ακόλουθοι και το κοινό με βοήθησαν να αλλάξω και εγώ, να εξελιχθώ σαν άνθρωπος. Τους ευχαριστώ για τη σελίδα μας.

Γιατί επέλεξες τον τίτλο «Μη γεννήσεις κοριτσάκι» και δεν επέλεξες έναν τίτλο, όπως «Μη γεννήσεις αγοράκι»;

Γιατί, όταν η σύντροφός μου κυοφορούσε το κοριτσάκι μας, (που τότε δεν ήξερα ότι ήταν κοριτσάκι), λίγες μέρες πριν μάθουμε το φύλο,  μου ήρθε στο μυαλό η ατάκα «μη γεννήσεις κοριτσάκι» και άρχισε να με πνίγει, σαν να ήρθε από το υπερπέραν, σαν ψίθυρος, άρχισε να μου τριβελίζει τον εγκέφαλο και κάπως έτσι έφτιαξα το τραγούδι «μη γεννήσεις κοριτσάκι» πάνω στο παιδικό τραγούδι «Μία ωραία πεταλούδα» και στο ρυθμό του και μετά επειδή δεν με κάλυπτε αυτό, όπως σου είπα, βγήκε και η σελίδα. Ήθελα να πιάσω αυτή τη φράση. Νιώθω ότι την έχουμε μέσα μας σαν λαός αυτή τη φράση και ήθελα να την ξεφτιλίσω,  να την κάνω σημαία, να την αποδομήσω ως στερεότυπο, κάνοντας τη σημαία. Αυτός ήταν ο λόγος, δηλαδή, να τη σηκώσω τόσο ψηλά, που να καεί από κάθε στερεότυπο, που γεννάει η αντίληψη της πατριαρχίας.

Εσύ είσαι υπερήφανος που γεννήσατε κοριτσάκι;

Εγώ είμαι τρελά ευτυχισμένος και υπερήφανος για το κοριτσάκι μου. Ο υπέροχος άνθρωπος, που ονειρεύομαι για όλους μας, είναι αυτός που δεν τον απασχολεί καθόλου, που δεν θα κάνει την ερώτηση αν έχω αγοράκι ή κοριτσάκι, gay straight. Αυτός είναι ο υπέροχος άνθρωπος, που δεν τον νοιάζει το φύλο, αλλά απλά αγαπά χωρίς ταμπέλες. Εμένα με βοήθησε τρομερά που γεννήσαμε κοριτσάκι γιατί αν έκανα αγοράκι αυτό το τραγούδι δεν θα ήταν πια βιωματικό, δεν θα το δημοσίευα, θα μου φαινόταν υποκριτικό. Φοβάμαι ότι θα έμενα στα ίδια σκατά που ήμουν, δηλαδή θα έμεναν μέσα μου τα πατριαρχικά κατάλοιπα, γιατί ίσως να ένιωθα μία ηλίθια περηφάνια που έκανα αγοράκι, γιατί έτσι μας μάθανε να νιώθουμε μία ηλίθια υπερηφάνεια, όταν κάνουμε αγόρι οπότε χαίρομαι πάρα πολύ, που γεννήσαμε κοριτσάκι με τη σύντροφό μου, γιατί όλα θα ήταν αλλιώς.  Είχα βαθιά μέσα μου ριζωμένη την πατριαρχία όπως οι περισσότεροι άντρες. Με  ξύπνησε η κόρη μου, με εξέλιξε σαν άνθρωπο, μου έκανε καλό, γιατί δεν είναι εύκολο να τα αποδομήσεις αυτά τα στερεότυπα από μέσα σου είναι πολύ δύσκολο.

Ναι, είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος, που έχουμε την κόρη μας, για την αλλαγή που επέφερε εκείνη με τη γέννησή της στην κοινωνία και σε μένα, αλλά όχι για το φύλο της δεν με απασχολεί καθόλου αυτό.

Θέλω να μου πεις λίγα λόγια για τους στίχους του τραγουδιού που δημιούργησες «Σπας τη σιωπή». Κάθε στίχος έχει και μία βαρύτητα.  Πες μας το στίχο, που για σένα είναι κλειδί του μηνύματος του τραγουδιού.

Όλο το έχω δομήσει, με στόχο να έχει κάθε λέξη μία σημασία για όλους μας, μα πρώτα από όλα για τους ανθρώπους που έχουν δεχτεί κακοποίηση, δηλαδή για τα 3/4 ,μη σου πω περισσότερο, του κόσμου, αλλά σίγουρα το ρεφρέν δεν είναι τυχαίο. Το ότι το έβαλες ρεφρέν «σπας τη σιωπή δεν είναι προσταγή, είναι προτροπή». Δηλαδή το σπας τη σιωπή που σου λέω, δεν είσαι υποχρεωμένος να τη σπάσεις επειδή στο λέω, σε προτρέπω.

Είμαι εδώ να ακούσω αν θες και όποτε θες.  Δεν είναι δικιά σου η ντροπή, είναι του θύτη η ντροπή, αλλά δεν είναι προσταγή,  είναι προτροπή. Επέλεξε το δικό σου τώρα. Όποτε αισθανθείς ότι θες, όποτε νιώθεις έτοιμος να σπάσεις τη σιωπή σου. Είναι ένα τεράστιο βήμα ότι το προσπάθησες και όσοι είναι ακροατές πρέπει να το βουλώνουν και να ακούνε τους ανθρώπους που έχουν το σθένος να μιλήσουν για μία κακοποιητική ιστορία που θέλουν να τη μοιραστούν.  Πέρα από το ρεφρέν, θα έλεγα και στο τέλος του τραγουδιού ο Στέφανος Κοσμίδης, που επέλεξε τα πλάνα,  έκανε φοβερή δουλειά. Έβαλε πρόσωπα γυναικών και καθόλου το πρόσωπό μου, γιατί στο τέλος ο στίχος του τραγουδιού λέει «δεν είναι απόκτηση έκτης αίσθησης αλλά αποδοχής και ενσυναίσθησης και μην πανικοβάλλεσαι αν η λύση αργεί ποντάρισε στη λύτρωση που φέρνει η αλλαγή».

Έχουμε δει μία έκρηξη από ιστορίες γυναικών, από ότι φαίνεται η κοινωνία δεν πάει μπροστά, αλλά κάνει βήματα πίσω.

Τώρα έθιξες το λόγο που έγραψα αυτά τα τρία τραγούδια: «μη γεννήσεις κοριτσάκι»,«γυναικοκτονία», και το «σπάσε τη σιωπή».  Το τραγούδι γυναικοκτονία το έγραψα την περίοδο της καραντίνας και με βοήθησαν άνθρωποι αφιλοκερδώς,  γιατί ήθελαν να στηρίξουν το κίνημα. Το «me too» βοήθησε να τα σπάσουμε όλα αυτά.  Βγήκαμε από το καβούκι μας και αρχίσαμε να βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά, που πάντοτε συνέβαιναν και δεν μπορώ καν να διανοηθώ τι συνέβαινε το60, το70, το 80, το 90 οι αριθμοί των γενοκτονιών μπορεί να ήταν ανατριχιαστικοί εκείνες τις εποχές ,αλλά δεν είχαν προβληθεί. Ήταν εγκλήματα που τα βάφτιζαν εγκλήματα πάθους, δεν υπήρχαν τότε τα social media. Ό,τι επέλεγαν προέβαλαν οι  τηλεοράσεις- εγκλήματα “πάθους και τιμής” τα βάπτισαν τότε. Η προσωπική μου άποψη και βάσει στατιστικών και ερευνών, δεν βλέπω να έχουμε έξαρση γυναικοκτονιών, βλέπω να έχουμε έξαρση καταγγελιών και έξαρση ορατότητας ,που αυτό είναι πολύ θετικό και ελπιδοφόρο, οπότε για άλλη μία φορά, όταν μαθαίνω για μία καταγγελία ενός προσώπου, μαζί με τη στεναχώρια μου για το περιστατικό αυτό, που έζησε η κάθε γυναίκα, υπάρχει μέσα μου και μία χαρά, που επιτέλους λέγεται με το όνομά της «γυναικοκτονία».  Γιατί, για να σταματήσει αυτό, πρέπει να το ονομάσουμε με το όνομά του. Μία γυναίκα πέθανε, γιατί ήταν γυναίκα λόγω του φύλου της, και δεν ξέρω καν αν είναι ο τέλειος όρος. Εγώ πιστεύω πως θα έπρεπε να λέγεται θυλεκτωνιά δηλαδή.

Γιατί σκοτώθηκε ο Ζακ, δεν σκοτώθηκε και για το σεξουαλικό του προσανατολισμό;  Αυτό για μένα θα έπρεπε να συμπεριληφθεί με έναν τρόπο στις γυναικοκτονίες. Αλλά δεν πειράζει, ας πάμε με τον όρο γυναικοκτονία που φτύσαμε αίμα και εγώ και πάρα πολλές φεμινιστικές οργανώσεις, χρόνια πολύ περισσότερα από μένα. Ας πιάσουμε να το κατοχυρώσουμε αυτό ,να λέγεται με το όνομα της γυναικοκτονία και μετά βλέπουμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε. Μην αποδομούμε κάθε μας βήμα, να κάνουμε ένα βήμα και μετά να συνεχίσουμε στο επόμενο.

Μίλησέ μας λίγο για σένα, θέλουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα.

Είμαι εκπαιδευτικός μαθηματικός, εργάζομαι σε σχολείο, αυτό είναι το επάγγελμά μου, αυτό έχω σπουδάσει αλλά ο λόγος που είμαι εδώ είναι πρώτα από όλα, ως διαχειριστής της σελίδας «μη γεννήσεις κοριτσάκι». Ως μουσικός ,τραγουδοποιός δεν μπορώ να με λέω μουσικό, γιατί δεν είμαι αληθινός μουσικός εγώ απλά γράφω τραγούδια στίχους μουσική και πάντα, όταν παίζουμε σε κάποια μπάντα, πάντα υπάρχει κιθαρίστας δίπλα μου. Εγώ έγραφα πάντα στην κιθάρα το κομμάτι, αλλά δεν ξέρω νότες και τέτοια πράγματα άλλοι τα κάνουν αυτά για μένα φοβεροί όπως είναι ο Άρης Τσοκαντάς. Ό,τι μου έρθει στο μυαλό του λέω «Άρη πάρτο, φτιάξτο» και κάθεται με υπομονή και μου τα φτιάχνει.  Εκείνος μου έφτιαξε και το «μη γεννήσεις κοριτσάκι» και το «σπας τη σιωπή». Το «γυναικοκτονία» μου το έφτιαξε ένας άλλος φίλος πάλι, ο Μανώλης Λιάνης.

Όταν εννοώ μου το έφτιαξαν , εννοώ τη μουσική παραγωγή. Όλο αυτό που ακούς που εγώ μπορεί να το παίξω με μία κιθάρα, ήρθε στα αυτιά σας με αυτόν τον ήχο, από την βοήθεια της μουσικής παραγωγής, από αυτούς τους δύο ανθρώπους. Δεν τα πάω καλά με τις ταμπέλες, τις θεωρώ κακοποιητικές.

Θα σε πάω και στην εκπαίδευση. Όσο κακοποιητική είναι η ταμπέλα «κακός μαθητής» άλλο τόσο κακοποιητική είναι η ταμπέλα «καλός μαθητής», γιατί κουβαλάς αυτό το βάρος και δεν θες να το διαψεύσεις ποτέ, για αυτό τα έχω με τις ταμπέλες.  Θα ήταν τιμή μου να με έλεγε κάποιος φεμινιστή. Δεν ξέρω αν μπορώ να το στηρίξω αυτό αλλά θα ήταν τιμή μου και προσπαθώ να είμαι φεμινιστής.

Άρα θα ήταν η μόνη ταμπέλα που θα δεχόσουν.

Ναι σου δημιουργεί ένα βάρος με την έννοια ότι πρέπει να προσπαθείς. Ο φεμινιστής δεν σημαίνει ότι δεν κοιμάται ποτέ .Ο φεμινιστής πιστεύω ότι ξεκινάει από την οικογένειά του άρα είναι καλό βάρος γιατί αν με πεις εσύ σήμερα φεμινιστή και γυρίσω εγώ τώρα στο σπίτι και θέλω να αγκαλιάσω την κόρη μου και μου πει η κόρη μου «μπαμπά δεν θέλω να σε αγκαλιάσω» και πάω να την αγκαλιάσω με το ζόρι, είμαι σκατά, δεν είμαι φεμινιστής, είμαι κακοποιητής εκείνη τη στιγμή ,άρα αυτή την ταμπέλα δέχομαι μόνο πάνω μου. Θα ήταν τιμή μου να έχω την ταμπέλα του φεμινιστή, θα την ήθελα.

Τι είναι αγάπη για σένα;

Σεβασμός στην ελευθερία του άλλου. Νομίζω ότι η απόλυτη αγάπη είναι να καταφέρεις να είσαι με έναν άνθρωπο δίπλα σε οποιοδήποτε ρόλο και να προσπαθείς να έχεις ενσυναίσθηση -η μαγικότερη λέξη από όλες- να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να του αφήσεις την ελευθερία να επιλέξει και όταν δεν το κάνω τρελαίνομαι με τον εαυτό μου, θυμώνω άμα κάποια φορά δεν το κάνω απέναντι στο παιδί μου ή στη σύντροφό μου, για πολύ μικρά πράγματα, μη φανταστείς, όσο πιο πολύ αγαπάς κάποιον ,τόσο πιο πολύ πρέπει να σέβεσαι τις επιλογές του και να ακούς αυτό που τον γεμίζει.  Όσο κόντρα και να είναι με αυτό που πιστεύεις εσύ, από ποια στιγμή επιλέγουμε εμείς τι στο καλό γεμίζει τους άλλους, είτε είναι το παιδί μας είτε είναι η σύντροφός μας είτε είναι οι φίλοι μας και ο περίγυρος μας.