Δεν έχω μόνο την πένα μου, κυρίως έχω την ψυχή μου στα χέρια. Την περιφέρω από δω κι από κει, τη στριμώχνω σε λέξεις, τη μετατρέπω σε κραυγή, τη σώζω πάντα τελευταία στιγμή από την απελπισία και συνεχίζω. Συνεχίζω να προσπαθώ κάπου να τη χωρέσω μέχρι που καταλαβαίνω πως δεν έχει νόημα να χωρέσει κάπου … Συνεχίστε να διαβάζετε το Ο κάθε Βασίλης δεν ήταν ο μόνος, ας μην είναι μόνος.