Οι εργαζόμενοι – «φαντάσματα» του Χίλτον: Ένας αγώνας που αποσιώπησαν

Ρεπορτάζ: Κώστας Καντούνης

Φωτογραφίες: Μαρία Χουρδάρη

«Και στον 10ο, ακόμα και στον 13ο βγαίναμε και δουλεύαμε. Πίσω από τα ανάγλυφα του Μόραλη. Τα βλέπεις; Δεν είναι φοβερά; Αγαπούσαμε τη δουλειά μας, αγαπήσαμε το “Χίλτον”. Άλλοι εργάζονται δεκαετίες ολόκληρες εδώ, άλλοι λιγότερο, πλέον δεν έχει και πολλή σημασία. Το θέμα είναι ότι μετά τον ιδρώτα που ρίξαμε, ξαφνικά μάς πετάνε στο δρόμο». Με αυτά τα λόγια λέει το δικό του «αντίο», ο Ανδρέας, τεχνικός που επί 15 χρόνια δούλεψε στο πιο γνωστό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας, το «Χίλτον».

Οι εργαζόμενοι άκουγαν φήμες, όμως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τόσο ραγδαίες εξελίξεις, δηλαδή ότι το «Χίλτον» θα σταματούσε να λειτουργεί μετά από 58 χρόνια. «11 Ιανουαρίου. Τώρα, δηλαδή προ δυο, τριών εβδομάδων. Τότε μάθαμε τι θα συμβεί» λέει μια άλλη εργαζόμενη δίπλα του, η Μαρία. Έξω από το ξενοδοχείο, την 1η Φλεβάρη, βρίσκονται περίπου 60 άτομα, και λίγοι αστυνομικοί. Οι πόρτες του -για πρώτη φορά κλειστού- ξενοδοχείου καλά σφραγισμένες και μέσα να πηγαινοέρχονται εργάτες που προχωρούν ήδη την ανακαίνιση για την επόμενη μέρα. Μια ανακαίνιση που αποτελεί τμήμα ενός επενδυτικού προγράμματος συνολικού προϋπολογισμού 130 εκατ. ευρώ. Σε αυτό το «αναπτυξιακό πρόγραμμα» δεν είχαν όμως θέση οι εργαζόμενοι.

«Διαβάζουμε στα ΜΜΕ, τα κανάλια και τις ιστοσελίδες, αυτά τα νοσταλγικά αφιερώματα για το “Χίλτον”, και τις αναλύσεις για το πώς θα μεταμορφωθεί το 2024, όμως όταν καλούμε δημοσιογράφους να μιλήσουμε για τα εργασιακά μας δικαιώματα δεν έρχεται κανείς» λένε, εκφράζοντας έντονη δυσαρέσκεια.

Η εργοδοσία διαβεβαίωνε ότι δεν θα χαθεί ούτε μια θέση εργασίας

«Υπήρχε διαβεβαίωση από την πλευρά της εργοδοσίας ότι όποια ανακαίνιση γίνει, θα πραγματοποιηθεί σταδιακά, τμήμα – τμήμα, πως το προσωπικό θα αξιοποιείται σε άλλα τμήματα. Εγώ για παράδειγμα μεταφέρθηκα σε άλλο τμήμα, όσο το τμήμα που εργαζόμουν είναι σε ανακαίνιση. Η ίδια ενημέρωση από την εργοδοσία έλεγε ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για τις θέσεις εργασίας. Πως όχι απλά δεν θα απολυθεί κόσμος και δεν θα χάσει κανείς τη δουλειά του, αλλά πως θα χρειαστεί να προσλάβουν και επιπλέον για να καλύψουν τις ανάγκες του πλάνου» εξηγεί η ίδια εργαζόμενη.

Η πραγματικότητα, όμως, ήταν τελείως διαφορετική. Ένας άλλος εργαζόμενος που παρακολουθεί τη συζήτηση παρεμβαίνει:

«Μας είπαν σε δυο βδομάδες να αποφασίσουμε. Ή παίρνετε ένα 20% παραπάνω της αποζημίωσης, συν το ταμείο ανεργίας, και φεύγετε. Ή μετά τις 25 του μηνός καταγγέλλουμε μονομερώς τη σύμβασή σας και σας απολύουμε με αυτά που προβλέπει ο νόμος. Και με το 50% της αποζημίωσης, αν το κάνουν με προειδοποίηση. Δηλαδή μας είπαν μέσα σε δυο βδομάδες να αποφασίσουμε για το υπόλοιπο της ζωή μας».

Ο εργοδοτικός μηχανισμός τρομοκράτησης

Η απειλή ότι θα απολυθούν, ενδεχομένως και με το 50% της αποζημίωσης πάγωσε τον κόσμο. Ήταν όμως η επίσημη θέση της εταιρείας; Λίγη σημασία είχε. Η διαρροή είχε κάνει τη ζημιά. «Πρέπει να πούμε ότι υπάρχει ένας εργοδοτικός μηχανισμός μέσα στην επιχείρηση που αξιοποιείται κατά το δοκούν. Σε αυτή την περίπτωση αξιοποιήθηκε για να σπείρει αυτή την τρομοκρατία. Να τρομάξουν τον κόσμο για να υπογράψει» προσθέτει μια άλλη εργαζόμενη, η Ελένη.

Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων τους αναγκάστηκε να υπογράψει και έφυγε με την εθελουσία. «Πολλοί από αυτούς είναι κοντά στη σύνταξη. Υπέγραψαν και τους καταλαβαίνουμε. Χθες που αποχωρούσανε κλαίγανε και έλεγαν ότι αναγκάστηκαν να υπογράψουν. Ένας που είναι 55 και πάνω τι να έκανε; Πώς να βρει δουλειά» αναφέρουν.

«Είμαστε εργαζόμενοι – φαντάσματα – Δεν πιστεύω στην αστική δικαιοσύνη»

Και τι συμβαίνει με αυτούς που έμειναν πίσω και δεν υπέγραψαν παραίτηση; «Εμείς είμαστε εργαζόμενοι φαντάσματα. Που δεν παραιτηθήκαμε αλλά δεν δουλεύουμε. Και ούτε απολυόμαστε. Γιατί ενδεχομένως να υπάρχουν επενδυτικά πακέτα που δεν επιτρέπουν τις απολύσεις» σημειώνουν.

Στην ερώτηση αν έχουν λάβει νομικά μέτρα μέσω του συνδικάτου ή και μεμονωμένα, το λόγο πήρε η Μαρία, απαντώντας:

«Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω και πολύ στη δικαιοσύνη την αστική. Γιατί μέχρι τώρα δεν έχει δικαιώσει κανέναν αγώνα. Η δικαιοσύνη είναι αστική και υπερασπίζεται τους αστούς. Αυτή τη στιγμή είναι μέσα διαπραγματευτική ομάδα που είναι ο πρόεδρος του συνδικάτου, μέλη του σωματείου, άνθρωποι που καλύπτουν τους εργαζόμενους και τις θέσεις μας. Είμαστε σε διαπραγμάτευση. Προς το παρόν ακολουθούμε αυτή την οδό, του αγώνα».

Πέρα από το δικό τους αίτημα για διασφάλιση των θέσεων εργασίας, οι συγκεντρωμένοι ζητούν τη δικαίωση και των συναδέλφων τους που ήταν σε αναστολή και έχασαν μεγάλο αριθμό ενσήμων. «Έχουν γίνει καταγγελίες για τα ένσημα. Είχαμε συναδέλφους που ήταν σε αναστολή για 12 ή και 15 μήνες και δεν πήραν ένσημα. Μιλάμε για τους 120 εξτρά εργαζόμενους. Απαιτούμε να τούς δώσουν τα ένσημα που τούς χρωστούν» λένε.

Μια πρώτη νίκη των εργαζόμενων

Την περασμένη Τρίτη, 1η Φεβρουαρίου, έγινε μια νέα συνάντηση ανάμεσα σε εκπροσώπους της Ιωνικής Ξενοδοχειακής και των εργαζομένων. Μιλήσαμε με τον Μανώλη Καμηλάκη, μέλος της Διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων «Χίλτον», ο οποίος ήταν παρών στη διαπραγμάτευση.

«Συναντηθήκαμε, το σωματείο και η διαπραγματευτική ομάδα, με την Ιονική Ξενοδοχειακή και αυτό το οποίο έχει προκύψει ως νέο στοιχείο είναι ότι για τους λίγους εργαζόμενους που δεν δέχτηκαν αυτό το σχέδιο εξόντωσης και εκβιασμού της εθελουσίας έχει φύγει το ενδεχόμενο των απολύσεων, προς το παρόν. Και επίσης, η εταιρεία είπε ότι θα δοθεί με βάση το νόμο η δυνατότητα της διαθεσιμότητας για τρεις μήνες. Άφησαν, επιπλέον, ένα “παραθυράκι” ανοιχτό ότι σε βάθος χρόνου που θα διαρκέσει η διαθεσιμότητα θα δούμε πώς μπορούν αυτοί οι λίγοι που έχουν μείνει να απασχοληθούν. Οπότε μπορούμε να πούμε ότι είναι μια θετική εξέλιξη για την ώρα. Υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία ότι η εταιρεία πλέον άλλαξε το τελεσίγραφο που είχε δώσει του “όλα τελειώνουν στις 31/01” και πάμε τώρα σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης, για όσους έχουν μείνει» τονίζει ο κ. Καμηλάκης.

«Δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα»

Ερωτηθείς αν ισχύει η πληροφορία για εκβιαστικές διαρροές προς τους εργαζόμενους ότι αν δεν υπογράψουν θα χάσουν το 50% της αποζημίωσής τους, ο κ. Καμηλάκης επισημαίνει τα εξής:

«Εγώ μιλώ με βάση την επίσημη θέση της εταιρείας και την επίσημη στάση της. Τι είναι εκβιασμός; Ότι η εταιρεία έδωσε μια και μοναδική επιλογή στον εργαζόμενο, να εξαγοράσει δηλαδή τη συναίνεσή του στην απόλυση. Του δίνει μια πρόταση εθελούσιας αποχώρησης, η οποία ουσιαστικά είναι η εξαγορά των εργατικών του δικαιωμάτων. Δεν είχαν επιλογή δηλαδή για διαθεσιμότητα ή ό,τι άλλο προβλέπει ο νόμος και τα έχουμε δει άπειρες φορές σε άλλες επιχειρήσεις, και σε άλλα ξενοδοχεία, ακόμα και στο ίδιο ξενοδοχείο το 2001. Με αυτόν τον τρόπο θα παρέμεναν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς και θα επανέρχονταν στην εργασία τους με τη νέα μορφή του ξενοδοχείου. Αυτή η επιλογή δεν δόθηκε. Γι’ αυτό είναι καθαρός εκβιασμός. Έναν άνθρωπο που είναι 55 ή και 45, με δυο παιδιά στην πλάτη, και καλείται τώρα να βγει σε μια εργασιακή ζούγκλα, καταλαβαίνετε ότι η αποζημίωση θα τον βγάλει ένα χρόνο. Και μετά; Εκεί υπόκειται ο εκβιασμός. Αυτό που λέτε το ακούω, και το ξέρω, αλλά δεν έχει γίνει επίσημα από την εταιρεία. Γνωρίζετε όμως πως λειτουργούν αυτά σε τέτοιου μεγέθους ομίλους. Υπάρχει μηχανισμός που διακινεί αυτά τα σενάρια με στόχο την τρομοκρατία. Όμως δεν μπορώ να πω επίσημα ότι υπήρχε στα πλαίσια της συζήτησης που κάναμε με την εταιρεία κάτι τέτοιο. Δεν υπήρχε. Να είμαστε ακριβείς και προσεκτικοί»

Ο Μανώλης Καμηλάκης, καταλήγοντας, αναφέρει ότι παρά τη φαινομενικά αισιόδοξη εξέλιξη «η εταιρεία δεν δεσμεύεται ακόμα για τίποτα. Όμως άφησε ανοιχτό ένα παράθυρο, στο βάθος χρόνου, στα πλαίσια αυτής της διαθεσιμότητας της τρίμηνης να το ξανασυζητήσουμε και να δούμε τις προτάσεις και τις λύσεις που μπορεί να βρεθούν. Έχει ανοίξει αυτή η συζήτηση. Από την άλλη μεριά εμείς δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε».