Tagged έρωτας

Έχω καιρό να γράψω. Ίσως γιατί έχω και καιρό να νιώσω. Τόσο αδιάφορα συναισθήματα ασπάζομαι αυτές τις καλοκαιρινές μέρες. Τόσα άχρωμα, άγευστα, άοσμα που σκέφτομαι πως μάλλον ζω σε ενυδρείο. Σαν ψάρι που κάθε λ...

Το πέρασμά μας από τον πλανήτη Γη είναι πολύ σύντομο και οι ευκαιρίες έρχονται μόνο μια φορά. Μια ευκαιρία για να ζήσεις καλά, μία για να πεθάνεις αξιοπρεπώς, μία για να φτάσεις στο ύψιστο επίπεδο αυτού που λέμ...

Τα λόγια είναι σαν την ανεμόσκαλα. Πόσο να στηριχτείς; Πόσο ψηλά να φτάσεις; Θα ‘χεις απώλειες, αναμονές, χασούρες. Φτιαγμένοι από πηλό όλοι. Χωμάτινοι και σπάμε. Τα γκρεμοτσακίσματα στο τσεπάκι μας. Να άλλαζε ...

Ορκισμένη εχθρός του Βαλεντίνου. Βλέπεις, δεν τα είχα και ποτέ καλά με τους Αγίους. Δεν τα πήγα ποτέ καλά και με τα κομμένα τριαντάφυλλα, τα ραβασάκια, τα σοκολατάκια καρδούλες και όλα τα κόκκινα, φανταχτερά πε...

Πάντα μου άρεσε με κόκκινα μαλλιά. Ταίριαζαν με το πάθος της. Έκαναν κοντράστ με τη μελαγχολία των ματιών της. Πόσο αγάπησα τα μελαγχολικά μάτια! Κι ας χαμογελούσε το πρόσωπο. Τα μάτια είναι αυτόνομα. Εκεί να κ...

Είναι κάποιες μέρες άγριες. Κάποιες νύχτες περισσότερο. Βρίσκεσαι στο μηδέν. Με μουδιασμένα μάτια παρακολουθείς. Με ανοιχτά, ορθάνοιχτα αυτιά ακούς λέξεις. Οι λέξεις πονάνε. Οι άνθρωποι σε πονάνε περισσότερο. Ο...

Σαν ιστορία βγαλμένη από παραμύθι μου ακουγόταν. Δεν επέμενα όμως ποτέ με ερωτήσεις. Απλά καθόμουν εκεί και άκουγα. Ιστορίες ενός έρωτα. Για κάποιους μια κοινή ιστορία. Για εκείνη όμως μοναδική. Μου άρεσε πάντα...

Παλιά συνήθεια. Σχεδόν παράδοση. Κάθε Κυριακή απόγευμα ανοίγω τα τεφτέρια και κάνω τους «μπακαλίστικους» υπολογισμούς μου. «Παραπονιάρα», έλεγε ο μπάρμπα  Γιάννης, «να μετράς τι έδωσες και όχι τι πήρες. Στο δόσ...