Γιορτινός Μονόλογος
Οι σκέψεις μου δεν έχουν αιτία. Γίνονται λέξεις κι ύστερα χάνονται σαν ήχοι μακρινοί και απροσπέλαστοι. Κανείς δεν ακούει!
Έχεις δει τη θάλασσα να απλώνεται και να μην τελειώνει πουθενά; Έχεις δει το χρώμα π...
Αγάπα έτσι κι εσύ αν τολμάς
Είναι κάποιες μέρες άγριες. Κάποιες νύχτες περισσότερο. Βρίσκεσαι στο μηδέν. Με μουδιασμένα μάτια παρακολουθείς. Με ανοιχτά, ορθάνοιχτα αυτιά ακούς λέξεις. Οι λέξεις πονάνε. Οι άνθρωποι σε πονάνε περισσότερο. Ο...
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Η λατρεία που έγινε συνήθεια
Τον έχω ακούσει στο Βράχων, στο Πέτρας, στην Τεχνόπολη, στο Βεάκειο, στη Μαλακάσα, στην Ικαρία και ΟΧΙ με βερμούδα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και στο Βερολίνο!
Ακούγοντας το «Σιμούν»
Δεν ξέρω αν το «λατ...
“Αγαπητέ Θεέ”: Η ζωή είναι δάνειο
Τέσσερις νέοι άνθρωποι, τρεις απόφοιτοι του Θεάτρου Τέχνης και ένας μουσικός -όλοι φίλοι- αποφάσισαν να ανεβάσουν φέτος στο Θέατρο Ειλισσός το "Αγαπητέ Θεέ" του Ερίκ Εμάνουελ Σμιτ. Ο Ηλίας, η Στυλιάνα, η Καλλιό...
Εξοικείωση με τον θάνατο
Ο Μάρκο γέλασε δυνατά. Ο θάνατος δεν τον στεναχωρούσε πια. Είχε γίνει ένα με το σώμα του. Τον είχε βιώσει στον ίδιο, στους συντρόφους του. Του ήταν κάτι οικείο.
«Δεν είμαι εξοικειωμένη με τον θάνατο» είπε η ...
Η αγάπη δεν χωράει σε ταμπέλες
Δυο σκελετοί χορεύουν στην οθόνη που είναι στημένη στην μέση του δρόμου. Ύστερα αγκαλιάζονται ή φιλιούνται και έπειτα βγαίνουν μπροστά από την οθόνη και αποκαλύπτουν στο κοινό που παρακολουθεί το ποιοι πραγματι...
Τα πιο ευτυχισμένα απογεύματα της ζωής μου
Να με πηγαίνεις βόλτα και να μου αγοράζεις πατατάκια από το περίπτερο. Εκείνα με τη γεύση σκόρδο, τα μεγάλα. Και να βάζεις δύο στο στόμα σου και να κάνεις την πάπια. Και να γελάω.
Και να μη μπορώ να ξεχωρίσω...
«Δεν είναι τίποτα, ένα σημάδι…»
Για κάθε άνθρωπο που κουβαλάει μια ιστορία. Για κάθε σημάδι πάνω σε ένα βασανισμένο κορμί.
«Αυτό το σημάδι το ‘χω από τότε που έπεσα με το ποδήλατο» συνήθιζε να λέει η Γκρέις, «θα το κουβαλάω μια ζωή».
«Π...
Βιογραφικό σημείωμα
Επιτρέψτε μου να σας ξανασυστηθώ...
ονομάζομαι Λίνα Φούντογλου, 25 ετών. Ό,τι έχω καταφέρει σε αυτά τα χρόνια, οι χαρούμενες στιγμές και οι υγιείς σχέσεις που έχω με τους γύρω μου οφείλονται στους δύο ανθρώπου...
Ένα κλικ για την ματαίωση ή την ευτυχία
Με κοιτάζει το άσπρο χαρτί και το μολύβι που κατρακυλά αργά από το αεράκι, έτοιμο να πέσει με δύναμη στο πάτωμα. Ψάχνει λόγω να το πιάσω σφιχτά στα χέρια μου, να ακονίσω την μύτη του και εκείνο να γλιστρήσει στ...
Γονείς όπως τα ζώα
Λένε ότι τα ζώα δεν είναι σε θέση να αγαπούν σε τέτοιο βαθμό όπως οι άνθρωποι. Το "προνόμιο" αυτό όμως, φαίνεται ότι δεν αποτελεί αποκλειστικότητα του ανθρώπου, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που εκπρόσωποι του ...
Οι ζωές των άλλων
Ελλείψει φαντασίας να πρωταγωνιστήσει τη ζωή της όπως εκείνη ήθελε, έψαχνε μανιωδώς για σκηνοθέτη. Μια νουβέλα του Προυστ, μία σκοτεινή εξομολόγηση του Ντοστογιέφσκι, ένα απαγορευμένο πάθος στον Ουγκώ, μια πολυτάραχη ερωτική ζωή στον Κούντερα, ένα βαθύ ερωτικό ταξίδι στο Μπαρρίκο, ένα απρόσμενο τέλος στο Μουρακάμι και στο Μπάρνς.
Όλες οι ζωές περνούσαν μπροστά στα μάτια της.