Το αμαρτωλό τρίγωνο…

Στην Ελλάς του 2000 (που λέει και το άσμα...) υπάρχουν επιχειρήσεις που τυγχάνουν ιδιαίτερα προνομιακής μεταχείρισης τόσο από τις τράπεζες όσο και από τα μεγάλα κέντρα (παρα)πληροφόρησης. Η επιχείρηση αυτή είναι ο δικομματισμός, και πιο συγκεκριμένα τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα εξουσίας (Πασοκ- Νδ Α.Ε.).

Νεανική Ανεργία

Ένα φαινόμενο τόσο στεγνό που μπορεί να αφυδατώσει ολόκληρες κοινωνίες. Λιγότεροι από ένας στους δύο νέους εργάζονται. Κάτι περισσότερο από τους μισούς νέους βρίσκονται σε μία διασταύρωσή με βορρά γκρεμό, νότο ρέμα, δύση και ανατολή μετανάστευση και απραξία. Ποια πυξίδα θα προσανατολίσει τους νέους να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι;

Η Θεία από το Σικάγο

Λίγα χρόνια μετά, βέβαια, μείναμε όλοι στο ένα χέρι με το πλούσιο βιογραφικό μας και στο άλλο με την κάρτα ανεργίας του ΟΑΕΔ, εξίσου πλούσια σε χρόνια. Οι πόρτες δεν άνοιξαν ποτέ και ο καθένας έψαξε μια χαραμάδα-μια θεία ή έναν θείο για να βολέψει την πάρτη του.

H “Καλλιτέχνιδα”

Όχι, όμως, δε με νοιάζει που δε δίνω αυτόγραφα στο δρόμο και ότι δεν έχω λεφτά να πάω μέχρι το Λονδίνο για ψώνια. Με νοιάζει που έχω παγιδευτεί στον αποτυχημένο εαυτό μου. Δε μου δίνουν πια καμία παραπληγική- κωφάλαλη, καμία διευθύντρια πολυεθνικής για να ονειρευτώ, να ξεφύγω από αυτό που είμαι. Τόσοι ρόλοι, τόσες διαφορετικές ζωές, είναι σα να ξεγελάς την πραγματικότητα…

Άνεργοι… σωθήκατε!

Γιατί δεν είστε μόνοι πια. O Πέτρος Δούκας είναι εδώ... Εμφανίστηκε σαν μάννα εξ ουρανού εκεί που είχαμε απελπιστεί... και επιτέλους έδωσε την πολυπόθητη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και της κρίσης μαζί.

“Σιμπίλ, έλα στην Ελλάδα φέτος”

Η φίλη μου η Σιμπίλ ανήκει στους εκατομμύρια πιθανούς επισκέπτες της Ελλάδας για το φετινό καλοκαίρι. Αν δεν έμπαινε στον κόπο να με ρωτήσει, η εικόνα που θα είχε για τη χώρα μας θα ήταν αυτή που προβάλλουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης- η οποία δεν είναι πολύ κολακευτική.

Όταν η κρίση ξεπερνάει τα σύνορα

Η ανεργία αγγίζει το ποσοστό του 60 % ανάμεσα στους 25.000 κατοίκους,οι οποίοι επιβιώνουν χάρη στα επιδόματα ενώ οι ουρές στα συσσίτια και στα κοινωνικές υπηρεσίες φαντάζουν ατελείωτες. Το Πέραμα όμως, δεν κατέχει το μονοπώλιο της εξαθλίωσης...

Φουσκωμένες τσέπες, ελλιπείς εξηγήσεις…

Ο σκοπός του κειμένου είναι να εκφράσω το ακόλουθο τρίπτυχο συναισθημάτων, το οποίο αναλύεται σε δυσαρέσκεια, απορία και οργή για την μοναδική ανοδική τάση που παρατηρείται στα εισοδήματα μίας χώρας που ταλαιπωρείται, χωρίς από ότι φαίνεται να υπάρχει το ελάχιστο συνειδησιακό πρόβλημα για το φούσκωμα μερικών αριθμημένων (300) λογαριασμών