Όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα, του Ανδρέα Εμπειρίκου

Οκτάνα, φίλοι μου, θα πη μεταίχμιον της Γης και του Ουρανού, όπου το ένα στο άλλο επεκτεινόμενο ένα τα δύο κάνει. Οκτάνα θα πη πυρ, κίνησις, ενέργεια, λόγος σπέρμα. Οκτάνα θα πη έρως ελεύθερος με όλας τας...

Αφρός, του Ανδρέα Εμπειρίκου

Είναι οι πόθοι μιναρέδες στυλωμένοι Λάμψεις του μουεζίνη στην κορφή τους Φωτοβολίδες των κραυγών της οικουμένης Πυγολαμπίδες σε συρτάρια κορασίδων Που κατοικούν σε ακρογιαλιές μέσα σ' επαύλεις Και τρέχουν ...

Όσο μπορείς

Σαφώς κι οι άνθρωποι είναι η ίδια η ιστορία και ο πολιτισμός μιας χώρας αλλά μην απατάσαι, αυτή τη στιγμή διανύουμε αποστάσεις διαρκώς, κάνουμε 2 χιλιόμετρα και γυρνάμε ξανά πίσω, πηγαινοερχόμαστε λες και κάνουμε κούρσες που θα 'ταν για κοινό ενός θεατή αλλά τους πληρώνουμε για να μας δούνε, συνεχώς κολλημένοι στις ίδιες κινήσεις, στις ίδιες υποτυπώδεις τακτικές, να μοιράζουμε κουπόνια ψεύτικα που υπερεκτιμώνται στο τέλος ενώ οι ηθοποιοί πληρώνουν εισιτήριο.