Έφυγε από κοντά μας ο Φρέντυ Κάραμποττ

Με μεγάλη μας θλίψη πληροφορηθήκαμε σήμερα, Σάββατο 15 Οκτωβρίου του 2011, το θάνατο του Φρέντυ Κάραμποττ.

Ο Frederick Vincent Carabott γεννήθηκε to 1924. Ήταν μόλις 17 ετών όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Ο πατέρας του ήταν ανώτερος υπάλληλος της τηλεπικοινωνιακής εταιρείας Cable & Wireless, εγκαταστημένος στην Αθήνα. Μετά την κατάληψη της χώρας συνελήφθησαν από τους Γερμανούς, εστάλησαν αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια, αυτός μαζί με τον πατέρα του, ως Βρετανοί υπήκοοι, μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο Βρετανών αιχμαλώτων στη Θεσσαλονίκη. Τον Σεπτέμβριο του 1941 πατέρας και γιος επιστρέφουν ελεύθεροι στην Αθήνα. Ο Φ. Κάραμποττ όμως, δε σκοπεύει να “καθίσει ήσυχος”. Αρχές του 1942 εντάσσεται σε μια αντιστασιακή οργάνωση, τμήμα της γνωστής ομάδας «Βρετανική προκεχωρημένη δύναμις 133 (Force 133)». Το Φεβρουάριο του 1943 συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο. Πριν εγκλεισθεί στις φυλακές Αβέρωφ, υποβάλλεται σε ανακρίσεις και ξυλοδαρμούς. Το Πάσχα του 1943 μεταφέρεται σιδηροδρομικώς σε στρατιωτική φυλακή στη Βιέννη και αργότερα σε στρατόπεδα αιχμαλώτων στη Γερμανία και στη Γαλλία.
Μετά τον πόλεμο πηγαίνει αρχικά στην Αγγλία όπου σπουδάζει στο Chelsea School of Art και στο St Martin’s School of Arts and Crafts. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1957 και γίνεται καλλιτεχνικός σύμβουλος στην εταιρεία γραφικών τεχνών “Ασπιώτη-ΕΛΚΑ” και το περιοδικό “Εικόνες”. Το 1962 μαζί με το ζεύγος Μιχάλη και Αγνής Κατζουράκη ιδρύουν το “Κ+Κ -Διαφημιστικόν Κέντρον Αθηνών”, ένα γραφείο-σταθμό στην ιστορία της ελληνικής γραφιστικής. Τον Ιούνιο του 1963, χάριν στο δικό τους σχεδιασμό, ο ΕΟΤ κερδίζει το Α’ διεθνές βραβείο Τουριστικής Προβολής από τη Διεθνή Ένωση Διαφημίσεως στη Στοκχόλμη και το 1964 το “Κ+Κ” κερδίζει το βραβείο RIZZOLI στο Μιλάνο, για την καλύτερη διαφήμιση της χρονιάς. Την 1η Ιανουαρίου 1965 απονέμεται στους Κατζουράκη και Κάραμποττ από την ελληνική πολιτεία ο χρυσός σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος για τη συμβολή τους στο ελληνικό design και το 1968 οι δύο τους εκλέγονται μέλη της AGI. Το 2005 στο τρίο απενεμήθη το πρώτο “ΕΒΓΕ Συνολικής Προσφοράς”.

Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Ακράτα, απ’ όπου και συνέχιζε να δημιουργεί. Έφυγε από την πολύβουη πόλη, ποτέ όμως δεν έπαψε να είναι δραστήριος, να έχει γνώμη και να τολμά να την εκφράζει, χωρίς να επιδιώκει να γίνεται αρεστός. Σε συνέντευξή του στην Καθημερινή το Μάιο του 2009 δήλωνε «Τα επεισόδια του Δεκεμβρίου με επηρέασαν πολύ. Ξέρω ότι κάποιοι επαίνεσαν τους νεαρούς ταραξίες για τις βιτρίνες και το κάψιμο της πόλης. Θα διαφωνήσω. Όταν ήμουν στην ηλικία τους, επί Κατοχής, είχαμε το σθένος να αντισταθούμε στους Ναζί που ήθελαν να πάρουν εργάτες δια της βίας στη Γερμανία. Αμούστακα παιδιά βγήκαμε στην Ακαδημίας και πετάγαμε νεράντζια και πορτοκάλια ενώ είχαμε απέναντί μας μυδραλιοβόλα, όχι αδρανή αστυνομία. Είμαι ένας άνθρωπος που έζησε τη βία στο πετσί του, όμως νιώθω ότι μας λείπει ένας πόλεμός και όλοι εκτονώνονται με όποιο άθλιο τρόπο βρουν, από το ξύλο στο γήπεδο μέχρι τα επεισόδια και τους βανδαλισμούς…».
Ακόμα και για το δικό του έργο (και τα αποτελέσματά του) φύλαξε μια γερή δόση αυτοκριτικής: «Έχω τύψεις πρέπει να το ομολογήσω. Ξέρω ότι οι δελεαστικές μας αφίσες του ΕΟΤ, είχαν μεν απήχηση αλλά συνεισέφεραν και στην καταστροφή του υπέροχου τοπίου του Αιγαίου. Τώρα όταν πηγαίνω διακοπές, απλώς έχω επιλεκτική όραση. Βλέπω μόνο αυτά που με ανακουφίζουν. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ορισμένες στιγμές…».
Όσο για το επάγγελμά του, δήλωνε «Η έκφραση γραφίστας δεν μου αρέσει καθόλου. Μου φέρνει στο μυαλό τη λέξη κιθαρίστας, μασίστας ή ακόμα χειρότερα φασίστας. Δυστυχώς δεν υπάρχει όρος στη γλώσσα μας που να αποδίδει το νόημα και να είναι εύηχος».

Η κηδεία του Φρέντυ Κάραμποττ θα γίνει τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου στις 3:00μμ στο Ναό του Αγίου Παύλου, Κοκκινάκη 4 & Τατοϊου κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού στην Κηφισιά.