Στο μάθημα του τέταρτου έτους του τμήματος ΕΜΜΕ, υπάρχει η δυνατότητα επιλογής ενός μαθήματος που λέγεται Διεθνή Ειδησεογραφικά Πρακτορεία. Σε αυτό το μάθημα ο σπουδαστής έχει την ευκαιρία να μάθει τους τρόπους ιεράρχησης μίας είδησης από τη σκοπιά φυσικά του εκάστοτε καθηγητή. Αυτό το οποίο όμως μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση κατά τη διάρκεια της δικής μου θητείας και μετά θλίψης διαπιστώνω και τώρα σε πρακτικό πλέον επίπεδο, είναι ότι η εμπορευματοποίηση έχει κατορθώσει να εισχωρήσει σε πεδία μέχρι πρότινος απαραβίαστα, ή τουλάχιστον όχι στον βαθμό που βλέπουμε τώρα.
Πλέον ακόμα και οι νεκροί αποτελούν είδος προς πώληση και ανεξαρτήτως της προέλευσης τους εκτιμούνται ως εμπορικά ή μη προϊόντα. Για παράδειγμα είχε αναφέρει ο καθηγητής πως αν ο αριθμός των νεκρών είναι μικρός και αποτελείται για παράδειγμα από Ιρακινούς δεν μπορεί να σταθεί ως πρώτο θέμα, διότι δεν απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη.
Ο συγκεκριμένος κύριος λοιπόν, αποφάσισε για κάποιο λόγο πως οι Έλληνες αποτελούν μία φυλή χοντρόπετσων, που θα πρέπει να μην προβληματίζεται για το θάνατο άλλων ανθρώπων πλην της δικής τους ράτσας… Προφανώς αποφάσεις που οδηγούν στην χειροτέρευση του δικού του βιοτικού επιπέδου τον αφορούν άμεσα, αλλά ο θάνατος, πόσω μάλλον λόγω συγκεκριμένων πολιτικών, αποτελεί μείζον θέμα και χρήζει άμεσης αντίδρασης. Άλλωστε είτε είσαι Έλληνας νεκρός, είτε Ιάπωνας έχει ακριβώς την ίδια αξία.
Το ακόμα όμως πιο λυπηρό της υπόθεσης είναι ότι αυτή η κατάσταση παρατηρείται όχι μόνο σε επίπεδο μαθητείας και διαπαιδαγώγησης, αλλά και στην πράξη. Δηλαδή ήδη οι Έλληνες δημοσιογράφοι γαλουχούνται σε ένα πρότυπο συγκεκριμένο, με ξεκάθαρους οικονομικής φύσεως προσανατολισμούς ενδεχομένως μπολιασμένους με μία ιδεολογική κουλτούρα σκληρής αστικής νοοτροπίας.
Πρόσφατα σε επεισόδια που έλαβαν χώρα στο Ηράκλειο Κρήτης, δολοφονήθηκε ένας 21άχρονος κατά τη διάρκεια συμπλοκών μεταξύ οπαδών του ΟΦΗ, του Παναθηναϊκού και του Ηροδότου. Με άλλα λόγια για ακόμα μία φορά και δυστυχώς με τον χειρότερο δυνατό τρόπο αποδείχτηκε ότι ο χουλιγκανισμός όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά εξακολουθεί να υφίσταται και να ανθεί.
Παρόλα αυτά και παρά τη σημασία του συγκεκριμένους γεγονότος η πλειονότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης αρκέστηκε σε περιορισμένη πληροφόρηση και “έθαψε” κοινώς το θέμα τοποθετώντας το στην καλύτερη στην λίστα με τις κυριότερες ειδήσεις.
Δεν ήταν όμως πρώτο θέμα και το κυριότερο είναι δεν συγκαταλέγεται ούτε στις προτεραιότητες της κυβέρνησης και μεγάλου μέρους των πολιτικών. Δυστυχώς ούτε ο κόσμος όπως και για τα περισσότερα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία έχει αντιληφθεί τη σημασία του να αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη παθογένεια. Μία παθογένεια που έχει συγκεκριμένες αιτίες και δυστυχώς απρόβλεπτα αποτελέσματα…
(8/9/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.