Όταν μιλάμε για τη Βραζιλία και ειδικά για το Rio de Janeiro, στο μυαλό μας έρχονται πάντα στερεοτυπικές εικόνες από καλλίγραμμες Βραζιλιάνες πάνω σε άρματα Καρναβαλιού ή στις κοσμοπολίτικες παραλίες της Copacabana ή της Ipanema. Είναι, όμως, όλες οι Βραζιλιάνες και οι Βραζιλιάνοι μοντέλα; Ή είναι η εξωτερική εμφάνιση αυτό που ορίζει την καθημερινότητα των Βραζιλιάνων, έτσι όπως την αναπαράγουν τα ΜΜΕ;

Η αλήθεια της Βραζιλίας δεν βρίσκεται ούτε μόνο στο φαντασμαγορικό καρναβάλι ούτε μόνο στις πολυσύχναστες και τουριστικές παραλίες του Rio. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο Ramos, σε μια γειτονιά γεμάτη φαβέλες, υπάρχει μια διαφορετική πραγματικότητα μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας. Εκεί η Πισίνα του Ramos (Piscinão de Ramos) υποδέχεται χιλιάδες Βραζιλιάνους για να κάνουν το μπάνιο τους σε μια τεχνητή πισίνα με θαλασσινό νερό.

ramos8

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τεχνητή αυτή «παραλία» αποτελεί μια όαση ανάμεσα στις 15 φαβέλες, όπου συμμορίες και drug-dealers επιβάλλουν τον δικό τους νόμο στις γειτονιές αυτές, σπέρνοντας το φόβο. Η «Copacabana των φτωχών» μπορεί να μαζέψει ακόμη και 60 χιλιάδες κόσμο μέσα σε ένα σαββατοκύριακο. Άνθρωποι που ζουν στις φαβέλες συρρέουν στην τοπική τεχνητή παραλία που δημιουργήθηκε το 2001 από την τοπική κυβέρνηση του Rio για να ξεκλέψουν λίγες ώρες ξεγνοιασιάς.

ramos4

Οι γυναίκες και οι άντρες που πηγαίνουν να κάνουν το μπάνιο τους στην Πισίνα του Ramos σίγουρα απέχουν από την τέλεια και «πλαστική» εικόνα των Βραζιλιάνων που μεταδίδεται ανά τον κόσμο από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Καρναβαλιού, αλλά εκεί βρίσκεται ένα μέρος της πραγματικής εικόνας της Βραζιλίας.

ramos2

 

ramos1

Άνθρωποι απλοί, χωρίς ακριβά ρούχα, αλλά με πολύχρωμα μαγιό και χωρίς εμμονή με την εξωτερική τους εμφάνιση, συνωστίζονται στην τεχνητή παραλία που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους στις φαβέλες, όπου η βία και η φτώχεια κυριαρχεί.

ramos3

ramos7

 

Ο Βραζιλιάνος φωτογράφος Julio Bittencourt απαθανατίζει την αθέατη αυτή πλευρά του Rio, όπου οι κάτοικοι των φαβέλων απολαμβάνουν το μπάνιο τους, ξεφεύγοντας για λίγο από την σκληρή πραγματικότητα στην οποία ζουν.

ramos6

ramos5

Βλέποντας όμως αυτές τις φωτογραφίες, ένα ερώτημα γεννιέται: είναι ένα είδος κοινωνικής υπηρεσίας προς τους φτωχούς κατοίκους των φαβέλων ή ένα είδος κοινωνικού διαχωρισμού και αποκλεισμού αυτών, από τη βιτρίνα που θέλουν να «μοστράρουν» οι τοπικές αρχές;

 

Περισσότερα για τον Julio Bittencourt στην προσωπική του σελίδα.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε όμως σε δύο πόλεις, σε πολύ μικρή ηλικία στη Λαμία-και τα καλοκαίρια στο χωριό-και ύστερα μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Όταν τέλειωσε το σχολείο και δήλωνε τη σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, έβλεπε όπως τα περισσότερα παιδιά πιο ρομαντικά την ιδέα της δημοσιογραφίας. Αργότερα, δουλεύοντας, συνειδητοποίησε ότι η δουλειά είναι πάντα δουλειά και για ένα τόνο διαφέρει από τη δουλεία. Πέρασε από διάφορα διαδικτυακά μέσα μέχρι να καταλήξει να την κερδίσει η διεθνής επικαιρότητα και το ραδιόφωνο. Στην ομάδα του 3point όμως και την αυτοδιαχείριση βρήκε αυτό που έλειπε από την δημοσιογραφική της καθημερινότητα, το πάθος για κάτι συλλογικό, γράφοντας ελεύθερα χωρίς αφεντικά πάνω από το κεφάλι της για όσα αλλού δεν θα μπορούσε να εκφράσει.

Related Posts