Κάθε τι αφορά τα όσα τραγικά καθιερωμένα συμβαίνουν τα καλοκαίρια ανά την Ελλάδα σε σχέση με τις πυρκαγιές, (θα έπρεπε) να έχουν διακριτή θέση στην ιεράρχησή τους ως είδηση. Ως προς τη σημασία του, κάθε τι θα έπρεπε να αξιολογείται ανάλογα, είτε μιλάμε για τα ΜΜΕ και τον τρόπο που παρουσιάζουν την είδηση, είτε για τις παρέες που συζητούν για όσα συμβαίνουν, είτε για τον μέσο χρήστη του Twitter που καταπιάνεται με το θέμα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, ανάλογα με τις πεποιθήσεις του.
Στιγμές έντασης και παθών, σαν αυτή, που άνθρωποι απανθρακώνονται, περιουσίες χάνονται, το περιβάλλον καταστρέφεται, προσφέρονται προς «επαγγελματίες» μοιρολόγους, πολιτικά πιόνια, κάφρους και μαρκουτσοφόρους να δώσουν το δικό τους σόου.
Κείμενα που θα οδύρεται για τις θλιβερές πυρκαγιές θα γραφτεί παντού.
Εδώ θα επιχειρηθεί σύντομα και συμπυκνωμένα η παρουσίαση όλων των σημείων που τραβούν πάνω τους τον προβολέα, την ώρα που η Αττική καίγεται, στην πρώτη –και δυστυχώς μάλλον όχι τελευταία- πυρκαγιά του καλοκαιριού. Σε ένα ακόμα δράμα που βρίσκει άπαντες απροετοίμαστους, την επικοινωνία σε ρόλο σημαίνοντα και τα λόγια να στερεύουν μπροστά στο δράμα.
- Για μια ακόμη φορά, ένα κράτος, μια πολιτεία, μια χώρα, ένας λαός,, βρίσκεται στο ίδιο έργο θεατής. Η καταστροφή δεν μπορεί να εκτιμηθεί και η καταγραφή 50 νεκρών μέχρι το πρωί της Τρίτης δεν αφήνουν περιθώρια για ψύχραιμες διατυπώσεις. Παιδιά, μεγάλοι και μικροί, άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της φωτιάς, εν έτη 2018, σε μια υπενθύμιση πως η πρόοδος και η ανάπτυξη είναι έννοιες τόσο βάναυσα χρησιμοποιημένες.
- Κάθε χρόνο το ίδιο έργο, είτε πρόκειται για φωτιά, είτε για πλημμύρα, είτε για σεισμό και οτιδήποτε φυσικό. Καμία πρόβλεψη, κανένα σχέδιο, όλα να επαφίενται στις θυσίες γενναίων, στις υπερβάσεις των λίγων, στο φιλότιμο και στη «μαγκιά». Μια χώρα-ατύχημα, γεμάτη Instagram, «ψυχή», φρέντο και ούζο.
- Ποια είναι τα σημαντικά στη ζωή; Για ποιους λόγους αγχώνεσαι καθημερινά; Δεν είναι κλισέ κι ας ακούγεται έτσι. Πόσο εύκολα θα μπορούσε ο καθένας να έχει βρεθεί στη μέση ενός πύρινου κυκλώνα και να μην ξέρει από πού να διαφύγει; Ο τόνος είναι μελοδραματικός, όμως την επόμενη φορά που θα νιώσεις πιεσμένος στο γραφείο, σκέψου πως ένιωσε η μαμά με το παιδάκι που κάηκαν αγκαλιά. Ναι, ο καθένας στρεσάρεται κι ασχολείται με ό,τι έχει. Διάολε όμως, όπως δεν γίνεται να πετάμε φαί στα σκουπίδια ενώ υπάρχει κόσμος που πεινάει, έτσι πρέπει να σκέφτεται κάποιος ότι υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα από τα δικά του.
- Αν επιβεβαιωθούν απολύτως οι ισχυρισμοί περί εμπρησμού, θα είναι εγκληματικό να μην αποδοθούν ευθύνες. Καθένας που είναι δέσμιος συμφερόντων τέτοιων, που δεν του επιτρέπουν να φυλακίσει, να τιμωρήσει εμπρηστές δολοφόνους, δεν είναι άξιος να δικάζει, να νομοθετεί, να κυβερνά, πόλεις ή δήμους ή υπουργεία ή κράτη.
- Επέστρεψε, λέει, ο Αλέξης Τσίπρας από τη Βοσνία για να συντονίσει τις προσπάθειες. Όποιος δεν μειδιά με την παραπάνω διατύπωση προφανώς και χάνει την ουσία. Τι θα κάνει δηλαδή ο Τσίπρας; Με τι εμπειρία θα συντονίσει επιχειρήσεις κατάσβεσης πυρκαγιών; Ποιος το πιστεύει; Αντίστοιχα, γιατί ορισμένοι το απαιτούν και διαμαρτυρήθηκαν για την απουσία του πριν ανακοινωθεί πως θα έρθει εσπευσμένα στην Ελλάδα; Γιατί είναι ανάγκη το επικοινωνιακό επιτελείο να συμβουλεύσει για κάτι τέτοιο; Γιατί έχει τέτοια σημασία; Γιατί πάντα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τόσο πολύ οι εντυπώσεις;
- Πολιτικά παιχνίδια με αναφορές στον κρατικό μηχανισμό, στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, στην αντίδραση των αρχών. Αυτοί είναι. Είναι οι βλαχοπολιτικοί μιας νεκρής χώρα που πάντα ήξεραν να ξεφτιλίζονται, απλά μετά το 2010 έμαθαν και το Twitter.
- Ο Μπογδάνος είπε ότι με κλειστή ΕΡΤ για δυο χρόνια θα είχαν βρεθεί χρήματα για 24 καναντέρ παραπάνω. Δυστυχώς, σε κάνει να λες πως λίγες έφαγε τότε στα Εξάρχεια.
- Νεοφιλελευθερισμός είναι να αποθεώνεις τον ήρωα πυροσβέστη, που ατρόμητα πέφτει στο καθήκον και παλεύει με θεούς και δαίμονες, τη φωτιά και τον αέρα και μετά να τον αμείβεις με 700 και 800 ευρώ.
- Είναι απελπιστικό να βλέπεις ανθρώπους στα social media να έχουν τέτοια ανάγκη να δείξουν τη θλίψη τους, σαν να γράφουν στο ημερολόγιό τους. Είναι αποκαρδιωτική αυτή η ανάγκη να μετρηθεί η θλίψη του ενός δίπλα στις… θλίψεις (sic) των άλλων. Τέτοια ανασφάλεια, τέτοια υστέρηση, τέτοιο κόμπλεξ.
- Στο σχολείο είναι μάθημα τα θρησκευτικά, αλλά όχι η οδική αγωγή. Είναι λογικό μετά λοιπόν να το ρίχνεις στις προσευχές, αλλά να μην σκέφτεσαι πως δεν πρέπει να κλείνεις τη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης. Τίποτα δεν είναι μεταφυσικό, όλα εξηγούνται.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.