Επιστρέφει κατάκοπος από τη δουλειά. Αράζει στον καναπέ. Παραγγέλνει να φάει αυτό το ορμονοτραφές κοτόπουλο, αυτό το κοτόπουλο που σφαγιάζεται από εξαντλημένους μετανάστες, που φορούν πάνες ακράτειας γιατί δεν τους επιτρέπεται ούτε ένα διάλλειμα στο δεκάωρο να πάνε στην τουαλέτα.
Βγάζει τα πλαστικά δαχτυλίδια από μια εξάδα μπύρες και τα πετάει στα σκουπίδια. Σε έξι μήνες τα πλαστικά δαχτυλίδια θα βρεθούν, μαζί με τα υπόλοιπα πλαστικά της συνοικίας του, στο στομάχι μιας νεκρής φάλαινας. Κλάνει με απόλαυση καθώς συνθλίβει το δεύτερο κουτάκι μπύρας.
Αναρωτιέται αν μίλησε με τη μάνα του στο τηλέφωνο σήμερα. Κάνει ζάπινγκ. Η διαφήμιση που είδε στο μετρό, επιστρέφοντας στο σπίτι, έλεγε ότι το ριάλιτι θα αρχίσει στις εννιά. Η ώρα εννιά παρά τέταρτο. Δεν έχει νόημα να πάρει τηλέφωνο την μάνα του. Θα κοιμάται τέτοια ώρα. Διαφημίσεις. Ζάπινγκ. Πολιτικοί που τσακώνονται, ουρλιάζοντας. Ζάπινγκ. Ποδόσφαιρο. Ζάπινγκ. Μια γκόμενα με κόκκινο μαγιό και σκούφο του Άη Βασίλη διαφημίζει παιχνίδια για παιδιά κάθε ηλικίας.
Εννιά ακριβώς. Ακόμα διαφημίσεις. Πίνει το τρίτο κουτάκι μπύρας. Ρεύεται. Ρίχνει μια παναγία. Σκέφτεται πάλι την μάνα του να κοιμάται. Να της τηλεφωνήσει κι ας την ξυπνήσει. Αλλάζει γνώμη. Αλλάζει κανάλι. Ανάβει τη θέρμανση στο φουλ και βγάζει τη φόρμα του. Μένει με τις κάλτσες και το σώβρακο, αραχτός στον καναπέ. Στο ένα χέρι κουτάκι μπύρας, στο άλλο το τηλεκοντρόλ.
Εννιά και πέντε. Το σήμα της εκπομπής. Είκοσι τύποι έγκλειστοι σε ένα σπίτι με κάμερες. Οι μάγκες τρώνε καλά. Πηγαινοέρχονται οι γκόμενες από καναπέ σε καναπέ με κολάν και κολλητά μπλουζάκια, χωρίς σουτιέν. Με κατακόκκινα, μυτερά νύχια που στάζουν πόθο και χρυσόσκονη. Φαντασιώνεται το σώβρακό του να περιφέρεται στο σπίτι με τις κάμερες. Σκέφτεται την μάνα του. Αφήνει ακόμα μια παναγία, αφήνει και τη σκέψη της μάνας του που κοιμάται.
Δυο γκόμενες γελάνε με υπονοούμενο και η κάμερα κάνει κοντινό στα μπλουζάκια, στα κόκαλα του στέρνου, στις φλέβες που πάλλονται, στο απελευθερωμένο από τρίχες δέρμα. Ένας γαμάτος τύπος, τυπάρα με τα όλα του, τις κερνάει σφηνάκια βότκα. Πίνουν τρεις γύρες στα καπάκια. Στην τέταρτη γύρα, η μία γκόμενα λέει ότι δεν θέλει να πιει άλλο. Ανοίγει την τέταρτη μπύρα. Η γκόμενα που δεν ήθελε να πιει άλλο σφηνάκι, πίνει μόνη της ένα ακόμα. Ο γαμάτος τύπος, ο τυπάρας με τα όλα του, πιάνει το μπουκάλι και χύνει αλκοόλ στο στόμα της. Έξαψη στα σώβρακα. Εκείνη τρεκλίζει. Το βλέμμα της καρφωμένο στο κενό της κάμερας. Στο κενό του κάθε τηλεθεατή.
Ο γαμάτος τύπος, ο τυπάρας με τα όλα του, την μεταφέρει σε ένα κρεβάτι. Προστάζει ότι θα την φροντίσει. Με τη βία. Εκείνη αντιστέκεται. Λιποθυμά. “Φροντίζεται” χωρίς να θέλει να “φροντιστεί”. Εκείνος την βιάζει. Εκείνη υπόκειται σε βία, σε βιασμό.
Η τηλεθέαση στο κόκκινο. Κατουρημένοι άνθρωποι, ταξινομημένοι ως λαθραίοι, παραφουσκωμένα κοτόπουλα χωρίς κεφάλια, ξεκοιλιασμένες φάλαινες με πλαστικά σωθικά, παιχνίδια με καλάσνικοφ, βυζιά με γαμψά νύχια, αλκοόλ, η τελευταία μπύρα, η μάνα του ονειρεύεται την παναγία και αυτός χύνει.
Βάζει το ξυπνητήρι του στις έξι και πέφτει για ύπνο. Πώς θα την παλέψει αύριο στο γραφείο; Και τι δε θα ‘δινε να ζούσε στο σπίτι με τις κάμερες.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.