Μία νυχτερινή βόλτα στα Εξάρχεια είναι αρκετή για να πάρει το μάτι σου ορισμένους τύπους που βολτάρουν ανάμεσα στον κόσμο με μεγάλες μαύρες σακούλες σκουπιδιών και περιμένουν υπομονετικά μέχρι να τελειώσεις την μπύρα σου, ώστε να συλλέξουν άλλο ένα μπουκάλι. Είναι οι λεγόμενοι κυνηγοί μπουκαλιών. Κυνηγοί γιατί στο «κουρμπέτι» δεν είναι μόνοι τους. Είναι αρκετοί αυτοί που κοιτάζουν επίμονα τις παρέες για τις τελευταίες γουλιές, ώστε να φτάσουν πρώτοι στο άδειο μπουκάλι μπύρας.
Μιλήσαμε με έναν από αυτούς, τον Μπεν από την Ακτή Ελεφαντοστού, για την δουλειά του και την ζωή του πριν φτάσει στην Ελλάδα.
Ο Μπεν είναι 27 ετών. Παρά την κούραση μίας γεμάτης μέρας, ίδιας με την προηγούμενη και την προηγούμενη κ.ο.κ, ήταν ιδιαίτερα χαμογελαστός και δέχτηκε να μας μιλήσει εξ αρχής. «Βρίσκομαι στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια. Τον πρώτο χρόνο απλά ζούσα. Δεν είχα βρει κάποια δουλειά. Εδώ και δύο χρόνια μαζεύω μπουκάλια. Την δουλειά την έμαθα από ένα φίλο», ήταν τα πρώτα λόγια που μας είπε.
Τα ποσά που εξασφαλίζει ο Μπεν για να ζει είναι πενιχρά: «Για κάθε μπουκάλι παίρνω 10 λεπτά. Τα δίνω σε διάφορα μαγαζιά στα Εξάρχεια. Συνήθως βγάζω 2 με 3€ την μέρα. Αν είμαι πολύ τυχερός μπορεί να βγάλω και 10€. Κάνω αυτή την δουλειά κάθε μέρα όλη μέρα. Δεν υπάρχει και άλλος τρόπος επιβίωσης. Τα μπουκάλια τα βρίσκω στην Βαλτετσίου, στην πλατεία Εξαρχείων και στον λόφο του Στρέφη. Εκεί όπου θα συναντήσεις ανθρώπους να πίνουν μία μπύρα».
Η ζωή του βέβαια δεν ήταν πάντα, όπως τώρα. Κάποτε ζούσε μία φυσιολογική ζωή: «Στην πατρίδα μου ήμουν στρατιωτικός (μας δείχνει την ταυτότητά του). Τα πράγματα τότε ήταν φυσιολογικά. Τα έβγαζα πέρα όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Λόγω του πολέμου στην χώρα μου όμως αναγκάστηκα να φύγω. Ταξίδεψα σε πολλές χώρες και δεν ήταν λίγες οι φορές που αναγκαζόμουν να κρύβομαι για να μην με βρουν. Πριν την Ελλάδα βρέθηκα στην Τουρκιά για λίγες μέρες, αλλά δεν έκατσα. Βρήκα τρόπο και ήρθα εδώ».
Όσον αφορά της αντιμετώπισης που τυγχάνει από τους Έλληνες, δεν έχει κάποιο παράπονο: «Ο κόσμος μου φέρεται καλά. Δεν έχω να πω κάτι κακό. Προς το παρόν δεν είχα κάποιο θέμα ούτε με την αστυνομία, ούτε με την Χρυσή Αυγή. Γνωρίζω για αυτούς αλλά ευτυχώς δεν μου έχει τύχει κάτι δυσάρεστο».
Όταν ο Μπεν ακούει την λέξη μέλλον, γελά: «Τι να σου πω; Δεν ξέρω τι θα κάνω. Θα ήθελα να κάνω μία άλλη δουλειά. Οποιαδήποτε για να μπορώ να σταθώ περισσότερο στα πόδια μου». Η επιστροφή στην πατρίδα παραμένει πάντως ένας ανέφικτος στόχος: «Δεν μπορώ να γυρίσω στην Ακτή Ελεφαντοστού. Δυστυχώς», μας απαντά και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως η πατρίδα του και η οικογένεια που έχει αφήσει πίσω του λείπουν.
Η κουβέντα μας με τον Μπεν ολοκληρώθηκε κάπου εκεί. Του αφήσαμε τις μπύρες μας στις μεγάλες μαύρες σακούλες, αφού πρώτα επισημάναμε σε μία-δυο παρέες που πέταξαν τα σκουπίδια τους μέσα, πως βρίσκονται εκεί για άλλο σκοπό. Για τον Μπεν και τα προς το ζην του.
Αποχωρήσαμε για τα σπίτια μας με ένα «ευχαριστώ» στον κυνηγό μπουκαλιών. Ο ίδιος βέβαια θα είχε αρκετή δουλειά ακόμα μέχρι να επιστρέψει στο σπίτι του κάπου στο κέντρο της Αθήνας, όπου συγκατοικεί με άλλους 7 φίλους.
Κώστας Παπαντωνίου- Κώστας Σωτηρόπουλος
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.