Tagged Γιάννης Σκαρίμπας

Νάναι σα να μάς σπρώχνει ένας αέρας μαζί προς έναν δρόμο φιδωτό πού σβεί στά χάη, καί σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί κάποια κορδέλα του, τρελά να χαιρετάει. Και νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ω...