Αγαπητό MSN messenger,
Πάει καιρός. Πήγα να σε βρω εγκατεστημένο στον υπολογιστή μου προχθές, αλλά δεν σε βρήκα. Έτσι είπα να σου γράψω κάτι. Θυμάμαι όσα περάσαμε μαζί. Είχες τον δικό σου τρόπο να μας φέρνεις όλους μαζί. Ακόμη και να μας γνωρίζεις σε άλλους που δεν ξέραμε… μερικές φορές. Ήσουν πάντα ευγενικό και είχες τον τρόπο στο να σπας τον πάγο. Όταν με έβλεπες και περίμενα αμήχανα , με ρωτούσες «Μήπως ξεχάσατε τον κωδικό σας;». Τι ευγένεια! Τι τακτ! Έπειτα όμως, άλλαζες θέμα απότομα και άρχιζες τις προσωπικές ερωτήσεις.
-Πού πήγες μήνα του μέλιτος;
-Δεν είμαι παντρεμένος. Γιατί ενδιαφέρεσαι;
-Πώς έλεγαν το πρώτο σου κατοικίδιο;
-Ψόφο, γιατί;
-Το πατρικό όνομα της μητέρας σου;
-Είσαι από το ΣΔΟΕ; Γιατί ρωτάς;
Αν δεν σου απαντούσα ούτε αυτό, στράβωνες το πρόσωπό σου και δεν ήθελες να μιλήσουμε. Μετά από μερικά e-mails ωστόσο, τα είχαμε πάλι βρει. Είχαμε έναν ιδιαίτερο… κωδικό επικοινωνίας.
Δεν θα αρνηθώ ότι η σχέση μας ήταν σχέση εκμετάλλευσης και εξάρτησης. Σε χρησιμοποιούσα για να βρεθώ με τους φίλους μου. Δεν μπορούσα όμως να κάνω και χωρίς εσένα. Κι εσύ, εξαρτημένο, κάθε φορά με καλωσόριζες πάλι, έτοιμο να σε χρησιμοποιήσω. Για μια ακόμη φορά, αιχμάλωτο στη βούλησή μου. Ή μήπως δεν ήσουν εσύ ο αιχμάλωτος; Μήπως ήμουν εγώ; Μήπως έπασχα από σύνδρομο της Στοκχόλμης;
Η απάντηση ήρθε από μακριά. Από την ίδια τη Στοκχόλμη συγκεκριμένα. Ήταν Σάββατο πρωί, μια τυπική σουηδική ανοιξιάτικη μέρα. Χαρά Θεού, 2 βαθμοί Κελσίου.
«Καλημέρα υπναρά», άκουσα μια γνώριμη από την άλλη άκρη της ηλεκτρονικής γραμμής.
«Ξύπνα επιτέλους!».
Δώστου, ευθύς, το πρώτο nudge.
Ο θείος Βαγγέλης, μπίζνεσμαν που όλο ξεκινάει και ποτέ δεν αρχίζει. Περίεργα μυαλά γενικά, αλλά είχε και θετικά στοιχεία. Είχε MSN και ήταν ευχάριστο ξυπνητήρι. Τις περισσότερες φορές
«Με λίγη τύχη…», είπα. «Πώς είναι ο καιρός εκεί;»
«Χάρμα. Τα χιόνια άρχισαν να λιώνουν. 3 μέτρα μείον σε 2 μέρες. Το πιστεύεις; Είχαμε και άλλα καλά νέα. Θυμάσαι που έψαχνα αμάξι;»
Δεύτερο nudge. Άρχιζα να κοιτάω τριγύρω, ψάχνοντας παυσίπονα. Ήξερα πως θα τα χρειαστώ σύντομα.
-Είναι σύνηθες για εσένα.
-Είδα μια κεραία στην αυλή. Πρέπει να χτυπήσαμε φλέβα. Λες να είναι τρίπορτο;
Τρίτο nudge. Άρχισα να κοιτάω τριγύρω για το τηλέφωνο του φαρμακοποιού. Ήξερα ότι θα το χρειαστώ.
-Με λίγη τύχη.
-Ανυπομονώ. Ίσως φέρω τα κορίτσια από δίπλα να σκάψουμε. Εσύ φέρνεις κορίτσια να σκάψετε;
-Δεν είναι σύνηθες για εμένα.
-Κάθεσαι όλη μέρα στον υπολογιστή και χαζεύεις.
-Είναι σύνηθες για εμένα.
-Καλά δεν βαριέσαι ποτέ; Βγες έξω να πάρεις λίγο αέρα. Εδώ, πάνω από τους 5 βαθμούς, τα πάρκα γεμίζουν κόσμο.
-Δεν είναι σύνηθες για μένα.
-Καλά , έξω ο κόσμος κάνει βόλτες με τέτοιο καιρό. Κι εσύ τι κάνεις;
-Ανάβω το καλοριφέρ.
-Και πώς θα βρεις γυναίκα επιτέλους;
-Με λίγη τύχη.
Τέταρτο nudge. Η απόφαση να του κάνω λογαριασμό πριν φύγει ίσως δεν ήταν η καλύτερη. Όλο αυτό το κούνημα με έβαλε σε σκέψεις.
Ίσως εγώ ήμουν ο αιχμάλωτος.
Τουλάχιστον εγώ είχα υπαρξιακά ερωτήματα. Άλλοι είχαν διαφορετικής φύσης. Τυπικό παράδειγμα…
-R c, ps grafete I ipsikaminos? M ypsilon I m giota?
(απόδοση στα ελληνικά: Ρε συ, πώς γράφεται η λέξη «υψικάμινος;» )
-R anorthografe me ai to grafetai!
(Ρε ανορθόγραφε, με «αι» γράφεται το «γράφεται»)
-ROFL, dn ehi smsia. Ise hazos!! <3
( -γέλιο- Δεν έχει σημασία. Το σχόλιό σου είναι αμφίβολης ουσίας, αλλά το βρίσκω συμπαθητικό. – ένδειξη εγκάρδιας γραφής-)
-pw riiii tha moy vgalis t matia me tin orthografia s!
(Πω ριιιι [sic][σημείωση μεταφραστή: κάποιο επιφώνημα, πιθανότατο το «ρε», σε φιλικότερη εκδοχή.] Η ανατομική ακεραιότητα των οφθαλμών μου τίθεται εν αμφιβόλω, εξ αιτίας την ανικανότητάς σου να γράψεις με σωστή ορθογραφία)
-Xekola,ehw ergasia gia t sholio.
(Σε παρακαλώ, παράβλεψέ το, καθώς πρέπει να ολοκληρώσω μία εργασία για το σχολείο και κρίνω τη βοήθειά σου απαραίτητη.)
-KSekola* me KS oxi X.den tin paleueis mia. Afk brb
(ΚΣεκόλα με ΚΣ και όχι με Χ-κάποιο σχόλιο σε σχέση με την ορθότητα της ορθογραφίας σύμφωνα με το χρησιμοποιούμενο παράδειγμα γραφής. Εκτός αν υπάρχει εννοιολογική σύγχυση ανάμεσα σε δύο όρους, ένας εγκατεστημένο και τον πιθανό νεολογισμό Χεκόλα. – Η ανικανότητά σου αποτελεί ένδειξη γενικευμένης μειωμένης ικανότητας να διαχειριστείς λογικά ορθά όσα παρουσιάζονται μπροστά σου στις κοινωνικές σου αλληλεπιδράσεις. Απομακρύνομαι από το πληκτρολόγια και θα επιστρέψω σύντομα)
– P ps; :’(
(Η ομοιότητα του εννοούμενο υ «Πού πάς;» με το φώνημα «Ψ,ψ» είναι ένα εξαιρετικό δείγμα εσωτερικής πλοκής του συγκεκριμένου συνομιλητή. Η εκδήλωση της απορίας για την προσωρινή αποχώρηση του άλλου, συνοδεύεται από την άμεση αποδοχή της και την άμεση αναζήτηση παρηγοριάς στην παρέα κατοικιδίων ζώων, εξ ού και το «ψ,ψ», τυπικό κάλεσμα ανθρώπου σε γάτα. Ακολουθεί μία συμβολική έκφραση βαθειάς θλίψης.)
Είμαι σίγουρος πως η χαιρεκακία σου τρεφόταν από πολλά άλλα ανάλογα περιστατικά. Αμέτρητες γραμμές ορθογραφικών αντιγνωμιών για έναν τρόπο ορθογραφίας που είναι εξ ορισμού ανορθόγραφος.
Τα χειρότερα όλων, πάντως, έρχονταν όταν κάτι μπορούσε να ερμηνευτεί με παραπάνω από έναν τρόπους. Ερμηνεύουμε τα λόγια όπως θέλουμε πολλές φορές, όταν μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο. Πόσο περισσότερο, όταν το μόνο που μεσολαβεί μεταξύ μας είναι η γραπτή αποτύπωση του προφορικού λόγου. Μορφή γραφής που δεν έχει ούτε την αυστηρή σαφήνεια του γραπτού, ούτε τη συνοδεία των εκφράσεων του προσώπου και του σώματος που έχει ο προφορικός.
Παρεξηγήθηκα πολλές φορές. Παρεξήγησα άλλες τόσες. Μέσα στα άλλα επτά φορές παρερμηνεύτηκαν οι πολιτικές μου θέσεις ένδεκα φορές αμφισβητήθηκε το ηθικό μου status, πολλάκις αμφισβητήθηκαν οι γνώσεις μου (οκ, ζω με αυτό) , μια φορά το φύλο μου (με αυτό μάλλον όχι) και μία φορά παραλίγο να βρεθώ παντρεμένος (με αυτό σίγουρα όχι). Βέβαια, κάποιες φορές η παρερμηνεία μίλησε για εμένα και τα αποτελέσματα καλύτερα απ’ ότι περίμενα. Ήταν καλοκαίρι θυμάμαι… αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα μας!
Καλά θυμηθήκαμε τα παλιά. Καμιά φορά με ρωτάει το Skype για εσένα, ειρωνικά. Ξέρω ότι σε ενοχλεί και δεν του απαντάω ευθέως. Του λέω ότι σε προσέλαβαν για τις εσωτερικές επικοινωνίες κάποιου κυβερνητικού οργανισμού, αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα. Μπορεί το δημόσιο να μην έχει αίγλη πια, αλλά όταν λες πως δεν μπορείς να πεις περισσότερα, πάντα σε ένα μέρος πάει το μυαλό. Bond. James Bond.
Δεν θα σε κρατήσω άλλο. Έχω βιντεοκλήση στο skype Πρέπει να πάω λαϊκή.
Alt-F4,
Αλέξανδρος
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.