Ας αλλάξουμε εμείς λοιπόν, κι ας αφήσουμε τον κόσμο να μας κυνηγάει…
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.
Σε είδα από μακριά και στάθηκα να κοιτώ! Πόση ακτίνα επιρροής έχει ένας μετεωρίτης που έχει θαφτεί μέσα στη γη και αιωρείται σε κρατήρες υπόγειας σελήνης που έρπονται για το έξω μέσα. Ήταν μία αναπνοή πριν το θάνατό της και συνέχιζε να μιλά για όρκους που θα έπαιρνε σε υπ’ όψιν και αφ’ ης στιγμής γενομένης! Ήταν όπλα τα αποψινά τους κατορθώματα! Άκουσες, ζήταγαν ωοθήκες προσφερόμενων μανάδων για εξέλιξη του είδους. Άκουσες μίλαγαν στα όπλα για την επικινδυνότητα τους και η ταφή των πεσόντων είχε ήδη ξεκινήσει. Άκουσες; Βγήκαν αλαφιασμένοι ένα βράδυ να ληστέψουν μάσκες οξυγόνου για μία πορεία που δεν έγινε ποτέ, αλλά σε αυτήν σκοτώθηκε ένας πιτσιρικάς που διέρρηξε ιδιωτικό χώρο ωδείο κι άρχισε να παίζει πιάνο Σούμπερτ ή και Glass, ποιος ξέρει; Άκουσες, πέθαιναν κορίτσια από υπερβολική δόση αστεριών στο στόμα τους. Άκουσες ποτέ βήμα στρουθοκαμήλου να πατάει πάνω σε ξυρισμένα κεφάλια και να αράζει σε καπέλα μεγαλοαστών; Άκουσες ποτέ τις ψαλιδισμένες τους απόψεις στοιχισμένες σε στήλες με τη μορφή άρθρων η μία δίπλα στην άλλη, σε απόλυτη ομοιομορφία, ίδια γραμματοσειρά και ίδια περιθώρια, ίδια πράγματα για τα παράταιρα μας αλλά τα συμπεράσματα πάντα καταλήγουν σε ένα οξύμωρο γεγονός που προήλθε από αμφισβητήσεις και στόχους ερωτευμένων. Τον θρήνο τον έπιασες μόλις ήλθες και είχες το πιο γλυκό πρόσωπο που έχω δει σε άνθρωπο.
Σαν ένας ελάχιστος φόρος τιμής, σαν πρέπει προς τους πρέπει έρχεται στο ποτήρι με το νερό μου η δημοκρατία της σκέψης σου και είναι η ανάσα πνιγηρή όταν δεν την εξαργυρώνεις με τα λόγια…Μα όταν ένα πουλί δεν βλέπει θα μείνει ως πάντα άστεγο, θα έρθει και θα βελονίσει το παράθυρο σου με το ράμφος του, θα κινηθεί το φτερό του ως χέρι μέσα στη σιωπή του ανέμου και θα ‘ρθουν τότε όλα τα σμήνη των αιθέρων να κυνηγήσουν τον κακό Θεό για αυτό που πάλαι ποτέ τους περίσσευε, για αυτό που τους ενθάρρυναν να επενδύσουν, για το πλεόνασμα, για το λίγο ακόμα, για το υπερβάλλον χρηματιστήριο της ντροπής που αριθμεί νεκρούς και τώρα όχι τους λείπει αλλά η ζωή τους έγινε κόστος ευκαιρίας μηχανών και υπανθρώπων.
Αφιερωμένο στον Κ.Κ
Χαρά Φρουδαράκη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.