Παρακολουθώντας την συνέντευξη του Νίκου Μιχαλολιάκου στον Σταύρο Θεοδωράκη και τους «Πρωταγωνιστές», κατανοεί κανείς ακόμα περισσότερο τους λόγους που η Χρυσή Αυγή φώλιασε σταδιακά στη συνείδηση τόσων χιλιάδων Ελλήνων. Ο Μιχαλολιάκος, πέραν του ότι είναι πολύ διαβασμένος, αποδεικνύει ότι κατανοεί τις κοινωνικές δομές και αντιλαμβάνεται πλήρως τα σημεία των καιρών, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιεί υπέρ του.
Μπορεί κάποιοι να μην ενστερνίζονται τις μεθόδους του και να αρνούνται να ταυτιστούν με την Χρυσή Αυγή, αλλά της κλείνουν το μάτι κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία. Και όλοι αυτοί, υπάρχουν τριγύρω μας και αποτελούν εν δυνάμει ψηφοφόρους της. Είναι αυτοί που όταν το αλβανάκι της τάξης πέφτει θύμα ξυλοδαρμού, νίπτουν τας χείρας τους, ενώ αν στη θέση του βρισκόταν το παιδί τους ή το παιδί οποιουδήποτε άλλου Έλληνα γονέα θα καταλάμβαναν το σχολείο.
Είναι αυτοί που θα κάνουν πόλεμο στην κόρη τους όταν τους φέρει έναν γκόμενο από άλλη χώρα και θα ξινίσουν τα μούτρα τους όταν ο γιος τους παίζει μπάλα με σκουρόχρωμους. Οι πατέρες-προπονητές που μιλούν στα παιδιά τους για το fair play, αλλά «αν παίζεις με Αλβανούς, κλώτσα ελεύθερα». Αυτοί που κάθε φορά που ένας ξένος διαπράττει μικροκλοπές τον καταδικάζουν σε απαγχονισμό, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα όταν η συνάδερφός τους έρχεται στο γραφείο ή την εκκλησία με μώλωπες, αφού το προηγούμενο βράδυ ξυλοκοπήθηκε από τον «σύντροφό» της. Και είναι ακόμα πολλοί.
Εκείνοι που μουτζώνουν και βρίζουν χυδαία τους ομοφυλόφιλους, που λένε δεξιά και αριστερά ότι προτιμούν ο γιος τους να πεθάνει, παρά να βγει πούστης. Εκείνοι που ξενερώνουν που ο γιος τους τα έφτιαξε με μια κοπέλα που έπρεπε από τα 17 να δουλέψει για να ζήσει και δεν κατάφερε να σπουδάσει. Εκείνοι, επίσης, που το πρωί έβγαλαν από την πιστωτική τους κάρτα 20 ευρώ για την Διεθνή Αμνηστία και στο φανάρι κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο για να κάνουν τσαμπουκά στον πρεζάκια ή τον Πακιστανό.
Παράλληλα με την βία, για την οποία έκανε λόγο ο Διονύσης Σαβόπουλος και ο Πέτρος Μάρκαρης στους «Πρωταγωνιστές» της Δευτέρας, ο ρατσισμός, είτε φυλετικός, είτε κοινωνικός είτε οποιασδήποτε άλλης μορφής, είναι βαθιά ριζωμένος στην ελληνική κοινωνία. Παρακάμπτεται δύσκολα, αποβάλλεται ακόμα δυσκολότερα. Ο αμοιβαίος σεβασμός που απαιτείται για μία κοινωνία η οποία αποδέχεται την διαφορετικότητα, είναι ένα στοιχείο που λείπει από πολλές οικογένειες. Οι αρχές των προκαταλήψεων και των διακρίσεων, διαιωνίζονται έτσι σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.
Επομένως, ας μην ψάχνουμε απεγνωσμένα τους λόγους που ένα καθαρά ρατσιστικό κόμμα πήρε το 7% των ψήφων του λαού. Αρκεί να κοιτάξουμε τριγύρω μας. Ίσως και στον καθρέφτη.
Θάνος Σαρρής (δημοσιογράφος)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.