*Ιστορίες καθημερινού στρατιωτικού σουρεαλισμού από τον Βαγγέλη Γέττο. Ακολουθήστε τη σειρά των χιουμοριστικών διηγημάτων που δημοσιεύονται εβδομαδιαία στο 3point magazine.
Πριν την κατάταξη, όλα και όλοι σε προετοιμάζουν για μία απλά παράλληλη πραγματικότητα. Τα αστεία που ακούς από απολυθέντες, η αργκώ που ακόμα δεν κατανοείς, σου δίνουν απλά μία πρόγευση μίας υποκουλτούρας στην οποία αναγκαστικά θα ενταχθείς για κάποιους μήνες. Το εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτές τις ιστορίες, σπάνια θα ακούσεις αναφορές σχετικά με τα όπλα. Τα όπλα που ξαφνικά τοποθετούνται στα άμαθα χέρια μας. Το στρατιωτικό όπλο, όχι το χωριάτικο λιανοντούφεκο και τα αεροβόλο με τα οποία χτυπούσαμε σπουργίτια στο χωριό, στην αρχή προκαλούν ένα κάποιο δέος. Προσέχεις, προβλέπεις, μεριμνάς, ανησυχείς, ελέγχεις, επανελέγχεις. Ένας περίεργος αμίλητος συγγενής που μπορεί ανά πάσα στιγμή να πει κάτι που δεν πρέπει. Έχουν μια σκοτεινή, θαμπή γεύση και ζεσταίνουν σαν γκαζάκι του καφέ ένα διαρκές θαμπό άγχος.
Σταδιακά όμως, τα όπλα γίνονται στα χέρια μας παιχνίδια, ασχολία, απλά αντικείμενα, χάνοντας την αρχική τοτεμική τους διάσταση. Στην πορεία, κολλούν στις παλάμες, στον ώμο ή στο έδαφος σαν φυτά που εσύ νομίζεις ότι παρατηρείς ενώ αυτά υπήρξαν πολύ πριν από εσένα. Τελικά, το όπλο γίνεται κάτι σαν τα ρούχα σου ή το πηλίκιο. Είναι παράξενο πως από δυνητικά φονικά εργαλεία μεταμορφώνονται και αυτά σε γρανάζια μιας γραφειοκρατικής ρουτίνας. Τα όπλα μας, από μελλοντική ιστορία γίνονται βαλτωμένες διαδικασίες. Η χρησιμοποίησή τους μοιάζει με κάτι σαν μια αναμασημένη προεκλογική υπόσχεση ενός τοπικού κομματάρχη.
Και από την άλλη ο ρουχισμός. Αναζητώ την συνάφειά τους με τα όπλα μας και τα κράνη μας και δεν βρίσκω άκρη. Πρασινοκαφέ τσουβάλια που προσπαθούν να γίνουν ενδύματα∙ μανιταροειδείς ακαθόριστοι όγκοι πάνω στα κεφάλια, αρβύλες που μετά από χρήση κάποιων μηνών μοιάζουν με υπέργηρα πρόσωπα. Η Βέρμαχτ και ο αμερικάνικος στρατός στο Βιετνάμ είχαν στιλ, σε αντίθεση με μας. Η εμφάνισή τους έδειχνε ότι ήταν έτοιμοι από πριν. Οι Ναζί είχαν έναν Hugo Boss. Οι Αμερικάνοι, στις βιετναμέζικες κοιλάδες ανέδειξαν το ροκ του βρώμικου πολέμου: η Μέριλυν καρφιτσωμένη στο εσωτερικό του κράνους, το Marlboro να εξέχει από την τσέπη του στήθους, το λυμένο υποσιάγωνο λουρί του κράνους, το Μ16 κρεμασμένο σαν κιθάρα των Rolling Stones. Εμείς, το πολύ να καταφέρνουμε να ξεχωρίζουμε από κυνηγούς που γυρνούν άσφαιροι στην εστία τους.
Τα στρατιωτικά ρούχα αρχίζουν και αλλάζουν ανεπαίσθητα τις κινήσεις, τις εκφράσεις ακόμα και το σώμα σου. Ίσως να σε αλλάζουν και από την πρώτη στιγμή που τα φοράς. Αυτό το αντιλαμβάνεσαι σταδιακά. Το βήμα σου, για παράδειγμα, αρχίζει να μοιάζει πιο ταλαιπωρημένο. Η αρβύλα το κάνει πιο ακαμάτικο. Η μπότα σέρνεται εμμονικά στα χαλίκια εξαναγκάζοντας όλο το υπόλοιπο σώμα στην υιοθέτηση ενός στυλ Νεάτερνταλ. Μάλιστα, σε ιδιαίτερα προχωρημένη για τα στρατιωτικά δεδομένα ώρα, π.χ. 18.00, τα χέρια αρχίζουν και κρέμονται επάνω στον κορμό χωρίς να ακολουθούν πλέον την κίνηση των ποδιών. Θα έλεγε κανείς ότι ο συμπαθής πρωτόγονος σέρνει κουρασμένα ένα τσεκούρι και μια αρμαθιά ξύλα για το βράδυ.
Ωστόσο, όταν αυτό το ανθρωπολογικά αξιερεύνητο κρέμασμα των χεριών δεν είναι ασυναίσθητο, συνήθως βοηθάει στην απόκρυψη αναμμένου τσιγάρου κατά την υποστολή σημαίας οπότε και, κατά το κοινώς στρατιωτικώς λεγόμενον, κάθεσαι «σούζα» ή στην λαθραία εισαγωγή πλαστικού ποτηριού γεμάτου τσίπουρο μέσα στο θάλαμο. Σε όλο αυτό το αρχετυπικό σκηνικό προστίθενται και οι πρωτογονικοί αρχάνθρωποι που μιλούν με πνεύματα αόρατων προγόνων κουνώντας έξαλλα χέρια και πόδια (βλέπε hands free και μικρόφωνα αυτιού κινητής τηλεφωνίας).
Στο στρατό αντιλαμβάνεσαι γιατί οι τάσεις της βιομηχανίας της μόδας μεταλλάσσονται τόσο γρήγορα. Εδώ, στο ορατό χακί, όλα συνομιλούν με μια κυκλική αιωνιότητα. Έξω, στο αόρατο χακί, όλα μιλούν με μια φευγαλέα έστω ψευδαίσθηση του χρόνου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.