Ο παραδοσιακός μήνας των ελληνικών καλοκαιρινών διακοπών έφτασε. Πριν φύγεις για την άδεια, για το βουνό ή το νησί, μην ξεχάσεις το δεύτερο πιο σημαντικό αντικείμενο μετά το αντηλιακό σου, ένα βιβλίο.
Zino Zini
Το συνέδριο των νεκρών
Κατηγορία: Λογοτεχνία
Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις: Παναγιώτης Τσιαμούρας
Το συνέδριο των νεκρών συνιστά ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον του πολέμου, εναντίον κάθε μορφής πολέμου που η ανθρωπότητα διεξήγαγε, όπως και εναντίον κάθε είδους βίας. Αποτελεί ίσως το σημαντικότερο έργο του Τζίνο Τζίνι, ένα βιβλίο κεφαλαιώδους σημασίας στο πανόραμα τόσο της ιταλικής λογοτεχνίας όσο και της ιταλικής πολιτικής ιστορίας.
Δημοσιευμένο το 1921, την επομένη της λήξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, “Το συνέδριο των νεκρών” έγινε αμέσως δυσεύρετο, καθότι κατασχέθηκε και καταστράφηκε από τους φασίστες με ιδιαίτερη λύσσα, γιατί συνιστούσε προσβολή του επίσημου πατριωτισμού, της επίσημης ιδεολογίας και αφήγησης σχετικά με τη σφαγή του Μεγάλου Πολέμου.
Οι νεκροί των μεγάλων πολέμων της ιστορίας συγκαλούν εκτάκτως ένα συνέδριο στο επέκεινα με σκοπό να μάθουν πού οφείλονται όλες αυτές οι νέες αφίξεις και η μεγάλη αναταραχή. Γιατί αυτοί που επιθυμούν να ζήσουν πέθαναν στο άνθος της ηλικίας τους; Μπροστά στην πλημμύρα των νεκρών που προκαλούν τα σφαγεία του Μεγάλου Πολέμου, ο χώρος αρχίζει πλέον να μην επαρκεί για όλους. Αρχικώς μιλούν όσοι στάθηκαν υπεύθυνοι για τον θάνατό τους, οι δήμιοι, οι κατακτητές (ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ναπολέων, ο Αττίλας, ο Ροβεσπιέρος κ.ά ). Εν συνεχεία παίρνουν τον λόγο οι ίδιοι οι ανώνυμοι νεκροί, οι οποίοι θέτουν και το βασικό ερώτημα: Για ποιον λόγο τελικά σκοτωθήκαμε; Για ποιανού τη θέληση οδηγηθήκαμε στον θάνατο;
«Το συνέδριο των νεκρών ήταν το τελευταίο μήνυμα ενός ανθρώπου ο οποίος σε ολάκερη τη ζωή του είχε κάνει πράξη την αρετή της συγχώρεσης απέναντι στην έλλειψη κατανόησης των ανόητων, την ύβριν των μισαλλόδοξων, την επιθετικότητα των βίαιων. Είναι μάλλον το υψηλότερο έργο του Τζίνο Τζίνι και ακόμη και σήμερα -και ίσως περισσότερο σήμερα από χθες- είναι αδύνατον να το διαβάσει κάποιος δίχως να συγκινηθεί. Το έργο, που κατασχέθηκε αμέσως, καταστράφηκε και σήμερα είναι σχεδόν δυσεύρετο, προκάλεσε στον πράο συγγραφέα του πολλές διώξεις και ενοχλήσεις. Σ’ εμάς τα παιδιά ο Τζίνι ήταν γνωστός κυρίως γι’ αυτό το καταραμένο έργο, για το οποίο όλοι μιλούσαν σκανδαλισμένοι και που κανείς μας δεν είχε διαβάσει· και ιερόσυλος θα ήταν όποιος έδειχνε την αποκοτιά να το διαβάσει… Πάνω του είχε πέσει μια σιωπή στιγματισμού και αποδοκιμασίας».
Νορμπέρτο Μπόμπιο
Paco Ignacio Taibo II
Αρχάγγελοι
Κατηγορία: Λογοτεχνία
Μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου
«Είναι κάποιοι άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν καταπιεί έναν άγγελο και να ταΐζουν τα δεινά τους μ’ αυτό το μαγικό μείγμα πείσματος και ακεραιότητας. Προσωπικότητες που δεν ταλαντεύονται εν μέσω της καταιγίδας, που δεν αναπαύονται. Προσωπικότητες που οι χειρονομίες τους λειτουργούν στο πεδίο των αληθινών μηνυμάτων, στο πεδίο των συμβόλων».
Οι δώδεκα ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο Αρχάγγελοι διατρέχουν τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου των αρχών του 20ού αιώνα, εκεί όπου η επανάσταση έγραψε τη δική της ιστορία.
Από την εφήμερη εμπειρία του μεξικανικού συνδικάτου ζωγράφων που δημιούργησαν το 1922 οι Ντιέγκο Ριβέρα και Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος στις απαλλοτριώσεις των Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι και του Φρανσίσκο Ασκάσο στο ταξίδι τους στο Μεξικό. Από τον αγώνα ενάντια στην ισπανική ολιγαρχία στο Ακαπούλκο, που κόστισε δύο ζωές στον Χουάν Εσκουδέρο, στην απίστευτη επιμονή του τελευταίου μαγονίστα. Από την ταραχώδη Γερμανία του 1918-1921 στα δημοσιογραφικά χρονικά της Λαρίσα Ράισνερ για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Από τον Ραούλ Ντίας Αργουέγιες, αρχηγό του επαναστατικού κουβανέζικου στρατού που έχασε τη ζωή του για την ανεξαρτησία της Ανγκόλα, μέχρι τον Πενγκ Πάι και τον ιδιαίτερο διωγμό του κατά την κινεζική αγροτική επανάσταση.
Ο Paco Ignacio Taibo II μάς αφήνει παρακαταθήκη τις ιστορίες δώδεκα αιρετικών επαναστατών ως μνήμες αντίστασης και ήττας, που θα μας οδηγήσουν ξανά και ξανά στη συνέχιση του αγώνα, έχοντας τη βεβαιότητα αυτών που κουβαλούν έναν νέο κόσμο στις καρδιές τους.
Δημήτρης Τσεκούρας
Η Πόρτα
Μυθιστόρημα
Ο άνθρωπος της ιστορίας μας, ένας διανοούμενος -μάλλον πενηντάρης, που φέρνει κάπως στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, ζει μόνος. Και φοβάται πολύ ότι εάν τυχόν πεθάνει πριν την ώρα του -γιατί ποτέ δεν ξέρεις-, κανείς δεν θα το(ν) ανακαλύψει. Μια ωραία πρωία λοιπόν βγάζει την πόρτα του σπιτιού και πάει και την πετάει στα σκουπίδια. Γιατί; Μα για τον απλούστατο λόγο, αφενός, ότι εάν πεθάνει πριν την ώρα του, η οσμή θα γίνει πολύ γρηγορότερα αντιληπτή. Αλλά και, αφετέρου, γιατί ο άνθρωπος της ιστορίας μας είναι εξαιρετικά περίεργος για το «πόσους ακριβώς κλέφτες μπορεί να ερεθίσει» ένα σπίτι ορθάνοιχτο, ένα σπίτι without the Door.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, καμία απολύτως σημασία δεν έχει αν όλα όσα συμβαίνουν μετά είναι εντός ή εκτός πραγματικότητας. Σημασία έχει ότι έχουν μια τρομακτική σημασία…
Sherwood Anderson
Θάνατος στο δάσος κι άλλα διηγήματα
Μετάφραση-επίμετρο: Σπύρος Γιανναράς
Ο Σέργουντ Άντερσον υπήρξε μια κορυφαία μορφή της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Με το έργο του εναντιώθηκε στην ιδέα του αμερικανικού ονείρου στα σπάργανά της, καταγγέλλοντας μέσα από τους χαρακτήρες της λογοτεχνίας του τη θανατερή αποξένωση, την απελπιστική μοναξιά των ανθρώπων και τον εκφυλισμό των διαπροσωπικών σχέσεων. Επηρέασε ένα πλήθος ομότεχνών του, όπως ο Ουίλλιαμ Φώκνερ, ο Χένρυ Μίλλερ, ο Ρέυμον Κάρβερ και πολλούς άλλους.
Η συλλογή διηγημάτων Θάνατος στο δάσος συγκαταλέγεται στα καλύτερα έργα του Άντερσον και περιλαμβάνει μερικά από τα περισσότερο ανθολογημένα διηγήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας.
«Ήταν ο πατέρας της δικής μου γενιάς των Αμερικανών συγγραφέων και της παράδοσης της αμερικανικής γραφής την οποία θα συνεχίσουν οι διάδοχοί μας. Δεν αξιολογήθηκε ποτέ όπως θα έπρεπε. Ο Ντράιζερ ήταν ο μεγάλος του αδερφός κι ο Μαρκ Τουαίην ο πατέρας και των δύο».
Ουίλλιαμ Φώκνερ
«Ο θαυμασμός μου για τα διηγήματά του υπήρξε πάντα, κι εξακολουθεί να είναι απεριόριστος».
Χένρυ Μίλλερ
«Ο Θάνατος στο δάσος είναι το καλύτερο αμερικανικό διήγημα, τελεία και παύλα».
Τζιμ Χάρισον
Hannah Arendt
Ο Μάρτιν Χάιντεγκερ είναι ογδόντα χρονών
Μετάφραση: Στέφανος Ροζάνης
Επίμετρο: Αλέξανδρος Σχισμένος
Αν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στη σχέση μεταξύ της Χάνα Άρεντ και του Μάρτιν Χάιντεγκερ, κάτι το σκανδαλώδες, είναι ακριβώς η σύζευξη, συμπλοκή και σύγκρουση δύο διαφορετικών χρονικών πεδίων: του δημόσιου χρόνου των δύο στοχαστών και του ερωτικού χρόνου των δύο εραστών. Μια σχέση που καθορίζεται από την απόφαση του Χάιντεγκερ να υποστηρίξει το ναζιστικό κόμμα. Μια απόφαση που τους χωρίζει και συνάμα τους ενώνει σε διαφορετικές όχθες της ίδιας τραγωδίας.
Το κείμενο που παρουσιάζουμε εδώ γράφτηκε το 1969 για τα ογδοηκοστά γενέθλια του Γερμανού φιλόσοφου. Η Χάνα Άρεντ εκθέτει τις απόψεις της για τη γοητεία, τη σημασία και τη συμβολή του έργου του Χάιντεγκερ στην εξέλιξη της σκέψης και της φιλοσοφίας, επισημαίνοντας παράλληλα το “λάθος” που τον καθόρισε σε όλη του τη ζωή.
Εκδόσεις Έρμα
Το Έρμα στο Facebook
*Οι φωτογραφίες στο “Συνέδριο των νεκρών” και στους “Αρχάγγελους” είναι της Δανάης Κασίμη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.